Afgelopen week liep ik een hele week niet. Na die 47 kilometer van vorige week zaterdag trok ik pas een week later weer mijn hardloopschoenen aan. Ok, dat zeg ik verkeerd. In de tussentijd heb ik mijn hardloopschoenen heus wel aan gehad, ik heb er alleen niet op hardgelopen. Er was eigenlijk helemaal geen reden om niet te lopen.
Zondag nam ik – verplicht – rust. Ik dacht, dat is misschien wel zo lief voor mijn lichaam na die 47 kilometer. Maandag had ik zoveel snot overal dat mijn hoofd niet echt naar rennen stond. Daar was ik een dag later nog niet echt van verlost en omdat ik dinsdag ook een groot gedeelte van de dag weg was, vond ik dat een mooi excuus. Woensdag liep ik wel een klein beetje, maar dat was op camera en dat waren steeds stukjes van twintig meter. Ik stond om half zes op om me voor te bereiden voor de draaidag en de crew verliet mijn studio pas om acht uur. Daarna moest ik nog mijn interview voorbereiden voor de volgende dag en een blog schrijven. Ook toen zat hardlopen er niet in. Voor donderdag heb ik geen enkel excuus. Ja, ik was nog steeds verkouden, maar ik had prima kunnen rennen. ’s ochtends zat ik in Amsterdam, ’s middags bij de tandarts, maar ik had prima een rondje kunnen doen voor het avondeten. Dat ik vrijdag niet liep was wel begrijpelijk. Ik zat al om kwart voor zeven in de auto richting mijn werk en kwam pas om half één ’s nachts thuis.
Als er deze maand een belangrijke hardloopwedstrijd op het programma had gestaan, dan had ik afgelopen week zeker drie keer gelopen. En dat is waarom ik toegeef dat ik eigenlijk geen enkel excuus had om niet te lopen. Want als het echt belangrijk was geweest, dan had ik er tijd voor gemaakt. En dan had ik sowieso dinsdag en donderdag mijn hardloopschoenen aan gehad.
Voel ik me nu daarom rot? Dat ik niet gelopen heb? Nee. Absoluut niet. Het is niet dat je het lopen in een week ineens verleerd. Het is geen schande om een week niet te lopen, als je hoofd er gewoon even niet naar staat. Je moet dit natuurlijk niet iedere week hebben, maar je hoeft je er ook niet schuldig over te voelen. Op het moment dat je je er rot over gaat voelen, wordt het alleen maar lastiger om weer te beginnen. Je maakt het lopen in je hoofd groter en vervelender dan het in werkelijkheid is. Maak je niet druk. Denk er niet te veel over na. De tijd dat je over het ‘niet-lopen’ na aan het denken bent, kun je ook gebruiken om wel te gaan lopen.
Toen ik zaterdagmiddag eindelijk weer naar buiten ging om hard te lopen genoot ik van iedere meter. Ik merkte dat het de afgelopen week een stuk frisser geworden was. De lucht voelde een beetje zoals op wintersport, lekker fris met een zonnetje. Het voelde zo goed, dat ik een dag later – op zondagochtend – weer naar buiten ging en een dag later weer.
Moraal van dit verhaal: don’t worry too much!
Liefs,
Annemerel
Thanks Annemerel! Je bent geweldig!
Goed moraal :-)! Zelf ben ik gisteren niet gegaan en vandaag gaat het hem niet worden… maar morgen of overmorgen komt het wel weer! Kan je een keer hebben toch!
Alweer moet ik reageren met hetzelfde zinnetje: net wat ik nodig had!
Rotweer hier vandaag en ik had helemaal geen zin om de loopschoenen aan te trekken. Morgen weer een dag!
Kan me hier momenteel zo goed in vinden. Ben tegenwoordig laat thuis van stage en heb dan zodra ik thuis ben echt weinig zin om nog te gaan lopen. Gisteren weer wezen lopen sinds een week: het voelde heerlijk!
Na die 47 heb je echt wel wat rust verdiend! Loop je trouwens niet in Amsterdam a.s zondag?
Herkenbaar. Toen ik vorig jaar stopte met hardlopen na NY vond ik het zo moeilijk om weer te beginnen, maar eenmaal begonnen…
Ik denk dat na de marathon en de tocht van 47 km, die week rust je alleen maar goed gedaan kan hebben!
Zelf heb ik afgelopen zondag de marathon gelopen. Het ging heerlijk!
Ik had de dagen erna redelijk wat spierpijn. Vandaag of morgen ga ik weer een kort rondje hardlopen. Even rustig aan weer beginnen.
Ik vind het mooi dat je niet het excuus gebruikt dat je voor deze week een marathon en 47 km hebt gelopen en nu dus een week niet.
Helemaal mee eens! Ben deze week ziekjes en heb gewoon voor mezelf beslist om deze week helemaal niet te sporten, om mijn lichaam eens wat rust gunnen! En stiekem bevalt dat best goed!
Herkenbaar maar dan is het na een week zo ontzettend fijn om weer te lopen!
Een weekje rust is volgens mij juist goed voor je spieren. Ik zou vrijdagavond eigenlijk gaan hardlopen, maar het regende keihard en ik was kapot van een week werken dus ik ben lekker binnen gebleven. Doe ik normaal bijna nooit, maar zo af en toe moet dat kunnen.