RUN BABY RUN: 2017 in hardloopwedstrijden

2017 was niet het jaar van de razendsnelle tijden, maar ik kan me geen jaar bedenken waarin ik meer ‘wedstrijden’ gelopen heb dan in 2017. En misschien was dat ook wel een klein beetje het probleem, er was misschien een klein beetje te weinig focus. Maar hé, daar leren we van en ik heb prachtige wedstrijden mogen lopen en er is geen haar op mijn hoofd die ook maar een klein beetje spijt heeft van een van deze runs. Tijd voor een terugblik.

12 februari: ODLO Chrystal Run 10K in Parijs – 46:09

Deze stond pas een paar weken van te voren op de planning. Ik was net begonnen met trainen voor de Boston Marathon en liep vooral korte afstanden. Ik ging deze wedstrijd dan ook in zonder het idee een snelle tijd te lopen. Ik wilde ook gewoon lekker filmen onderweg en van het parcours genieten, deze run liep namelijk langs de Seine langs de Eiffeltoren en het Louvre. Ik was nog best verrast met mijn 46:09, dat was maar iets meer dan een minuut boven mijn persoonlijk record.

12 maart: 1/2 marathon CPC Den Haag – 1:45:25

Tijdens de CPC maakte ik een klassieke fout. Ik ging veel te hard van start, ik liep die eerste kilometers harder dan ik ooit gelopen had. Het was een gok en ik gokte fout. Het was warm voor de tijd van het jaar en na zes kilometer kreeg ik het al zwaar. Na tien kilometer gaf ik het op en was mijn enige missie te blijven lopen. Ik liep 7,5 minuut langzamer dan mijn persoonlijk record dat ik in 2016 liep, dat is ongeveer 20 seconden per kilometer langzamer. Ik was niet trots op deze prestatie, maar ik heb er van geleerd en mijn pijlen waren al snel weer gericht op de Boston Marathon.

17 april: Boston Marathon – 3:53:34

Op 17 april mocht ik eindelijk de Boston Marathon lopen, hier keek ik al anderhalf jaar naar uit, sinds ik me hiervoor kwalificeerde in september 2015 tijdens de Berlijn Marathon. Ik ging hier niet voor een PR, maar een Boston BQ (onder de 3.35) zou ik wel leuk hebben gevonden. Dat zat er echter niet in, het was warm en het parcours was heftiger dan ik aanvankelijk had verwacht. Iedere video online vertelde me dat het parcours meer naar beneden dan omhoog liep, maar ik had een beetje gelezen over het feit dat de stukken die omhoog liepen wel redelijk heftig waren. Ik was uiteindelijk heel erg blij met die 3:53:34.

7 mei: Wings For Life Breda – 22.3 kilometer / 5’18

Een paar weken naar Boston, nog herstellende van de marathon, liep ik voor het goede doel de Wings For Life World Run. Zoveel mogelijk kilometers lopen voordat mijn tijd op was. Ook hier liep ik veel te hard van stapel, ik mocht starten voor de ‘echte’ start en liep veel te hard weg met de rest. Dat ik hierna vooral ingehaald werd werkte niet heel goed voor de moraal. Ik heb zelfs gewandeld tijdens deze wedstrijd, niet trots op. Maar hé wel aandacht gevraagd voor een goed doel (dwarslaesie onderzoek) en een leuke zondagmiddag besteding.

21 mei: Marikenloop 7,5 kilometer / ???

Twee weken later liep ik de Marikenloop in samenwerking met Intersport en Asics. Ik startte vrijwel achteraan en werd daardoor redelijk opgehouden op het parcours. Maar deze run was wel ontzettend goed voor mijn moraal, in plaats van dat ik de hele tijd werd ingehaald, was ik nu degene die iedereen inhaalde. Mijn tijd zou ik niet eens meer weten, maar ik kwam met een lach over de finish en dat was het belangrijkste.

22 juni: Cortina Skyrace 20K met 1000 hoogtemeters / Binnen de tijd, maar vraag me niet hoe lang

Ik zei ‘JA’ tegen deze trailrun door de Dolomieten in februari, toen ik wel een zonnetje kon gebruiken. Ik wist toen nog niet dat ik precies die week ook zou gaan verhuizen en dat het dus alles behalve goed uit zou komen. Ik moet toegeven dat ik er van te voren een beetje tegenop zat, mede omdat er onweer werd voorspeld en ik bang was dat ik de nacht in de bergen zou door moeten brengen omdat ik helemaal niet goed getraind was voor dit soort runs. Maar uiteindelijk kwam ik binnen de tijd binnen en begon het noodweer pas nadat ik weer in het hotel was teruggekomen.

