Op 27 september was Berlin burning, of beter gezegd, was ik burning in Berlin. In een tijd waar ik nooit van had durven dromen (moet ik dat echt nog een keer zeggen?) liep ik de marathon van Berlijn. Die race en die tijd zorgde aller eerst voor een besef van ‘wow, als ik echt mijn best doe en alles komt op marathondag samen, dan kan ik meer bereiken dan ik ooit gedacht had’. Anderzijds vaagde het al mijn doelen in één klap van de kaart, die tijd was een meerjarenplan geweest en nu had ik het ineens gehaald. Waar moest ik nu in godsnaam nog voor lopen? Waar moest ik nog voor strijden?
Een dag na de marathon stond ik al om half acht in hardloopkleding naast mijn bed. Van spierpijn had ik weinig last, de alcohol van een paar uur daarvoor voelde ik wel nog vaag ergens hangen. Maar ik had zin in een gezond ontbijtje en aangezien ik geen zin had om uit te vinden hoe ik er moest komen met het OV, besloot ik rennend naar het ontbijttentje 2,5 kilometer verderop te gaan, ook de terugweg verkracht ik rennend. Dat ging makkelijker dan verwacht. Mijn benen deden het nog.
En zo ging het eigenlijk de afgelopen vijf weken iedere keer. Het was mooi, dus ik besloot om hard te gaan lopen. Ik had trek in koffie, dus ik ging hardlopen en op de terugweg langs Starbucks. Ik wilde Anton-Jan interviewen voor Metro, dus liep ik 47 kilometer met hem over de rand van het land. Ik was in de bergen en wilde naar buiten, dus ik ging hardlopen.
De primaire reden dat ik iedere keer ging lopen was niet omdat ik fit wilde worden (blijven), of dat ik sneller wilde worden voor een bepaalde race. Er was altijd gewoon ook een andere reden waarom ik naar buiten wilde. Het heerlijke oktoberweer heeft hier de grootste bijdrage in geleverd. Als de zon schijnt in oktober, dan kun je toch ook gewoon niet de hele dag binnen zitten? Dat is een geschenk en daar moet je van genieten, zeker als je dankzij je flexibele werk daar de mogelijkheid voor hebt.
De status vijf weken na Berlijn?
– Ik heb tijdens de marathon geen blessures of overbelasting opgelopen.
– Ik vind hardlopen nog steeds heel erg leuk om te doen.
– Volgend jaar loop ik NIET in Berlijn en niet in New York. Berlijn loop ik niet omdat ik nu al weet dat het niet zo kan worden als afgelopen jaar, ik heb met New York vorig jaar ontdekt dat het niet goed is om twee jaar achter elkaar dezelfde marathon te lopen, als het eerste jaar zo’n super fantastische ervaring is. New York loop ik ook niet, ik dacht toen ik zondag naar de marathon keek wel heel even dat ik weer wilde, maar uiteindelijk besefte ik ook dat ik allemaal negatieve revanche gevoelens had, een jaar na dato ja, lijkt me niet echt de juiste basis.
– Ik heb nog steeds geen sportief doel. Zelfs de CPC die ik eigenlijk voor de zesde keer zou gaan lopen begin maart gaat waarschijnlijk niet door, de kans is groot dat ik dan met mijn ouders op wintersport ben. Ba-len. En voor iedereen die nu zegt ‘Parijs halve marathon!!!’ die is dus op precies dezelfde dag… nogmaals, balen. Oh en voor Londen ben ik uitgeloot. Rotterdam? No thanks.
Voorlopig loop ik dus nog maar even doelloos rond. Gaat prima eigenlijk. Soms loop ik een weekje niet, als mijn (drukke) schema en aanhoudende verkoudheid (serieus, ik snotter al sinds de dag na de marathon!) me van lopen weerhoudt. Soms loop ik drie dagen achter elkaar (als de zon schijnt). Het is eigenlijk wel fijn om even niet te moeten. Zoals Susan Kuijken in mijn interview voor Metro al zei, we moeten allemaal al zoveel… probeer van hardlopen iets te maken wat mag en niet moet.
Liefs,
Annemerel
Ik vind het motto van Susan eigenlijk een hele goede. Ik móet ook iets te vaak van mezelf, maar als ik mezelf niet verplicht om te lopen, maar gewoon ga wanneer ik zin heb, dan is het misschien wel veel fijner!
