Soms heb je van die leuke, spannende ideeën. Zoals ik zo’n zes weken geleden toen ik op een vrijdag avond met een natte vinger mijn hardloopschema voor de komende 20 weken maakte. In dat schema stond onder andere dat ik dit weekend 20 kilometer moest hardlopen. Kon ik best, dacht ik.
En had ik misschien ook best gekund, ware het niet dat ik vorige week een zware antibioticakuur geslikt had. Dat in combinatie met DIT zorgde ervoor dat ik na vijf kilometer al krom liep. Maar als ik iets in mijn hoofd heb, dan krijg je dat er niet zo snel uit, dus liep ik nog vijf kilometer verder. Ik was op dat moment dus tien kilometer van de plek die ik momenteel mijn “thuis” noem. Ik kon niet meer verder en was nog nooit zo blij geweest bij het zien van een geopend tankstation (dat is ook nog zoiets om 7.00u ’s ochtends).
Goed, het volgende gedeelte zal ik even skippen, vijf minuten later liep ik vrolijk verder. Maar al na een paar minuten kwam de pijn terug en na twee kilometer had ik alweer hetzelfde gevoel als twee kilometer daarvoor. Ik wist er nog drie uit te persen, maar de laatste vijf moest ik wandelen. Dan is de pijn ook opslag verdwenen, gelukkig. En ach, zo erg was het nou ook weer niet, want het was lekker weer. En dat schema? Dat heb ik wel heel slim met potlood ingevuld, dus van die twintig maken we na mijn vakantie gewoon vijftien. Niemand die dat hoeft te zien en te weten (behalve jullie dan nu).
Het was gisteren niet zulk stralend weer, dus heb ik lekker wat “werk” kunnen verzetten. Mensen vragen me wel eens waarom ik niet gewoon een keertje die MacBook wegleg en mezelf afzonder van het internet. Maar de waarheid is, daar word ik niet gelukkiger van. Ik word gelukkig van bezig zijn. OK, ik word ook heel erg gelukkig van extreem lui zijn, maar twee weken helemaal niets doen? Nehhh, waarom? Als ik een idee heb, dan wil ik niet twee weken met dat idee in mijn hoofd zitten, dan wil ik het uitwerken. Lijkt me niet zo verkeerd, toch?
’s Middags heb ik heerlijk in de schaduw siësta gehouden. Mijn wekker ging al om 6.00u en die 15 kilometer hardlopen + 5 kilometer wandelen hadden er wel ingehakt. Dat slapen was dan ook meer dan gewenst. Ik werd wakker van een donderklap en regendruppels op mijn in bikini-gestoken lichaam. Ach, mij hoor je niet klagen als ik de berichten mag geloven..
’s Avonds kippentjes van het spit met salade en frietjes met mayonaise. Een grote bak watermeloen als toetje en natuurlijk weer witte wijn. Dit is de vakantie dat ik mijn alcohol tolerantie weer ga opbouwen. Want eh, dat gaat de laatste echt helemaal nergens meer over. Nu ben ik niet van plan iedere avond flessen wijn leeg te drinken, maar twee glazen witte wijn zonder problemen… Dat lijkt me geen rare missie.
Zo en dat vandaag maar weer de zon mag schijnen! Volgens weeronline gaat de zon op 25 juli in Nederland ook weer schijnen met een temperatuur van 23 graden (althans dat zeiden ze op 14/7 om 22.00u). Laat 25 juli nou toevallig weer de eerste dag zijn dat ik in Nederland ben. Ik denk dat de weergoden dat weten en dat ze denken: “Prima.. we stoppen de zon gewoon bij Annemerel in haar koffer, die heeft toch nog wel wat ruimte in haar tas”. Nou weergoden voor de zon… ALTIJD!
Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin
