Beeld: Joyce Bongers
De lappenmand. Hierin bevind ik mezelf al enige tijd en het zorgt ervoor dat ik al tijden niet meer onbezorgd gelopen heb.
Het begon in september (of waarschijnlijk al een paar weken eerder, maar toen wilde ik het nog niet toegeven) met een stressfractuur in mijn rechtervoet. Ik herstelde belachelijk snel, maar was tijdens iedere training in voorbereiding op Málaga maar op een ding gefixeerd; ‘wat voel ik in mijn voet?’ Ondertussen had ik niet door dat zich ellende in mijn linkerheup manifesteerde. Ik kon er een marathon in New York mee lopen, het belemmerde me niet tijdens de Málaga Marathon, maar het zeurende gevoel* was een nieuwe hardlooppartner die standaard iedere training en wedstrijd meeliep.
Van spierpijn had ik na Málaga niet echt last, alleen dat gevoel in mijn heup ging niet weg. Het duurde tot half januari dat ik besefte dat dit weleens te maken kon hebben met het feit dat ik al drie maanden geen zooltjes meer gedragen had (ze pasten niet in mijn nieuwe schoenen). Ik liet nieuwe zooltjes maken en bereidde me ondertussen voor op de 10 kilometer in Schoorl. Zoals je wellicht wel weet werd die niet gelopen door een bijzonder slecht getimede rugpijn. Ik was verdrietig, maar wist ook… dit gaat wel weer voorbij en Schoorl kan ik volgend jaar vast ook lopen.
Inmiddels zijn we vijf weken verder en heb ik weer iets nieuws. Of nou ja, als ik heel eerlijk ben zijn we hier al ruim een maand zoet mee. Een paar dagen na Schoorl bedacht ik me dat het een leuk idee was om het CPC parcours te lopen en te filmen voor Susan. Met een laatste vleugje rugpijn en mijn spiksplinternieuwe zooltjes besloot ik 21 kilometer te gaan hardlopen op een zonnige donderdagochtend in februari. Al na de eerste meters voelde ik dat mijn zooltjes niet helemaal lekker zaten, maar ik schonk het weinig aandacht. De laatste tien kilometer deed ik half hink-stap-sprongend. Eenmaal thuis bleek er een blaar met een diameter van 4 centimeter onder mijn voet te zitten. Ik had al zo’n vermoeden.
Maar in plaats van even rust nemen besloot ik dat het een goed idee was om door de pijn heen te lopen. En juist dat had ik beter niet kunnen doen, want dat is nu de voornaamste reden waarom ik wederom niet pijnvrij kan hardlopen. Door de blaar te ontzien heb ik mijn been anders belast dan anders waardoor mijn fibula nu hevig geïrriteerd is. Dit resulteert in pijn in mijn kuit, IT-band en (voornamelijk) mijn hamstring. Hardlopen is me door de fysio niet verboden, maar ik ben er inmiddels wel achter dat het de zaak niet verbetert dus ik heb mijn ambities even op een laag pitje gezet. Of, dat probeer ik.
Je denkt misschien, niet het einde van de wereld. En dat is het ook zeker niet, maar ik moet toegeven dat het na het zoveelste pijntje wel een beetje irritant begint te worden.
Het is nu exact een jaar geleden dat ik 18 dagen lang mijn hardloopschoenen liet staan om mijn lichaam wat rust te gunnen. Zover wil ik dit keer (nog) niet gaan, ik heb september nog vier weken looprust gehad door die stomme stressfractuur. Toch wil ik het de komende weken wel wat rustiger aan doen. Zaterdag staat de Ruitenburg Halve Marathon op mijn programma. Ruitenburg is onze teamsponsor dus het liefst loop ik die wedstrijd natuurlijk, maar als ik geen verbetering zie ga ik voor de 10 kilometer. Een halve marathon pijn lijden is ten eerste niet echt leuk, het lijkt me ook niet bevorderlijk voor mijn herstel.
En herstellen, dat is mijn voornaamste ambitie op dit moment. Het is vandaag de eerste dag van het voorjaar, mijn favoriete seizoen om hard te lopen. Ik ga het niet riskeren dat ik straks echt aan de zijlijn sta en niet van het mooie lenteweer kan genieten in hardloopschoenen. Of dat ik over drie maanden nog met dit pijntje door het leven ‘moet’. En zoals Susan altijd zegt, bekijk het van dag tot dag. Wat kun je vandaag doen om te werken aan je herstel? Ik ga vandaag voor 20 minuten yoga en 20 minuten buikspieroefeningen.