Mooie boodschap! Ik ben het er helemaal mee eens. Het woordje “moet” zou sowieso verboden mogen worden. ;p
Ben ik helemaal mee eens. Moeten is vreselijk, mogen lopen is veel fijner. Ik ben gewoon altijd al blij dat ik kan lopen
Zoals hierboven al eerder is gezegd, niets moet. Jammer dat je bent uitgeloot voor Londen. Is misschien halve van Egmond iets voor jou?
Ik heb wel een doel waar ik voor loop. Er is tweede kerstdag een kerstcross bij mij in de buurt. Dan ga ik lekker 5 km hardlopen. Ik heb er nu al zin in!
Ik vind op wintersport zijn niet bepaald ba-len ;) Maar ik snap je punt. Gewoon genieten van lopen is ook een doel op zich. Ik zit momenteel (alweer) met een blessure, dus ik zou blij zijn als ik überhaupt mijn hardloopschoenen aan zou kunnen trekken voor een fijn rondje.. :(
Sinds een tijdje lees ik elke dag de twee nieuwe posts op je blog. En Annemerel, ik wilde even zeggen hoe heerlijk ik het vind dat je zo gewoon bent. Niet elke dag duizende foto’s van healthyfood (waar overigens niks mis mee is, maar het is ook heerlijk om te zien als iemand kan genieten van “slechtere” dingen, zoals iedereen), dat je gewoon toegeeft dat je even geen doel hebt en dat als je een mindere dag hebt dat ook toe kan geven! Oh, en dat je ervoor uit komt dat je naar JB, One direction, Selena etc luistert. Hier nog één
Euh… klopt de zin “ook de terugweg verkracht ik rennend” ? ;-)
Ik weet niet of het wat voor je is, maar als je iets compleet absurds wilt doen, er is 10 april een marathon in Pyongyang (Noord-Korea!!!!!) die open is voor buitenlanders! Lijkt me echt een surreële ervaring :D
Het is misschien nog wat ver weg, maar wat dacht je van de kustmarathon? http://www.marathonzeeland.nl/
Je wordt altijd zo blij van skiën in Oostenrijk, een marathon dan? Overnachtingsadres en support ter plekke heb je al…
En Een marathon in Lissabon, Athene , Madrid of Rome…???
Het lijkt mij ergens ook wel fijn om eens zonder pressure te lopen, al kan ik mij wel voorstellen dat het lekker is om ergens naartoe te werken. Maar dat komt vast nog wel voor je! :)
Misschien ooit een ultra? 2 oceans?
Het ‘niet moeten’ kan een heel andere dimensie aan het hardlopen geven. Wat dacht je van de halve of hele marathon op Terschelling, de Berenloop? Kun je er meteen een leuk weekend Terschelling aan vast plakken.
Leuke post! Ik vind het ook altijd het belamgrijkste dat het leuk is om te lopen. Als ik echt geen zin heb ga ik niet, omdat ik weet dat ik de volgende dag dan wel weer zin heb!
Is de marathon van Antwerpen al in je opgekomen? Antwerpen is een geweldige stad om in te lopen!
Haha, toch grappig dat je even doelloos zijn wel prima vindt, en dat toch de helft van de comments doelen aan komen dragen ;)
Ik heb een halfjaar naar de Zevenheuvelenloop toegetraind, door een blessure moest ik weer bij 3k beginnen en kon ik maar heel langzaam opbouwen. Nu ik er bijna ben kijk ik echt uit naar december, waarin ik gewoon mag lopen om het lopen. Daarna begint mijn training voor de halve (ik richt mijn pijlen op de CPC, there, I said it!). Gelukkig is dat maar een voorbereiding van 3 maanden, ipv een half jaar!
Geniet van je doelloos zijn, zeker na de afgelopen drukke periode. Jou inmiddels een beetje kennende komt dat doel er snel genoeg wel weer :)
Zo te horen gaat ’t goed nu, yay!
heerlijk toch om ff een keer niets te moeten!
volgens mij ben jij al druk zat met je boek en andere verplichtingen!
Volgens mij is doelloos lopen gewoon het fijnst; ik ben ook begonnen met lopen omdat ik een reden zocht om naar buiten te gaan. Helaas had ik na een maand al een blessure, waardoor ik 4 weken niks heb gedaan. Deze week weer voor begonnen (met nieuwe schoenen), dus hopen dat ik het nu langer volhoud. November laat ons qua weer in ieder geval niet in de steek. :)
Heerlijk toch om te lopen als je wilt en rusten en relaxen als je niet wil? Geniet ervan en er komt vanzelf wel een doel voorbij.