Van de zes trainingen die ik afgelopen week deed, verliep er geen enkele precies zoals op mijn schema staat. Maar (volgens mij was het Eliud Kipchoge’s coach Patrick Sang die dit zei) ‘The schedule should follow the athlete, not the other way around.’ Het liep allemaal gewoon een beetje anders.
Maandag
Er staat een twee minuten training op mijn programma die in totaal niet meer dan tien kilometer mag duren. Met in- en uitlopen houdt dat in dat die twee-minuutjes maar een kilometer of zes in beslag zal nemen. Ik rij rond 13.00u naar Kijkduin om de training samen met Tuur in de duinen te gaan doen. Maar ik ben de straat nog niet uit of ik heb ineens een stuk kies in mijn mond. Shit. Mijn ‘probleemkies’ is afgebroken. Er is nu echt vrijwel niks meer van over. Ik probeer rustig te blijven maar ben toch eigenlijk wel een beetje verdrietig. Als ik bij Tuur aankom heb ik meer zin in een dikke knuffel dan in een intensieve training.
Uiteindelijk besluit ik toch maar te gaan lopen, alleen heb ik niet echt zin in die twee-minuutjes dus doe ik de eerste vijf op duurlooptempo. Maar na vijf kilometer wil ik het toch proberen en het gaat eigenlijk best lekker. Ik heb nog nooit een intervaltraining gedaan waarbij ik in de rust ook nog best stevig doorliep. Ik liep twee minuten lang met een tempo onder de 4’00 (1o kilometer tempo) en wisselde dat af met twee minuten op tempo-duurlooptempo (4’50). Dit deden we in totaal vijf keer, toen waren we alweer terug.
Dinsdag
Er stond 5x 1200 op mijn schema, maar Tuur komt (veel te laat) uit zijn werk met ontplofte kuiten en heel veel vermoeidheid en besluit geen training te geven. Ik ga ook niet naar de club en overleg met Tuur dat ik in plaats van 5x 1200 meter, ga voor een training van 5x 5 minuten. Het tempo dat ik die 5 minuten moet lopen is 15-kilometer-tempo. Niet dat ik dat ooit gelopen heb, maar ik gok dat dat tussen mijn halve marathon en 10 kilometer tempo in zit. Ik ga voor een tempo van 4’05-4’10.
Het gaat best aardig, al moet ik er wel gewoon hard voor werken. De pauze is steeds 2,5 minuut (30 sec wandel, 1,5 minuut dribbel, 30 sec wandel). Het tempo haal ik steeds ruimschoots. Comfortabel pushen, zo noem ik het tempo dat ik moet lopen tijdens dit soort trainingen.
Woensdag
Eigenlijk stond er een rondje loslopen (35 minuten) en kracht op ons schema, maar dat loslopen geloof ik wel. Het regent pijpenstelen en ik ben misschien niet van suiker, ik heb eigenlijk gewoon behoefte aan een rustdag. Tuur heeft nog steeds last van zijn kuiten dus die vindt het ook wel prima. We besluiten extra onze best te doen bij de krachttraining. En mijn best heb ik zeker gedaan. Vooral de hipthrusters heb ik niet makkelijk gemaakt voor mezelf, die deed ik met een gewicht van 53 kilo. Nu kan dat voor jou heel weinig (of juist heel veel) lijken, maar dat is voor iedereen natuurlijk weer anders. Voor mij was het erg veel om dat gewicht 3 sets lang 10 keer te doen.
Donderdag
Die hipthrusters voel ik. Ik kan mijn benen amper optillen. De hele dag ben ik ook ontzettend moe. Ik kan dit niet meteen aan mijn trainingen koppelen, zoveel kilometer heb ik nu ook weer niet gelopen en ik slaap gewoon acht uur per nacht. Misschien komt het doordat ik net twee weken vakantie heb gevierd met Tuur (en de wekker niet iedere dag om half zeven stond). Ik kan me niet voorstellen dat ik ’s avonds fit genoeg zal zijn om te trainen.