Ben jij ook weleens langere tijd geblesseerd geweest? Wat deed jij om je zinnen te verzetten?
Liefs,
Annemerel
*Het is wel bijzonder, sinds ik last heb van de pijn in mijn hamstring (rechts), heb ik dat zeurende gevoel dat ik maandenlang in mijn heup (links) had niet meer. Of dit aan de zooltjes ligt die ik nu draag, of dat het te maken heeft met het feit dat je hersenen maar een pijntje tegelijk kunnen registreren… who knows. Iemand een zinnig antwoord op deze vraag?
Sinds October 2018 had ik last van mijn linker knie en volgens de fysio veroorzakt door een IT Band Syndrome. Ik had 7 weken niet hardgelopen maar sinds December moest ik weer aan de slag voor mijn training voor de 60 van Texel. Ik ben een langzaam loper maar elke keer dat ik meer dan 35km loop, en na een pittige training week, krijg ik weer last van mijn knie. Na een 43km training moest ik weer 1 week mijn hardloop schoenen even laten liggen. Maar 2 weken daarna kon ik weer een 40km lange duurloop doen, zonder veel pijn in knie en geen spierpijn. Dus soms denk ik dat het pijn zit gewoon tussen mijn oren, veroorzakt door de angst voor mijn blessure. Mijn vuistregel is, als ik de trap met pijntje op en af lopen, dan loop ik niet hard. Tijdens de lange duurloop merkte ik wel dat de Mizuno Wave Inspire geeft meer steuning dan mijn Air Zoom Structure. Ik ben overpronator. Voor preventie, doe ik 2x/week Pilates en 1 of 2 keer per maand ga ik naar een echte Thai massage. Blessures zijn heel vervelend maar ik denk dat wij ze te veel overdenkt. Succes het herstellen.
Jeetje.. Wat balen zeg.
Probeer te genieten van de momenten waarop je wel kunt lopen.
Helaas zit ik zelf ook al even in de lappenmand. Half januari gebeten door een giftige kwal en eind januari een hersenschudding opgelopen. Van dat laatste heb ik nog steeds behoorlijk wat last. Dus ik heb al mijn verwachtingen rondom het hardlopen los gelaten en zie van dag tot dag wel hoe ik me voel. Herstel is belangrijker dan blind doorlopen!
Ik ben helaas al 20 jaar geblesseerd en sta, of beter gezegd zit, aan de zijlijn. Dus ja weet hoe het voelt als je lichaam weigert mee te werken, als je lichaam gebreken vertoont. Als je in je hoofd zo graag wilt maar dat lichaam niet meewerkt. Dus kop op, geef je lichaam de tijd voor herstellen en train zolang op een andere manier. Zie de mogelijkheden in plaats van de onmogelijkheden!!
Balen voor je dat je even niet kunt lopen, ik begrijp hoe het voelt. Ik ben sinds augustus geblesseerd. Ik heb er heel veel moeite mee dat ik niet kan lopen. Het heeft voor mij grote invloed op mijn leven, van 4x per week lopen, naar niks. Ook sociaal gezien voelt het soms nergens meer bij te horen. Als alternatief ben ik af en toe aan het zwemmen en zit ik op de hometrainer. Maar hier haal ik eigenlijk niet zo veel voldoening uit. Dus ik ben ook wel heel benieuwd hoe andere fanatieke lopers hier mee om zijn gegaan. Inmiddels zie ik wel in dat niet het weer kunnen hardlopen het belangrijkste is maar dat ik hopelijk weer van de pijn af kom. Maar toch blijft er een stemmetje in mn hoofd die het liefst weer nieuwe hardloop doelen wil stellen, iets om weer voor te gaan!
Blijf in ieder geval positief Annemerel!
Dat is balen! Heel herkenbaar dat de WIL sterker is dan je verstand, tot het echt niet meer verstandig is ;-). Nu zou je heel veel kunnen doen om je zinnen te verzetten, maar misschien is chil doen het beste voor het herstel. Ik dacht aan shoppen, maar dan moet je lopen, passen, en dat zal het herstel niet bevorderen. Misschien bakken? Havermoutcake? Appelkwarkmuffins? Nadeel: het moet ook weer op, maar ik maak altijd de gezonde variant zonder vet en standaard meel, met ei, kwark, fruit, noten, zaden. Dat neem ik dan het als ontbijt, super lekker :-).
