Ik weet het allemaal (of nou ja veel) echt wel, toch trap ik er keer op keer weer in.
Doorlopen met een pijnlijke blaar
Je denkt, ja joh, een blaar, daardoor laat ik me toch niet uit het veld slaan? Dus je loopt door. En ook de volgende dag denk je, hoewel de blaar groter was dan je had gedacht, ja joh pleistertje eroverheen, lopen gaan we. Wat je echter niet beseft, is dat je onbewust die blaar een beetje probeert te ontzien, het doet namelijk pijn. Je zet je voet stap na stap anders neer dan je gewend bent. En voor je het weet zit je met een overbelastte spier of peesplaat. Been there, done that, veel te vaak. Op het moment van spreken trouwens ook. Maar daarover meer in de volgende gouden regel.
Te snel te veel kilometers willen maken met nieuwe, op maat gemaakte zooltjes
Je voelt hem wellicht al aankomen, die nieuwe zooltjes die ik afgelopen week kreeg, die hebben voor twee gigantische blaren onder mijn voetboog gezorgd. Dat is niet gek, het is gebruikelijk dat die zooltjes nog een beetje aangepast moeten worden om echt helemaal perfect voor jouw voeten te zijn. Maar deze ezel (of eigenlijk ben ik suffer dan een ezel) loopt graag in de eerste week meteen een lange duurloop op die zooltjes. Ik heb drie keer zooltjes gehad en al drie keer maakte ik precies dezelfde fout. Ik liep er een paar kilometer op en dat ging goed en dan de volgende training loop ik meteen 20(+) kilometer op de zooltjes. Vragen om problemen.
Te lang wachten met drinken na een training
Tijdens een training verlies je veel vocht, vooral in de zomer is dit een probleem. Of nou ja, het hoeft geen probleem te zijn, als je het op tijd aanvult. Ik kan echter gewoon compleet vergeten te drinken na een training, ook al heb ik dorst. Hierdoor kunnen de afvalstoffen – geproduceerd tijdens de training – niet afgevoerd worden en is de kans op spierpijn en irritante ongemakken als ‘plofkuiten’ een stuk groter.
Vet eten voor een training
Ik doe het steeds minder vaak, maar het gebeurt nog steeds weleens, dat ik iets vets eet voor een training. Ik loop bijvoorbeeld ontzettend slecht op een wrap met avocado en ei, terwijl ik op pannenkoeken (voornamelijk koolhydraten) weinig tot geen problemen heb. Echter, pannenkoeken komen soms best wel een beetje mijn neus uit en mijn liefde voor ei en avocado is groots. Ik heb altijd spijt als ik mezelf weer eens heb laten gaan. Ook een slechte ervaring: Zweedse gehaktballetjes en frietjes bij IKEA een uur voor mijn 10×800 training.
Nagels te kort of te lang
Ik leer het nooit. Zelfs niet voor een (voor mij) belangrijke wedstrijd als de Málaga Marathon. De ene keer zijn mijn nagels te lang en prikken ze in de teen ernaast (resultaat: bloed), de andere keer heb ik ze te kort geknipt waardoor ze mijn teen niet meer goed kunnen beschermen (resultaat: blaren). Een echte middenweg heb ik hierin helaas nog niet gevonden.
Benieuwd hoeveel van deze ‘gouden regels’ jullie zelf ook wel eens hebben overtreden?
Liefs,
Annemerel
Zit momenteel met bloedblaren aan beide voeten, op net dezelfde plaats. Het is echt onderhuids dus kan er weinig aan doen. Ik loop nu wel consequent op harde ondergrond, zodat ik mijn gewicht verdeel en niet met die plek op een steen trap. Maar ik wil daarvoor niet stoppen met lopen, want echt pijn doet het niet, het is gewoon geen zicht. Momenteel gebruik ik dus compeed als ik ga lopen, om de druk te verlichten. Hopelijk is het snel beter en wordt het zeker niet erger!
Van het ‘nagels te kort of te lang’ probleem heb ik ook wel eens last. Wat ik altijd doe is een paar dagen voor een belangrijke wedstrijd mijn nagels korter knippen zodat ze op de dag van de wedstrijd zeker niet te kort zijn.
Herkenbaar, vaak als het weer gebeurd is, denk je: oh ja!
Ik heb er ook 1 waar ik elke keer weer in trap: te hard van stapel lopen! En dan met name met wedstrijden, dan ben ik zo enthousiast en zit ik vol power dat ik veel te hard start. Vervolgens kom ik mezelf dubbel en dwars tegen… Inmiddels heb ik mezelf aardig onder controle voor de halve marathon, ik focus met de eerste 15km op mijn hartslag. Die houd ik onder mijn omslagpunt, het laatste stuk mag ik los. Dat werkt! Nu heb ik een marathon in het vooruitzicht, daar moet ik ook nog wat op bedenken, hoe doe jij dat (en heb je überhaupt hier last van)?
De vet eten regel, check!
Lange nagels, check!
Tip voor je blaren! Ik doe er meteen een betadinepleister op (je weet wel van dat ontsmettingsmiddel, die hebben ook pleisters) en dan trekt de blaar weg. Mocht de blaar te groot zijn dat hij er de volgende dag nog zou zitten met de eerder genoemden methode, dan prik ik hem goed door en dan doe ik er een betadinepleister op. Ik heb het idee dat die pleisters de blaar uitdrogen.
Succes!
Herkenbaar! Dat van die zooltjes geldt ook voor nieuwe schoenen trouwens. Die fout maak ik altijd weer door er direct 30 kilometer in een week op te lopen. Vet eten is ook echt een no-go, maar ja, soms trap je er inderdaad in, ook al weet je dat het eigenlijk geen goed plan is.
Ik weet niet wat jou procedure is qua teennagels, maar sinds ik heb afgezworen ze te knippen terwijl ik net gedoucht had (en ze dus lekker zacht en makkelijk knipbaar zijn), knip ik ze eigenlijk altijd de perfecte lengte omdat het dan vanzelf pijn doet als je te kort gaat! Als je snapt wat ik bedoel! ?
In de categorie nagels… kousen aantrekken die gekrompen zijn in de was (maar er voor de rest nog heel goed uitzien), eigenlijk weet je dat het miserie gaat opleveren, maar het is net zo goed weer en je bent te lui om in de wasmand achter een ander paar te gaan zoeken…
Resultaat… blauwe teennagel nummer 3!
Blaren. Ik ben zó gevoelig voor die krengen. Ook in gewone schoenen, trouwens. Afgelopen zomer 3 weken verplicht op slippers gelopen omdat ik dus geen schoenen meer aan kon vanwege onwijze blaren na een kwartiertje op Stan Smiths lopen. Drama. =| Ook hier problemen met zooltjes trouwens.
Ik drink altijd meteen een liter water/limonade na het hardlopen, want daar heb ik dan zo’n behoefte aan. Verder heb ik net zooltjes gekregen en ik doe, hoe moeilijk ik het ook vind, heel rustig met het hardlopen. Dat heeft mijn podotherapeut mij ook wel echt duidelijk gemaakt, dat het slim is om niet meteen veel te hardlopen, haha.
Liefs,
Marloes