Maar ik ga het toch gewoon proberen. Om half zeven ga ik van huis en ga ik hardlopen (7,5 kilometer) naar de club. Even mijn rondje dat ik een dag eerder niet gedaan heb goedmaken. Daarna loop ik nog in met de rest (3,5 kilometer) en dan volgt het loopscholing- en buikspiergedeelte. Door de loopscholing voelen mijn benen zich steeds meer zichzelf worden. Bij de buikspieren voel ik wel dat ik een dag eerder al heel veel buikspieroefeningen gedaan heb.
De training zelf bestaat uit 200-300-400-300-200 (2x) op 1500 meter tempo. Ik loop namelijk deze week een (mijn eerste) 1500 meter wedstrijd bij Olympus, we focussen ons op donderdag nu dus op snelheid. Bij iedere interval denk ik, ik kan dit niet volhouden, maar het lukt toch wel aardig. In de tweede serie moet het wel van zover komen dat ik bijna wil huilen. Ik moet zo diep gaan dat ik er emotioneel van word. Je denkt misschien, wat doe je jezelf aan kind? Ik deed het voor het gevoel na afloop.
Vrijdag
Rustdag. Hard nodig. Ook weinig tijd om te lopen, want ik zit al om zeven uur in de auto richting Breda voor een dagje werken met Marloes. ’s Avonds kijk ik wel naar de Omloop Ter Heijde, een wedstrijd die voor de helft over het strand gaat. Damn. Ik ben blij dat ik vandaag verstek heb laten gaan.
Zaterdag
Ik loop met een aantal volgers de Cruyff Legacy Run in Amsterdam. Mijn doel? Dat we alle zes tegelijk finishen en het alle zes de hele ‘wedstrijd’ naar ons zin hebben. Van te voren had ik een richt-pace gegeven van 5’45-6’00 en uiteindelijk finishen we met een tempo van 5’59. Best goed gegokt toch? En volgens mij heeft iedereen het uitermate naar zijn zin gehad.
Zondag
30. Ik ben 30. Al een paar maanden was het plan om op mijn verjaardag 30 kilometer te lopen. Eerder was het idee om een marathon te lopen op mijn verjaardag, in Utrecht. Ik had gezegd dat ik dit voorjaar geen marathon wilde lopen en dat was ook echt zo, tot dat ik eind januari zag dat er op mijn verjaardag een marathon was in Utrecht. Hoe gaaf is het om je dertiger-jaren in te luiden met een marathon? Maar na twee maanden blessureleed besloot ik dat het me niet waard was om half-getraind een marathon te lopen en kwam ik met het 30-kilometer-idee.
Nou, die 30 kilometer is helaas ook niet gelukt. Zware benen, te weinig gegeten van te voren en darmen die compleet van slag waren gooiden roet in het eten. Ik kon er niet echt mee zitten, natuurlijk vond ik het jammer dat ik met buikpijn liep, maar het deed me niet veel dat ik aan het eind van mijn training dat getalletje 30 niet zag staan. Wat dat betreft ben ik wel een beetje volwassen geworden, want ik denk dat ik dat een paar jaar geleden dus wel stom had gevonden en wellicht door had gelopen ook al zei iedere vezel in mijn lichaam dat het wilde stoppen.
Week 2 is dus klaar. En ook al verliep het niet volgens het boekje, ik ben absoluut niet ontevreden. Deze week, week 3, is een week van nieuwe dingen. Die 1500 meter wedstrijd morgen? Het is eigenlijk meer een grapje (want ja, wat heb ik daar als marathonloper eigenlijk te zoeken). Maar ik ga toch mijn best doen om er iets moois van te maken. Ik heb er zin in.
Liefs,
Annemerel
Respect. Drie-en-vijftig kilo!!