‘Help, nu ik thuis werk wil ik de hele tijd in mijn keukenkastjes duiken om te snacken’. Die opmerking kreeg ik vanmorgen meerdere keren toen ik via Instagram vroeg of er nog mensen waren met leuke blog-ideeën.
Ik snap je. Ik hou van eten. Daarnaast ben ik ook de grootste stress- en emotie-eter die er bestaat. Mijn ouders deden er vroeger alles aan om er voor te zorgen dat ik niet de hele voorraadkast leeg at. Met wisselend succes. Snoepjes en koekjes werden verstopt (en door mij gevonden), als ze er achter kwamen zeiden ze dat het pakken van een snoepje of koekje zonder toestemming hetzelfde was als stelen (dus bad ik iedere avond tot God of hij me alsjeblieft wilde vergeven voor mijn zonden, maar de dag erna deed ik weer precies hetzelfde). Ik verstopte graag snoeppapiertjes onder de kussens van de bank, want als ik ze in de prullenbak gooide hadden mijn ouders het door. Een keer kreeg ik een sinterklaassurprise die bestond uit een doos vol met snoeppapiertjes die mijn moeder die maand van me gevonden had. Ja, ik was echt erg. Dus ik snap heel goed dat jij, nu je de hele dag thuis zit, ook vijf keer per uur een rondje keukenkastjes en koelkast doet. De hamvraag… hoe stop je daarmee?
