RUN BABY RUN: 11 days until Chicago

Nog maar elf dagen tot de marathon in Chicago. Hier heb ik de hele zomer naartoe geleefd (ook al wist ik aan het begin van de zomer nog niet dat de marathon waarvoor ik aan het trainen was in Chicago gelopen zou worden). Ik kan niet wachten en tegelijkertijd denk ik… GEEF ME NOG EEN BEETJE MEER TIJD.

Maandag
Twintig dagen tot de Chicago Marathon. Dit had de dag moeten worden waarop ik mijn langste duurloop zou lopen, in plaats daarvan lig ik het grootste gedeelte in bed met mijn MacBook en doe ik een poging om mijn gezondheid te redden met de grootste groene smoothie de ze bij de Smoothie Company verkopen. Spinazie, gember, sinaasappel, limoen en appel moet mijn weerstand even een zetje in de goede richting geven. Ik voel me niet meer zo rot als een dag eerder, maar ik voel me alles behalve goed. Ik baal aan de ene kant best wel dat ik niet mijn langste duurloop kan lopen, toch kan ik het redelijk goed loslaten en ben ik niet echt in paniek. Vorige week – 27 dagen voor de start – liep ik 34 kilometer en die ging redelijk lekker. Vorig jaar voor Berlijn liep ik een kilometer meer, 25 dagen voor de start. Zoveel scheelt dit nu ook weer niet. En ik denk dat ik aan herstellen op dit moment meer heb dan aan 35 kilometer.

Dinsdag
Vandaag staat er weer een date met mijn fysio op het programma. Ik vind die wekelijkse (soms tweewekelijkse) afspraken zo in de weken voor de marathon heel fijn, mijn lichaam heeft aardig wat te verduren gekregen de afgelopen weken, maar door de check-ups blijf ik voorlopig wel blessure-vrij. Ik krijg van hem als tip om op donderdag weer een kort stukje te gaan hardlopen op een rustig tempo. De Disney halve marathon wordt me afgeraden, maar als ik geen koorts heb mag ik hem wel op een rustig (geen wedstrijd)tempo lopen. Goed om te weten.

Woensdag
Nog steeds niet helemaal beter. Ik ben vooral erg moe, mijn rusthartslag is ook al dagen boven de 70. Echt niet goed. Teken dat ik wellicht nog rustiger aan moet doen. Maar ik had vandaag een afspraak in Amsterdam en ik had een vrij lange to-do-list dus echt rustig aan doen zat er vandaag niet in. Ik ben ook best wel blij dat ik vandaag nog niet hoef hard te lopen, ik heb er ook totaal nog geen behoefte aan, ook al heb ik al een week geen hardloopschoenen aan gehad. Of in ieder geval niet om op hard te lopen.

Donderdag
Ook vandaag staat er een dagje Amsterdam op het programma. Ik was eigenlijk van plan om van te voren nog hard te gaan lopen, maar ik besluit dat een half uur langer in bed op dit moment belangrijker is en dat ik ook prima ’s avonds een rondje kan gaan maken. Zo gezegd zo gedaan en dus loop ik om kwart over zeven naar buiten voor een rondje van zes kilometer. Lichamelijk voel ik me best fit, mijn benen willen wel, het is mijn ademhaling die me een klein beetje zorgen baart. Maar goed, rust rust rust, ik heb nog zeventien dagen tot Chicago.

Vrijdag
Tijd voor Disney. Ik heb tot het laatste moment gewacht met beslissen of ik wel of niet naar Disney zou gaan. Ik wist namelijk niet of ik daar genoeg rust zou kunnen nemen. Uiteindelijk werd ik door de organisatie gerust gesteld en stond ik vrijdagochtend toch om half negen op perron 4 van Rotterdam Centraal op de trein naar Parijs te wachten. Die eerste dag deed ik eigenlijk veel te veel. Vooral de Space Mountain had ik zeg maar niet moeten doen. Ik ben niet zo misselijk dat mijn eten omhoog komt, ik voel me alleen een beetje draaierig en gewoon niet helemaal OK. Uiteindelijk ga ik ook pas om half twaalf slapen, terwijl mijn wekker om zes uur ’s ochtends al gegaan was. Normaal gesproken absoluut geen probleem, maar met het oog op de marathon en hoe ik me op dit moment voel misschien niet het beste idee.

Zaterdag
Vandaag compenseer ik voor vrijdag. Ik bescherm mezelf en ga gewoon NIET het pretpark in. Een heel slim idee vind ik zelf. Ik heb de hele dag lekker in bed gelegen en ’s avonds ga ik er even uit om wat te gaan eten. Misschien niet wat ik normaal zou doen als ik in Disney was, maar nu is dit echt perfect.

Zondag
Tijd voor de halve marathon in Disney! Het verslag hebben jullie vrijdagmiddag al kunnen lezen, maar ik zal nog even een soort van korte recap doen. Mijn originele plan – voordat ik ziek werd – was.. tussen de 1.45 en 1.50 lopen, op een voor mij rustig tempo dus, ongeveer 30 seconden per kilometer boven mijn halve marathon PR-tempo. Lijkt mij een hel net tempo voor een halve marathon twee weken voor DE GROTE DAG en zeker als je je niet helemaal 100% fit voelt. Ik voelde me na het lopen vrij fit en ik heb ook weinig last gehad van spierpijn. Ik denk dat dit te maken heeft met het feit dat ik de afgelopen maanden veel langere afstanden gelopen heb. Lijkt mij een vrij logische verklaring eigenlijk.

De marathon komt nu écht heel dichtbij. Over acht dagen stap ik al in het vliegtuig. Ik heb nog helemaal niet het idee dat het echt allemaal al zo snel gaat gebeuren. Knijp me!

Liefs,
Annemerel