RACE: Bruggenloop

Hoe vaak ik de afgelopen weken niet geroepen heb dat ik op zondag 10 december mijn laatste hardloopwedstrijd van 2017 zou lopen? Dat is zeer zeker niet meer op twee handen te tellen. Jullie moeten vast ook moe geworden zijn van die zin. En nu blijkt ook nog eens dat die uitspraak uiteindelijk niet eens op waarheid berust heeft. Zondag liep ik namelijk niet de Bruggenloop. Ik zat samen met de negen winnaars van de Subway Running Club-actie van een sub te genieten bij het Subway Restaurant in Rotterdam Feyenoord, om de hoek van de start, toen we het berichtje ontvingen.

Meetpixel 1 –

Ik moet toegeven, de hele week had ik al gemixte gevoelens over die Bruggenloop. Iedere keer als ik mijn weerapp opende en de temperatuur in combinatie met neerslag (toen nog vijf graden, dus: regen) zag dacht ik… dit is vragen om de rest van het jaar met een verkoudheid door het leven te gaan (ik heb een weerstand van een omaatje van 95). Na een evenement met Samsung op donderdag kwam daar ook nog eens flinke spierpijn bij kijken. Tijdens het skiën op maandag, bijna een week voor de Bruggenloop, had ik trouwens ook nog een spagaat gemaakt en dat voelde ik de hele week in mijn linkerlies.

Had ik nog meer te klagen? Nee. Eigenlijk niet. Want tegelijkertijd had ik ook super veel zin om nog een keer een hardloopwedstrijd te lopen dit jaar. En de Bruggenloop in Rotterdam stond al jaren op mijn to-do-list. Een PR zou ik toch wel lopen, aangezien ik nooit eerder een 15 kilometer wedstrijd liep. Er was weinig druk om heel snel te lopen. 2017 was sowieso al niet het jaar voor baanbrekende hardlooptijden voor mij.

Op een gegeven moment begonnen ze sneeuw te voorspellen voor zondag, op zaterdag kwam daar zelfs een code oranje bij. Maar er was geen moment waarop ik twijfelde ‘of het wel door zou gaan’. Sneeuw stelt toch nooit zo veel voor in Nederland, ’s middags gaat het toch alweer regenen? Als we met meer dan 10.000 man op pad gaan, smelt die sneeuw toch meteen? Ik maakte me absoluut niet druk.

Op zondag stapte ik om kwart over elf ’s ochtends stapte ik samen met mijn vader – een van de Subway-winnaars had zich helaas ziek moeten melden dus mijn vader kon haar startbewijs op het laatste moment overnemen – in de auto richting het station. Het sneeuwde toen al wel een beetje, maar het bleef nog niet echt liggen. Echte Nederlandse sneeuwval, dacht ik nog bij mezelf. Maar toen we drie kwartier later in Rotterdam uitstapte om over te stappen op een andere tram bleek het buiten toch wel heel winters geworden. OK. Cool. Sneeuw. In december. Ik hou van sneeuw. Weer een kwartier later stampte ik door de sneeuw naar het Subway Restaurant waar ik met de negen Subway-winnaars had afgesproken. Ik had nu ineens heel veel zin in die Bruggenloop, die sneeuw maakte het allemaal nog een stuk heroïscher.

Simon was er al, Erik, Hiemke, Dustin, Ilona en Zita kwamen ook binnen druppelen. Als laatste voegden ook Carmen en Jolien uit België zich samen met hun partners bij ons. Zowel Carmen als Jolien had besloten om een hotel te reserveren in Rotterdam, voor dit bijzondere loopevenement. We bestelden – zonder uitzondering – allemaal een lekkere warme kop thee. We aten een sub (ik ging voor de Chicken Teriyaki met alleen komkommer en ijsbergsla, zodat ik er tijdens de wedstrijd sowieso geen last van zou gaan krijgen) en bespraken onze persoonlijke doelen. Totdat iemand zei ‘uhh Annemerel, kijk…’

Een push-melding van de Bruggenloop organisatie. Wegens weersomstandigheden niet voldoende veiligheid, blablabla, AFGELAST.

Op dat moment kon ik alleen maar heel hard lachen. Dit meen je niet, toch?! Ik had er geen moment bij stil gestaan dat het afgelast zou kunnen worden. Die laatste zin herhaalde ik tot in den treuren.

Toen we – na een kort fotomomentje bij het Subway Restaurant – nog met een gedeelte van de groep een winterse wandeling maakten naar de Erasmusbrug begon ik wel te begrijpen waarom het een heel goed idee was om de Bruggenloop af te lasten. Dit was toch wel redelijk gevaarlijk en ik kan me alleen maar voorstellen hoe erg we op de kleine smalle bruggetjes zouden glibberen. Hier zouden enkels worden verstuikt en misschien wel benen worden gebroken. De organisatie van de Bruggenloop heeft er goed aan gedaan om de wedstrijd af te lasten. Sommigen zeggen dat ze dat al veel eerder hadden moeten doen, met die weersvooruitzichten. Maar ik kan het ze niet kwalijk nemen, ik had ook nooit verwacht dat er daadwerkelijk een dik pak sneeuw zou vallen op 10 december in ROTTERDAM (dus niet in Oostenrijk, Lapland of de Noordpool).

Een beetje een anti-climax dus voor mijn hardloopjaar. En ook voor mijn samenwerking met de Subway Running Club. Ik had graag nog een medaille om mijn nek gehad. Maar hé, dit is ook een verhaal. En heel eerlijk: beter een Bruggenloop die op het laatste moment geannuleerd wordt en waar ik slechts een uurtje van deur tot deur voor hoefde te reizen, dan een Boston of New York City marathon. Always look on the bright side.

Ik wil Subway Restaurants bedanken voor deze mooie samenwerking die we een jaar geleden begonnen zijn. De Chicken Teriyaki is het afgelopen jaar met recht mijn favoriete Sub geworden.

Heb jij nog hardlopen in de sneeuw zondag? Of ben je lekker binnen gebleven? Meer mensen die de Bruggenloop helaas aan hun neus voorbij zagen gaan?

Liefs,
Annemerel

*Deze blog is in samenwerking Subway Restaurants