In de zomer vind ik een pasta salade misschien nog wel lekkerder dan een pasta carbonnara. Afgelopen maandag kwam ik na een lange dag in Amsterdam thuis en verraste mijn vriend me met deze pastasalade. Sindsdien kan ik aan vrij weinig anders meer denken. Ik bedoel.. het heeft al MIJN ingrediënten. Pasta CHECK, pesto CHECK, gegrilde groenten CHECK, mozzarella CHECK.
Wat ik ook probeer, ik blijf regelmatig snacks nodig hebben. Ik kan gewoon niet meer dan twee uur zonder eten. Op kantoor ben ik vaak geneigd voor slechte snacks te kiezen; een saucijzenbroodje, een chocolate chip cookie, een muffin van de Albert Heijn.. Not. Good. Maar er is maar een beperkt aantal bananen dat je op een dag kunt eten en ik ben dus zo iemand die ’s ochtends te lui is om een bakje met nootjes en rozijnen samen te stellen, tegelijkertijd ben ik ook zo iemand die in de supermarkt een bakje noten haalt en die 200 gram noten in twee uur wegwerkt, als ik eenmaal begin met eten…
– Aan welke sport heb je echt een bloedhekel?
Basketbal! Ik krijg die bal dus echt NOOIT in de basket. Oh en hoogspringen, niet mijn ding. Ahh en turnen, ik ben een klein beetje motorisch gestoord en een handstand over een kast maken is dan ook niet mijn ding.
– Hoe gaat het met je fitness abonnement?
Ik ben in januari nog één keer geweest, sindsdien heb ik de sportschool van binnen niet meer gezien. Goed dat je het vraagt trouwens, die moet ik snel opzeggen voordat ik er weer een jaar aan vastzit.
Vrijdagavond
21.00u OK, ik ga naar bed, want morgen ga ik al om 6.00u hardlopen, dat betekent dus 5.00u opstaan. Als ik NU ga slapen, dan heb ik nog acht uur slaap.
22.00u Waarom kijk ik YouTube filmpjes, ik kijk NOOIT YouTube filmpjes.
23.00u Waarom slaap ik niet? Ik was toch zo moe… Die wekker maar een uurtje later zetten, zeven uur slaap, OK moet te doen zijn.
Half zes, de wekker gaat.. You gotta be kidding me. Nu denk ik dat eigenlijk altijd als de wekker gaat. Of die wekker nu om 3.00u ’s nachts gaat of om 9.00u ’s ochtends, mijn eerste gedachte na het horen van de wekker is nooit ‘YIPPIE YEAHHH, IK MAG M’N BED UIT’. De laatste keer dat ik die gedachte had bij het horen van mijn wekker was toen ik een jaar of zeven was, rond Sinterklaas, als ik een cadeautje uit mijn schoen mocht halen. Maar bij nader inzien, ik denk eerlijk gezegd niet dat ik toen een wekker had, ik lag toen waarschijnlijk gewoon al ruim een uur naar de klok te staren in de hoop dat het dan sneller 7.00u was.