Wie wordt er niet gelukkig van mooie opschrijfboekjes, washi tape en sticky notes? Ik kan meer genieten van winkels waar ze dit soort dingetjes verkopen dan van een ZARA. Het maakt me altijd zo ontzettend hebberig.
Wat een week… Zondagavond had ik met pijn in mijn hart al mijn ‘administratie’ voor de armbandjes-business aan mijn zusje gegeven, zij zou de hele dag mailtjes gaan beantwoorden en bestellingen verwerken. Ondertussen kwamen alle mailtjes natuurlijk wel heel de dag in mijn Outlook binnen. Zo lastig om dan niet af en toe stiekem te kijken hoe het allemaal gaat. Maar ik was aan het werk bij Girlscene en had het daar druk zat, Roosmarijn zou het wel in haar eentje redden.
Nicholas Sparks boeken behoeven bijna geen uitleg meer. Iedereen is sowieso bekend met de films, The Notebook, Dear John, The Last Song, A Walk To Remember, The Lucky One, Safe Haven, de films zijn meestal een directe vertaling van het gelijknamige boek. De boeken/films hebben altijd een paar standaard ingrediënten: twee mensen die duidelijk voorbestemd zijn voor elkaar en de oneerlijke dood van één van de personages. Dat hoeft niet de dood van één van de hoofdpersonen te zijn, het hoeft niet eens de dood te zijn van iemand die per definitie ‘goed’ is, maar Nicholas krijgt het iedere keer voor elkaar dat wanneer het personage sterft, je absoluut niet wilt dat diegene overlijdt.
Drie weken Italië. DRIE weken Italië. Op het moment dat ik dit schrijf (zaterdagavond 23.00u) klinkt het nog een beetje onwerkelijk. Ik ben net klaar met het armbandjes maken, mijn tas inpakken, de laatste wasjes draaien en… Nou ja ik weet niet wat ik allemaal gedaan heb vandaag (gisteren voor jullie dus), maar ik heb geen minuut stilgezeten. Gelukkig kan ik dit nu de komende drie weken gaan doen.