RUN BABY RUN: Een half jaar tot Boston

Afgelopen zondag kreeg ik kriebels in mijn buik bij de start van de Amsterdam Marathon. Wat had ik daar graag gestaan, in het Olympisch Stadion. Met VaporFly’s aan mijn voeten en vertrouwen in mijn lichaam. Zeven jaar geleden liep ik in Amsterdam mijn eerste marathon, dit is sindsdien het eerste jaar dat ik geen marathon loop. En dat is best wel een beetje gek. Maar tegelijkertijd ook het enige wijze besluit dat ik kan maken. Ik begin beetje bij beetje te begrijpen waar de pijn in mijn bil vandaan komt, maar voordat ik me weer marathon-fit voel, daar gaat wel een tijdje overheen. En dat maakt niets uit, want ik heb nog precies een half jaar de tijd om me klaar te stomen voor Boston.

Ik ben inmiddels begonnen met het maken van een schema in Excel. Ik print hem niet uit, zodat ik hem aan kan passen als dat nodig is. Ik heb hem nu voor 2019 helemaal klaar, voor de maanden januari tot en met april heb ik alleen de lange duurlopen ingevuld. Ik heb steeds drie ‘zware’ weken, afgewisseld met een wat rustigere week. Die rustigere week is de week waarin ik – zoals de voorspelling nu is – ongesteld word. Vandaar ook dat ik hem niet uitprint en niet verder plan dan tot en met eind dit jaar, wellicht verandert mijn cyclus de komende tijd nog wat.

Drie kerntrainingen

Op mijn schema heb ik iedere week drie kerntrainingen staan. Op dinsdag een training waarbij ik mijn marathontempo train. Gisteren was de eerste, toen deed ik 3x 2000 op marathontempo. Het was redelijk zwaar, maar het was ook de eerste tempotraining in zes weken tijd, dus dat het zwaar was, was ook niet heel verwonderlijk. De zwaarste dinsdagtraining die ik nu op het programma heb staan is 3x 4000 op marathontempo, eind december.

Op donderdag doe ik de ene week een training op 10K tempo (kortere intervals) en de andere week trainingen op halve marathontempo (langere tempo’s). Ik begin deze week met 8′ – 6′ – 4′ – 2′ op halve marathontempo en eindig eind december met een halve marathon (kunnen we meteen testen of ik het een halve marathon vol hou). De zwaarste 10K tempo training is tot nu toe 6x 5′ op 10K tempo.

Iedere zondag heb ik een duurloop gepland. Ik liep mijn duurlopen altijd op afstand, maar wil ze nu op tijd lopen. Begin april wil ik mijn langste duurloop doen, die moet qua tijd ongeveer net zo lang zijn als de marathon (het is dan dus niet de marathonafstand). Op dit moment heb ik hem staan op 200 minuten, maar daar kan natuurlijk nog verandering in komen, want begin april, dat is nog mega ver weg. Ik ben afgelopen zondag ‘onofficieel’ begonnen met een duurloop van 70 minuten. Voor komende zondag staat een duurloop van 75 minuten op het programma.

Het schema moet de atleet volgen, niet andersom

Het complete schema deel ik eind dit jaar graag met jullie. Eerst maar eens uitvinden of het daadwerkelijk een uitvoerbaar schema is. Tuur heeft zich tot nu toe niet met mijn schema bemoeid. Sterker nog, hij heeft het nog niet eens gezien (het is kersvers). Verder weet ik natuurlijk ook niet wat voor verrassingen mijn lichaam allemaal in petto heeft voor me. De pijn in mijn bil is nog steeds aanwezig, hoewel ik er met hardlopen niet al te veel hinder van ondervind. Volgende week heb ik een afspraak met een bekkenfysiotherapeut, omdat we (fysio en ik) nu denken dat het probleem hier afkomstig van is.

Het schema zoals ik het nu gemaakt heb zou ik idealiter gewoon zo uitvoeren, maar luisteren naar je lichaam is belangrijker dan het perfect volgen van een schema. Daarom print ik het ook niet meteen, omdat ik niet wil dat ik kruisen op mijn geprinte schema moet zetten. Liever pas ik de trainingen gewoon in de computer aan waar nodig, dat staat een stuk minder negatief en geeft hopelijk positievere vibes.

Ik heb zoveel zin om goede trainingen te lopen. Weet je, wat voor tijd ik op die marathon loop, dat is uiteindelijk een stuk minder belangrijk dan hoe ik de weg er naartoe ervaar. Mijn brood hangt niet af van die tijd op de klok op de finish in Boston, dat half jaar van mijn leven krijg ik niet meer terug. Dan kan ik er maar beter voor zorgen dat een heel mooi half jaar wordt, toch? Kijk, die tijd kan op 20 april om honderdduizendenden redenen niet zijn wat ik verwacht had. Ik wil dan niet het gevoel hebben dat ik ‘zoveel heb moeten opgeven’ om ‘slechts dit te bereiken’. Natuurlijk heb ik ambities, maar een goed leven staat op nummer een.

Liefs,

Annemerel