Het ontbijt is wat mij betreft de belangrijkste maaltijd van de dag. Als ik met een verkeerd ontbijt begin (lees: ik sla het ontbijt over en neem een bak Ben & Jerry’s of een zak chips om 11.00u) kan ik er van op aan gaan dat er de rest van de dag weinig uit mijn handen komt. Het klinkt misschien wat overdreven, maar de ervaring heeft dit nu eenmaal geleerd. Ik ontbijt graag met een Groen Monster of iets met eieren, maar soms ga ik voor het power ontbijt van mijn vriend.
Toen de halve marathon in Den Haag 1,5 week geleden niet zo lekker ging leek de marathon van Parijs verder weg dan ooit, maar ik zat fout, op dit moment is de marathon van Parijs verder weg dan ooit. Ik ga hem namelijk niet lopen. Althans, niet in 2013.
Na m’n dipje van vorige week volgde al snel een nieuw plan. Ik zou afgelopen vrijdag gewoon de 35 kilometer lopen die op het programma stond. Op een rustig tempo en met een emergencynummer bij de hand. Mocht het me toch echt niet lukken, dan kon ik altijd ergens onderweg worden opgehaald. De week erna (aanstaande zaterdag) wilde ik de halve marathon lopen in het Westland en dan zou ik twee weken later de marathon in Parijs lopen.
I do love myself some arm candy, en zeker als die arm candy komt in de vorm van een paar armbanden van Sal Y Limon!
