ROSIE’S RUNNING DIARY: #5

Twee weken vol hardlopen zijn weer voorbij en ik kan je vertellen dat mijn conditie vorderingen begint te maken! Helaas zal ik nog wel 10 jaar moeten trainen om de allerliefste zus Annemerel bij te kunnen houden… Dus wees niet getreurd als je niet zo snel als Annemerel loopt, je bent niet de enige en je bent voor mijn gevoel een stuk menselijker dan onwaarschijnlijk snelle Annemerel.

Maandag 23/3
Ik had de dag ervoor ook al hardgelopen, maar ondanks dat het heerlijk hardloopweer was, ging het toch niet helemaal naar mijn zin. De stress van m’n tentamens kwam naar boven en dus zat ik na 3K huilend op een bankje (ik moest ook ongesteld worden dus dan gebeuren dat soort dingen net wat makkelijker). Maandag na m’n tentamen was het opeens lekker weer en besloot ik om een kort rondje te gaan lopen zonder over iets na te denken. Ik had het gevoel dat ik vloog en elke kilometer ging ik harder, voor het eerst in héle lange tijd liep ik ook weer een kilometer onder de 5 minuten. De stress was weg en ik voelde me weer blij, maar dat het niet heel verstandig was om twee dagen achter elkaar te lopen merkte ik pas de volgende dag.

Vrijdag 27/3
Nog meer tentamens en spierpijn zorgden ervoor dat ik vrijdag pas weer ging hardlopen. In de tussentijd had ik voor mezelf een schema opgesteld en het doel was 6K, iets wat ellendig lang lijkt te duren als je de laatste tijd niet veel verder dan 4K loopt. Langzaam lopen is iets waar ik nog steeds slecht in ben, waardoor de tweede helft helaas iets langzamer was dan de eerste helft, maar ik geef vooral de tegenwind op de terugweg daarvan de schuld.

Maandag 30/3
Wind, chagrijnig en een grote aansteller, dat zijn de drie dingen die me maandag het meeste bezig hielden. Toch moest ik van mezelf hardlopen en omdat ik wel wat liefde kon gebruiken besloot ik naar Annemerel te gaan, want die kon me dan meteen op sleeptouw nemen met hardlopen. Uiteindelijk bleek dat ik Annemerel eerder een schop onder d’r kont moest geven om te gaan hardlopen dan mezelf, maar na wat uitstellen gingen we toch. Anne ging me wel even naar een snelle pace hazen en onderweg wat foto’s van me maken, de foto bovenaan deze blog is daarvan het resultaat. Ik kon d’r wel wurgen toen ze foto’s ging maken, het was aan het einde van onze run en ik kon werkelijk waar echt niet meer, het verbaast me dan ook dat de foto’s er nog redelijk acceptabel uitzien.

Donderdag 2/4
Van deze run heb ik een wijze les geleerd: als er in je weerapp staat dat het 6 graden is en als het daarbij ook nog eens stormt, trek dan iets warms aan. Het zonnetje zag er zo lekker uit dat ik echt niet geloofde dat het maar 6 graden was. Dus ik ging lekker in korte mouwen lopen en ik gaf mezelf gelijk, het was helemaal niet koud. Totdat ik een paar kilometer onderweg was en tegenwind kreeg… Kippenvel, geen gevoel meer in m’n armen en elk moment kunnen instorten, dat is een samenvatting van de laatste 3K (van de 6). Ik heb onderweg twee keer moéten stoppen en mijn snelheid was veel lager dan de 6K die ik de week daarvoor liep. Toen ik thuis kwam heb ik iets warms aangetrokken en ben ik in bed gaan liggen, het heeft een paar uur geduurd voordat het gevoel in m’n armen weer helemaal terug was en ik m’n armen en vingers weer normaal kon gebruiken. Ik denk dat je hieruit wel kan opmaken dat dit niet echt een fijne run was…

Zaterdag 4/4
Het was tijd voor een herkansing van donderdag. Er stond een snelle run van 4K op het programma, hetzelfde als maandag. Ik heb de hele dag op mooi weer zitten wachten en had me er eigenlijk al bij neergelegd dat ik zondag zou gaan hardlopen, maar om 7 uur ’s avonds was het opeens mooi weer. Een banaan erin en lopen maar. Sommige momenten had ik het idee dat ik vloog over het asfalt en de glimlach op m’n gezicht verdween gedurende het hardlopen niet, maar kapot was ik wel na afloop. Ik hou van die korte afstanden rennen en dan volle bak gaan, ik ga helemaal kapot, maar toch zijn dit de keren dat ik het meeste geniet van hardlopen.

Morgen is het weer tijd om hard te lopen, hopelijk is het dan weer zo mooi weer als vandaag. Voor komende maand heb ik meerdere doelen, waaronder de Leidse Singelloop op 17 april, zo leuk om een hardloopwedstrijd voor het goede doel te lopen en dan komt de route ook nog praktisch langs je huis! Ik hoop je daarom over twee weken te kunnen vertellen dat ik een mooie tijd heb gelopen, maar voor nu wens ik je een heel fijne Pasen!

Liefs,
Roos