Het is nu ruim vijf maanden – om precies te zijn 23 weken – geleden dat Philippa geboren werd. De tijd gaat razendsnel, Philippa is gewoon alweer bijna een half jaar oud. Tijd voor een update, hoe gaat het nu met ons en met Philippa.
Hormonen & menstruatie
Ik vind hormonen echt fascinerende dingen. Ik heb die van mij nog niet helemaal doorgrond maar ik leer mijn post-partum lichaam steeds beter kennen. Afgelopen drie weken was mijn hartslag gemiddeld tien slagen hoger dan normaal en sliep ik enorm slecht. Ik had allerlei kwaaltjes en was super snel geïrriteerd. Zaterdag dacht ik dat ik in mijn broek geplast had. Super raar, want dat gevoel had ik na de kraamweek al niet meer gehad. Dus ik naar de WC en je raadt het misschien al… ongesteld. Vijf maanden na de bevalling. Mijn menstruatie is wel anders dan voor mijn zwangerschap en ik hoop dat dat zo blijft… ik heb veel minder last van acné en de buikpijn was dit keer veel minder dan anders. De hoeveelheid bloed is ongeveer hetzelfde. Ik teken ervoor als het zo zou mogen blijven.
Borstvoeding
Een van de redenen waarom ik ongesteld ben geworden is waarschijnlijk omdat ik minder ben gaan kolven. Ik kolf nu al twee weken nog maar drie keer per dag en omdat je dan minder prolactine aanmaakt is de kans groter dat je ongesteld wordt. Ik voelde hem dus al wel een klein beetje aankomen. Ik kolf nu ’s ochtends bij het wakker worden, ergens halverwege de middag (soms om 13.00u soms om 17.00u, het is maar net wat uitkomt) en dan nog vlak voor het slapen. Ik heb op dit moment nog meer dan genoeg voor Philippa dus prijs mezelf erg gelukkig. Echt best of both worlds, ik zit niet meer zo aan die kolf vast, maar ik kan haar nog wel gewoon volledig moedermelk geven. Op deze manier ga ik het nog wel even volhouden denk ik. De enige reden waarom ik wellicht toch iets eerder zou willen stoppen is omdat ik het idee heb dat mijn lichaam het wel wat zwaarder heeft, dat het minder snel herstelt. Zo heb ik al een paar weken last van mijn kiezen en het zou ook van invloed kunnen zijn op mijn herstel na het hardlopen. Mijn ultieme doel is nu om negen maanden volledig te blijven voeden, maar mocht dat niet lukken dan ben ik ook al heel erg blij met de vijf maandend die ik haar nu ‘gegeven’ heb.
Slapen
Tijdens mijn zwangerschap was ik het meest bang voor de nachten, ik was bang dat ik nooit meer zou slapen en ik heb mijn slaap juist zo hard nodig. Ik vond die eerste drie maanden echt alles meevallen. Ja we waren vaak twee keer per nacht een uur wakker, maar omdat ik verder gewoon een ‘rustig’ leven had en alles op Philippa gericht was kon ik er prima mee omgaan. Overdag deed ik vaak een slaapje mee en ik had verder weinig ambities op het gebied van werk/sport. Ik moet zeggen dat ik dat nu wel lastiger vind, als ik nu ’s nachts wakker word dan denk ik… maar ik moet vandaag zoveel doen, ik heb mijn slaap hard nodig. Rond vier maanden sliep Philippa ook even helemaal niet zo lekker. Ze was vaak wakker en kwam soms wel voor twee nachtvoedingen. Kan te maken hebben met de slaapregressie die veel baby’s rond die tijd doormaken, maar ik denk dat het ook met haar eczeem te maken had. Dat ze daar heel onrustig door sliep. Deze week ging het echt heel goed. Ze heeft geen nachtvoedingen nodig gehad en sliep van 21.00u – 6.00u. Een uurtje langer slapen zou fijn zijn, maar dit is al een hele verbetering ten opzichte van een paar weken terug.
Ambities
Toen Philippa net geboren was riep ik ‘ik stop met werken, ik ga alleen nog maar voor mijn baby zorgen’. Ik had de eerste maanden echt totaal geen ambities en wilde alleen maar met mijn baby knuffelen, ik kon me niet voorstellen dat ik ooit nog iets anders wilde doen. Inmiddels is dat gevoel gelukkig verdwenen. Ik wil nog steeds met mijn baby knuffelen, maar ik heb ook ambities die verder gaan dan het moederschap. Ik geniet weer van schrijven, mooie plannen bedenken en uitvoeren voor Have a Good Run. Wat dat betreft vind ik deze periode af en toe wel lastiger dan de eerste drie maanden. Toen stond Philippa gewoon centraal, nu heb ik het gevoel dat ik meerdere ballen hoog wil houden. Philippa gaat nog niet naar de kinderopvang (we staan bij een aantal hier in de buurt op een wachtlijst), meestal werk ik twee dagen per week bij mijn ouders, waar mijn moeder op Philippa past en een dag per week heeft Tuur een papa-dag. Ik heb dus drie dagen dat ik ongestoord kan werken. De overige twee doordeweekse dagen werk ik op het moment dat Philippa slaapt of lief aan het spelen is en vaak werk ik ook nog een paar uurtjes in het weekend. Ik kom dus wel aan mijn ‘werkuren’, het is alleen dat ik het soms weleens mis om gewoon dagenlang achter elkaar te werken. Ik kan niet alles doen wat ik zou willen doen, ik kan namelijk geen nachten doorhalen om aan een ‘side project’ te werken. Dat kan wel weer als Philippa wat ouder is, maar nu moet ik mijn energie verdelen.
Hardlopen
Het is inmiddels 11 weken geleden dat ik mijn eerste hardlooptraining deed, 5x 15 seconden met 30 seconden wandelpauze. Het opbouwen ging afgelopen maanden met vallen en opstaan en gaat nu alweer een paar weken goed. Maar het is allemaal nog wel heel fragiel, ik hoef maar even iets te veel te doen of ik voel het meteen in mijn rug. Niet-hardlopers zullen denken ‘wacht lekker met hardlopen totdat je 100% hersteld bent en geen borstvoeding meer geeft’, maar ik ben gewoon te enthousiast over hardlopen om nog langer te wachten. Met begeleiding van een sportfysio bouw ik nu heel rustig op. Deze week liep ik voor het eerst een kwartier achter elkaar en mijn lichaam gaf geen enkele reactie. Zo fijn. Nu is het noodzaak om niet te hard van stapel te lopen en rustig te blijven, zodat ik niet volgende week weer aan de kant zit. Naast hardlopen volg ik nog steeds het postnataal programma van Sterkher. Ik ben eigenlijk al ‘klaar’ maar heb mijn favoriete oefeningen uit het programma gepikt en hier een eigen workout van gemaakt. Iets minder oefeningen voor mijn armen en bovenrug, iets meer voor mijn benen en core. Het werkt voor mij erg goed.
Tot zover mijn update, heb je nog meer vragen, onderwerpen waar je graag over zou willen lezen… laat het me weten in de comments!
Liefs,
Annemerel
Het lijkt me een pittige periode! Knap hoe je toch je hier je weg in weet te vinden en dat je jezelf niet vergeet en weer lekker gaat hardlopen.