De laatste twee maanden sleep ik alleen nog maar rond met mijn canvas tas van Marc by Marc Jacobs, het is zo’n tas waar alles in lijkt te passen en die ook wel tegen een stootje kan (mijn Stella McCartney tas was ook zo’n tas waar alles in paste, helaas vond de stof dat iets minder leuk, die is dus op meerdere plekken gescheurd. Oeps).
Dat autorijden en ik niet altijd even goed samen gaan, zal de oplettende lezer vast niet ontgaan zijn. Ik irriteer me vaak aan mensen die langzaam rijden, ik zie nog wel eens een stoepje over het hoofd, ik kan niet op mijn TomTom kijken en rijden tegelijk. Maar het probleem dat ik afgelopen dinsdag had, had vooral ook heel veel te maken met het lot, al zeg ik het zelf.
Onder mijn kerstboom ligt vandaag een John Frieda Frizz-Ease set. Wil jij die winnen? Ga dan snel naar mijn Facebookpagina, like de pagina (als je dat nog niet doet) en like de foto van het cadeautje onder mijn boom. Share=love, maar niet verplicht. Morgenochtend kies ik uit alle likes een winnaar, de winnaar ontvangt persoonlijk bericht via Facebook Messages (dus houdt je inbox, en vooral ook het tabblad “Other” goed in de gaten!).
Nou als ik nu die 150 niet meer haal, weet ik het ook niet meer. Afgelopen donderdag had ik zoiets van, ik moet die 150 kilometer even veilig gaan stellen, zodat ik weer rustig kan slapen. Ik liep 30 kilometer in de vrieskou, werd onderweg ongesteld en… nou willen jullie nog meer weten? Maar die 30 kilometer liep ik (ware het de laatste paar kilometers op ibuprofen, want au mijn buik deed zo’n pijn!). Ik krijg vaak de vraag, hoe krijg jij het voor elkaar dat je gemotiveerd blijft. Daar heb ik al vaker over geschreven volgens mij, maar omdat motivatie één van de belangrijkste dingen bij het hardlopen is zal ik het er nog eens over hebben.
