Deze week werkte ik van maandag tot en met woensdag op kantoor in Amsterdam. Dat betekende drie dagen achter elkaar de wekker om 5.45u. Maandag ging dat prima, ik werd zelfs nog voor de wekker wakker. Dinsdag was een ander verhaal. Maandagavond had ik een training gehad van de Nike Training Club. Het waren slechts 45 minuten, maar die 45 minuten waren blijkbaar nogal dodelijk. Niet alleen werd ik dinsdag wakker met spierpijn, ik werd ook wakker met het gevoel alsof ik nog wel tienduizend jaar verder had kunnen slapen.
We zijn alweer bijna aan onze vijfde week toe! Dat betekent dat we al bijna een maand bezig zijn! Wohoooo! Vier weken geleden begonnen we met cardio, vervolgens gingen we verder met water drinken, buikspieroefeningen en deze week moesten we onze snack-attacks in bedwang houden! Volgende week gaan we weer verder met cardio, maar dan net eventjes iets intenser als je de afgelopen weken gedaan hebt..
We gaan namelijk ons hart NOG harder laten pompen. Hoe we dat gaan doen? Springtouwen, sprinten, intervallen!
Het is natuurlijk fantastisch om altijd super vrolijk door het leven te gaan. Maar zelfs de grootste optimist heeft zo haar frustraties. Toch? Ik althans wel… Ik raak gefrustreerd als…
? … Ik ’s ochtends met mijn fiets op het station aan kom en ik geen plekje voor mijn fiets kan vinden.. De tijd tikt door, mijn trein vertrekt bijna, en daar sta je dan met je fiets in je hand. Zelfde geldt overigens voor het niet kunnen vinden van een parkeerplek. Hoewel het altijd een probleem is, slaag ik er maar niet in die extra tijd in mijn tijdschema in te plannen.
? … Mijn nagellak na twee uur nog steeds niet hard blijkt te zijn en mijn ‘manicure’ waar ik zo mijn best op heb gedaan ernstige schade oploopt omdat ik zo nodig naar het toilet moest.