3 september: Tilburg 10 Miles / 1:20:23

Op 3 september liep ik mijn aller eerste 10 miles wedstrijd, een PR zou ik dus sowieso lopen op de afstand. Ik was van plan om mijn Berlijn tempo te gaan testen, een pace tussen de 4’50 en 5’00. En die pace moest ‘makkelijk’ voelen. Maar het was warm, ik was flink verkouden en had het mega zwaar. Ik liep uiteindelijk met een pace van 5’03. Het was wel heel leuk om deze run samen met de meiden van #teamannemerelrunsnyc2017 te lopen. Het was een fijne dag.

24 september: Berlijn Marathon – 3:39:42

Mijn doel in Berlijn was wederom een Boston Qualifier lopen. Ik geloof dat dit me gelukt zou zijn, ware het niet dat ik na 25 kilometer buikpijn kreeg en daardoor mijn tempo iets moest laten zakken. Op 36 kilometer moest ik echt een dixie opzoeken en daarna was ik het tempo helemaal kwijt, ik heb zelfs gewandeld. Dat ik er 3.39 van heb kunnen maken mag nog een wonder heten. Ik baalde hierna best wel een beetje, ik had expres het eerste gedeelte van de run een beetje ingehouden en liep heel erg lekker. Dat ik dan toch nog last van mijn buik kreeg en daardoor het niet af kon maken voelde redelijk zuur.

1 oktober: Utrechtse Singelloop 10K – ???

Een hardloopwedstrijd met migraine lopen is geen goed idee. Ik had me afgemeld als ik deze run niet in samenwerking met Subway gelopen zou hebben. Gelukkig ging mijn vader mee en heb ik het tweede gedeelte, waarin ik echt veel last van mijn bonzende hoofd had, samen met hem kunnen lopen. Onze tijd weet ik niet meer, maar dat mag geen naam hebben.

15 oktober: Halve marathon Amsterdam – 2:03:16

Drie weken na Berlijn en drie weken voor New York liep ik samen met mijn zusje de halve marathon in Amsterdam. Het was haar eerste halve marathon en ik trad op als haas. Ook tijdens deze wedstrijd was het warmer dan normaal gesproken rond deze tijd van het jaar. Omdat mijn tempo lager lag dan normaal had ik er zelf gelukkig niet zoveel last van. Het was ontzettend leuk om dit samen met mijn zusje te kunnen doen en ik heb 2 uur, 3 minuten en 16 seconden genoten. Roos heeft echt alles gegeven, zo diep ben ik tijdens een wedstrijd nog niet gegaan. Trots dekt de lading niet.

5 november: New York Marathon – 3.50.08

Tijdens mijn laatste wedstrijd van dit jaar liep ik eindelijk onder de vier uur tijdens de New York City marathon. Dit heb ik drie keer eerder geprobeerd en drie keer eerder is het me niet gelukt. Zo blij dat het eindelijk een keer allemaal goed ging tijdens de marathon in New York. Ik heb van iedere meter genoten en kan niet wachten om in 2018 deze mooie marathon weer te lopen.Wat het ook heel bijzonder maakte was dat ik het dit keer met #teamannemerelrunsnyc2017 mocht lopen. In februari kan ik zeer waarschijnlijk aankondigen dat er ook een #teamannemerelrunsnyc2018 gaat komen. Save your pennies girls!

Wat ik dus anders ga doen komend jaar? Minder wedstrijden, meer focus. Het is nu voor 99% zeker dat ik geen marathon loop in het voorjaar, in plaats daarvan wil ik me focussen op kortere afstanden, de tien kilometer de halve marathon. De CPC (halve marathon) staat op 11 maart op het programma, hier ga ik me allereerst keihard op focussen en dan zien we daarna wel weer. Ik vond het afgelopen jaar heel erg leuk om veel, vaak bijzondere, wedstrijden te mogen lopen en het lopen van snelle tijden is voor mij absoluut geen vereiste om het naar mijn zin te hebben, maar ik wil het komende halfjaar gaan kijken of er toch niet nog iets meer in zit. Hoe ik dat wil ga doen, dat lezen jullie binnenkort wel (om heel eerlijk te zijn, dat heb ik zelf ook nog niet helemaal op een rijtje, haha).

Wat waren jouw favoriete hardloopwedstrijden van 2017? En ik ben ook heel benieuwd, welke wedstrijd vonden jullie het leukste om te zien/volgen bij mij?

Liefs,
Annemerel