Hi Annemerel, ik heb het al een aantal keer aan je geschreven, maar ik zou hier eens naar laten kijken door een osteopaat. Ik heb jaren lang last gehad van mijn heup. De ene keer verschoof het richting si gewricht, de andere keer richting hamstring, dan weer achillespees, etc, maar elke keer weer die heup. Ik ben vorig jaar bij een osteopaat geweest en verlost van al mijn klachten. Bij mij bleek mijn buikvlies onwijs strak te staan en werd mijn bekken daardoor geblokkeerd.
Bij alle fysio behandelingen was daar eerder nooit een link mee gelegd. Ben zo blij dat ik de stap naar de osteopaat heb gezet. Misschien kun je hier iets mee.
Marieke
Ik vind het knap dat jij terugkijkend altijd precies aan kunt wijzen wat je eigenlijk beter niet had kunnen doen, of waar het fout ging, haha. Lijkt me ergens ook wel heel frustrerend namelijk, blessures überhaupt. Hoop dat je snel weer herstelt!
heel vervelend en heel herkenbaar….. ik heb me uiteindelijk toch naar t zwembad gesleept..duurde even maar uiteindelijk ben ik het leuk gaan vinden. En de zomer komt er aan, koop n race fiets! Vast genoeg meiden in het westland die ook fietsen! Sterkte ermee..je richten op andere leuke dingen en afleiding zoeken!
Ik loop zelf niet hard, maar wandel wel heel graag. Balen als dat om wat voor reden dan ook niet kan.
Heb een voetblessure gehad, gek werd ik ervan, dat ik niet aan de wandel kon.
Maar… je hebt maar 1 lichaam, daar moet je zuinig op zijn, en als ik jouw verhaal zo lees is je lichaam je signalen aan het geven dat je het even rustiger aan moet doen. Liever nu even pas op de plaats, en dan echt even rust nemen, dan straks je leven lang ergens last van hebben/houden.
vervelend annemerel! Mijn heup is ook al sinds maanden drama, elke keer denk ik; já, nu is het weg.. en dan een dag later is ie er weer.
Vandaag buikspieren getraind! :D
Hopelijk ben je snell weer fit!
Heel herkenbaar hier. Ik loop al jaren en heb daarvoor competitief geturnd zonder ooit een blessure. Sinds ik vaker train voor een marathon ben ik ook besmet met ITBS of de gevreesde Runners knee. Zo liep ik marathon Amsterdam 2016 nog zorgeloos, liep ik een paar mooie persoonlijke records op 30 km wedstrijden en mocht ik zelf een paar keer het podium op. 4 weken voor marathon Eindhoven in 2017 kreeg ik dan plots die enorme pijn aan mijn knie en mocht ik die marathon vergeten. Kinesitherapie, sportartsen, podoloig, extra stretching, extra core stability… Niks hielp! Ik heb een dik jaar amper 2 km lang aan 1 stuk kunnen lopen wat enorm frustrerend was. Maar ik heb toen ook geleerd om wel van iedere stap te genieten! Ik ben meer gaan fietsen en zwemmen en ben zo in de triatlon sport gerold. Nu anderhalf jaar later ben ik op 2,5 weken voor marathon Rotterdam en hoop ik wel te starten. Alles verloopt goed met de nodige extra maatregelen en alertheid. Na mijn duurloop van 34km kwam die pijn weer op maar die heb ik goed weggemasseerd met cryo gel. Ik snap perfect wat je wilt zeggen met het alert lopen: ik denk constant : is dit normaal? Nu neem ik weer een week actieve rust en hoop ik te knallen in Rotterdam!! We komen er wel door ;-) ik probeer mezelf ook steeds in te prenten dat er ergere dingen zijn dan niet lang kunnen lopen maar dat is uiteraard niet zo evident!
Was tot deze woensdag super goed aan het trainen voor een marathon, maar ik werd die dag van mijn koersfiets gereden door een onoplettende bestuurder dus daar gaan al mijn plannen… Niet lopen voor mij… Niet fietsen en niet zwemmen… Tips om dit te overleven zijn welkom!!