Na een hele dag sjokken door Rome, was een luilekker-zwembad-dag gisteren meer dan verdiend. Althans, zo oordeelde ik. Ik weet niet wat er met me gebeurd is in Rome, maar het heeft me gesloopt. De warmte? Heb ik vaker mee gemaakt. De loopafstanden? Heb ik vaker gedaan.. M’n schoenen? Draag ik altijd tijdens een dagje stad. Maar goed, geen punt, het is vakantie en er stond toch niets anders dan ‘dolce fa niente’ (genieten van nietsdoen) op het programma.
Gisteravond heb ik voor het eerst in twee jaar in een tent geslapen. Iekkk, dat is dus écht kamperen. Ineens besefte ik me dat we dicht bij een snelweg staan, ineens geen lekker matras en lattenbodem, maar een luchtbed met een slaapzak. Ik kan je vertellen, ook dat heb ik gewoon overleefd.
Goed, prima geslapen verder, toen ik eenmaal aan het geluid van de auto’s gewend was, was ik binnen no-time onder zeil en gisterochtend werd ik gewoon weer netjes om zeven uur wakker. Tijd voor het ochtendritueel. Eerst weer twee uurtjes op een terras gezeten met mijn MacBook, vervolgens met z’n alle ontbeten en daarna klaar voor het zwembad.
