Ja, dat lees je goed. “Ik ga nooooooit meer hardlopen”. Ik heb het echt geroepen tijdens de halve marathon afgelopen zondag. Op kilometer zeventien was ik er zo klaar mee dat ik in staat was om per direct te stoppen, naar de kant te lopen en in een hoekje te gaan zitten huilen. Maar ja, het was koud en het zou betekenen dat ik nog ruim vier kilometer moest wandelen en ja… uitstappen was helemaal zo zuur. Dus in plaats van uitstappen heb ik m’n tempo een paar tandjes teruggevoerd, heb ik me door Jan-en-alleman laten inhalen en ben ik rustig (mijn looppas dan hè, van binnen was ik alles behalve rustig), naar de finish gelopen.
Bekijk bericht