Januari leek eeuwen te duren, februari ging helaas veel te snel. Zou best te maken kunnen hebben met het feit dat ik drie van de vier weken in Valencia spendeerde en dat het weer hier een stuk aangenamer was dan in Nederland. Naast dat we ontzettend genoten hebben van het lekkere weer en eten in Valencia, hebben we ook genoeg ‘normale’ dingen gedaan. Gewoon dingen die we in Nederland ook zouden doen. Tijd voor mijn favorieten van de maand februari.
De Boston Marathon wordt mijn dertiende marathon (als de wereld tegen die tijd vanwege het coronavirus nog niet compleet plat ligt, ja mensen, ik weet het, doemdenken… maar ik heb veel te veel tijd met het NOS-liveblog besteed de afgelopen dagen). Je zou denken dat je na twaalf marathons de waarheid inmiddels wel in pacht hebt. Maar eh… ook met twaalf marathons achter je naam kun je best nog wel eens (stomme) fouten maken. Ook al weet je misschien wel beter… Ik schrijf ze nog eventjes op, zodat ik weer even herinnerd wordt aan mijn eigen stommiteiten en (hopelijk) dit keer wel kan leren van mijn fouten. En misschien om jou te helpen deze ellende te besparen (ook al moet ik mezelf ook meerdere keren aan dezelfde steen stoten voordat ik er toch eindelijk een keertje niet meer intrap).
Vrijdag was Tuur Team Annemerel, zaterdag waren de rollen omgedraaid en hielp ik Tuur bij zijn aller eerste keer 30 kilometer hardlopen. Voor iemand die al zo lang hardloopt (bijna 40 jaar!) is dat best wel bijzonder. Ik was blij dat ik – als lange duurloopjunkie – hier deelgenoot van mocht zijn. Of Tuur het ook zo leuk vond?!?!
Nog een week zon en warmte in Valencia. We zijn inmiddels volledig aangepast aan onze Spaanse omgeving en weten niet of het ooit nog goed komt als we terug de storm en regen van Nederland in moeten. Maar laten we ons daar nu nog geen zorgen over maken, eerst even terugblikken op afgelopen week.
Een duurloop van 30 kilometer blijft iets magisch hebben. Het is lang genoeg om zware benen (en een zwaar hoofd! mentaal!) te krijgen, maar nog niet zo lang dat je er weken van moet herstellen (als het goed is). In 2019 liep ik slechts een keer 30 kilometer (eind december), andere jaren liep ik vaak wel acht keer een dertiger (of meer!) in mijn voorbereidingen op verschillende marathons.
Anyway, gisteren, op vrijdag 21 februari, deed ik weer eens een duurloop van 30 kilometer. Onderweg heb ik meerdere malen de gedachte om eerder de handdoek in de ring te gooien uit mijn hoofd moeten zetten (ik liep heen-en-weer in het park dus had meerdere escapes), maar het is me gelukt en ik voelde me mega voldaan!
Vandaag is Tuur aan de beurt, zijn eerste keer 30 kilometer!
Liefs,
Annemerel