RUN BABY RUN: Corona PR’s

Het zal vrij weinig van jullie ontgaan zijn dat ik afgelopen zaterdag meedeed aan een virtuele hardloopwedstrijd. De CoronaSolo5K. De reden waarom ik verwacht dat veel van jullie dit ‘nieuws’ in de wandelgangen wel opgepikt hebben, is omdat ik dit feit in bijna al mijn blogs, vlogs, Instagrams en podcasts van de afgelopen weken gedeeld heb. Ja, als er geen andere dingen zijn om naar toe te leven, dan kan zelfs een virtuele 5 kilometer echt een ‘ding’ worden. Zelf beleefde ik de virtuele wedstrijd als een echte wedstrijd. Voor de wedstrijd had ik zenuwen, tijdens de wedstrijd voelde ik adrenaline en leek ik meer te kunnen dan in een training, na afloop voelde ik de euforie. En dat was precies wat ik afgelopen maanden zo miste.

Want OK, voor bijna iedere hardloopwedstrijd komt wel een momentje dat ik denk… waarom doe ik dit? Ik wil dit helemaal niet. Maar ook dat hoort erbij en zelfs die spanning miste ik de afgelopen maanden. Zeven weken geleden, vlak voor de CPC, ervaarde ik ze wel… maar toen kon ik die wedstrijdspanning niet omzetten in energie omdat mijn benen in de knoop raakte (ook daar heb ik al veel te veel woorden aan vuil gemaakt, omdat er gewoonweg geen andere spannende dingen gebeurd zijn afgelopen weken).

Als ik nadenk over hardloopwedstrijden en corona, dan verwacht ik niet dat er in 2020 nog normale hardloopwedstrijden gelopen gaan worden. De Berlijn Marathon gaat al niet door in september, ik heb er een hard hoofd in dat Boston plaats kan vinden op 14 september (en als ‘ie plaatsvindt of iedereen dan zomaar naar de VS kan vliegen?) en ik zie de Valencia Marathon begin december eerlijk gezegd ook niet zomaar doorgaan. Alle loopjes hier in de buurt zijn tot 1 september al gecanceld. Dus een 5 of 10 kilometer op de weg zal er de komende maanden ook niet van komen.

Of nou ja, niet zoals we het gewend zijn. Met honderden, zo niet duizenden, voor de start. Met mensen langs het parcours. Met andere lopers op het parcours waaraan je je kunt optrekken. Met een startschot en een finishboog.

Corona PR’s

Ik denk dat als je dit jaar een wedstrijd wil lopen, dat het dan een virtuele wedstrijd gaat zijn. En sinds zaterdag weet ik dat dit ook best veel voldoening kan geven. Dat je daar energie uit kunt halen en dat het iets is waar je naartoe kunt leven. En dat ik daar behoefte aan heb, dat besefte ik zaterdag pas echt. Daarom ben ik van plan om voor de rest van dit jaar een lijstje met Corona-PR’s te maken. Afstanden tussen de 1 en 10 kilometer (als je langer gaat ben ik bang dat je je weerstand te veel onder druk zet) die ik eens in de zoveel tijd sneller probeer te lopen.

Mijn eerste PR staat alvast, ik liep zaterdag 21:08 tijdens de CoronaSolo5K. Volgende week dinsdag (bevrijdingsdag) staat er weer een 5 kilometer gepland, mijn fysio organiseert een 5 kilometer, waar iedereen aan mee kan doen. Jij dus ook! Zaterdag 16 mei organiseert de organisatie van de CoronaSolo5K de CoronaSolo10K. Het lijkt me mega zwaar om 10 kilometer lang in mijn eentje op wedstrijdtempo te lopen, maar het is de eerste keer dat ik een 10 kilometer loop in Corona-tijd, dus het is sowieso een PR.

Het idee van de Corona PR’s is namelijk dat je wel iets hebt om naar toe te trainen, maar dat je ze niet hoeft te vergelijken met eerder gelopen tijden in wedstrijden. Zo zorg je ervoor dat je niet onnodig veel van je lichaam vraagt en kun je toch trots zijn op jezelf.

Maar hoe zorg je er nu voor dat die virtuele runs ook echt voelen als een wedstrijd? Dit werkt voor mij.

– Neem deel aan een wedstrijd waar anderen ook aan deelnemen, net als in een echte wedstrijd. Het idee dat anderen die dag ook lopen werkt motiverend. Je kunt ook eventueel zelf een wedstrijd organiseren met vrienden/familie/trainingsmaatjes (maar wel alleen lopen natuurlijk!).

– Doe in aanloop van de wedstrijd een aantal trainingen die je tot een beter wedstrijdresultaat zouden kunnen helpen. Ik deed bijvoorbeeld 5x 1000 op 5 kilometertempo voor mijn 5 kilometer wedstrijd.

– Doe de dingen die je normaal gesproken ook voor een wedstrijd doet. Zo at ik de avond van tevoren een sushibowl (doe ik ook voor een wedstrijd), legde ik mijn kleding van tevoren al klaar, zocht mijn muziek van tevoren uit, liep aan het eind van de middag nog een loslooprondje en ging vroeg naar bed. De volgende ochtend zette ik ook al vroeg de wekker, at ik havermout en vlocht ik mijn haren. Ik beleefde de voorbereiding als een echte wedstrijdvoorbereiding.

– Ook mijn warming-up was nagenoeg hetzelfde. Ik liep drie kilometer warm, deed wat loopscholing en stretches, deed vervolgens nog vijf versnellingslopen en was er daarna klaar voor.

– Omdat ik erg vroeg liep wist ik nog niet wat anderen voor tijden gelopen hadden. Tijdens het lopen dacht ik aan meiden die normaal gesproken ook in dezelfde wedstrijd zouden lopen. In gedachte liepen ze voor en achter me. Dat was ook wel een stimulans om extra goed mijn best te doen.

Heb jij ook al een virtuele wedstrijd gelopen? Of ben je van plan er een te gaan doen?

Liefs,

Annemerel