Als je Stans van der Poel en Koen de Jong (en hun vele volgelingen moet geloven), kun je een marathon lopen met als langste duurloop 14 kilometer. Je moet dan wel heel zorgvuldig altijd op hartslag lopen en bepaalde tempo’s aanhouden. Ik vertrouw Stans, want Stans heeft bij mij een conditietest afgenomen waar uit bleek dat ik een marathon in 3.28 zou kunnen lopen. Uiteindelijk liep ik een paar weken later de Marathon van Berlijn in 3.26, ze zat er niet ver naast dus. Maar of ik ook haar schema’s aan wil houden.. nee. De belangrijkste reden hiervoor is dat ik lange duurlopen het allerleukste van marathontraining vind. Waarom zou ik ze dan skippen?
Het is inmiddels 52 dagen na Berlijn en ik heb nog steeds geen hardloopdoel. Dat is geen wereldramp, maar het betekent wel dat ik net wat moeilijker de deur uit te komen ben. Toegegeven, afgelopen week had ik ook prima excuses. Ik had veel last van hoofdpijn, iedere keer als ik wandelde voelde ik alles al door elkaar schudden in mijn hoofd, laat staan wat er dan gebeurt als je gaat hardlopen. Maar goed, als ik een doel had gehad, dan had ik daar maling aan gehad en was ik wel naar buiten gegaan.
Ik ben geen leuke Annemerel als ik niet hardloop. De eerste dagen had ik het nog niet zo door, maar dit weekend wel. Om de een of andere reden vind ik het een stuk makkelijker om naar een rol koekjes te grijpen op het moment dat ik een paar dagen niet hardgelopen heb. Ik heb een gevoel van ‘onvrede’ en dat gevoel denk ik weg te kunnen eten. Lukt natuurlijk niet. Het is lang geleden dat ik een rol Oreo’s van het eerste tot het laatste koekje op at binnen een tijdsbestek van nog geen hele aflevering Gossip Girl, maar afgelopen week was het weer zo ver.
Toch kwam ik pas maandag in beweging. Het weer was nog steeds pietjepruimen. Ik weet niet hoe het in de rest van Nederland is, maar hier aan de kust is de wind dus alom aanwezig. Ik haat wind. Ik heb nog liever regen. Maar goed, maandag moest ik lopen van mezelf. En ik had zin om in ’the zone’ te komen. Dat heerlijke gevoel dat ik heb als ik kilometers lang loop zonder na te denken over hoe hard ik ga, hoe ver ik nog moet en wat ik allemaal voel. Dat gevoel begint meestal pas na zo’n zes a zeven kilometer, mits ik die eerste zes a zeven kilometer niet al te hard gelopen heb dan, want dan overheerst vooral een gevoel van ‘ben ik er al bijna’.
Er zat dus niets anders op dan een echt lange duurloop te doen. Twintig kilometer, dacht ik. Maar toen dacht ik.. wat is nou twintig kilometer, waarom ga ik niet gewoon dertig kilometer lopen? En zo geschiedde.
De eerste vijftien kilometer waren keihard afzien. Ik liep vijftien kilometer met de wind pal in mijn gezicht. Soms had ik het gevoel dat ik niet vooruit kwam, dat ik gewoon werd teruggeblazen. Maar het maakte niet uit, ik paste mijn tempo aan, liet me niet gek maken en zorgde er voor dat ik niet buitenadem raakte. De laatste kilometers waren heftig, maar het idee dat ik snel vijftien kilometer de wind in mijn rug zou hebben, zorgde ervoor dat ik mijn hoofd niet liet hangen.
Die laatste vijftien kilometer waren heerlijk. Of nou ja, die eerste tien van die vijftien kilometer. Daarna werd het toch wel wat zwaar, niet gek, aangezien ik door de duinen liep en het daar alles behalve vlak is. Ook had ik dus al aardig wat kilometers in de benen zitten, iets wat ik de afgelopen weken niet gedaan heb. Oh en ik had dorst, want ik had er niet bij stil gestaan dat ik ook in de herfst niet dertig kilometer lang zonder water zou kunnen lopen. Gelukkig stond daar op 26 kilometer een waterpomp met schoon duinwater, water had nog nooit zo lekker gesmaakt.
Om vijf voor twaalf tikte ik de dertig kilometer aan. Ik deelde mijn run, zette mijn muziek uit en ging even op een bankje zitten, het was bijna twaalf uur en dat betekende een minuut stil zijn. Daarna snel door naar Starbucks voor een Gingerbread Latte. Ik weet dat ik zelf geschreven heb dat je warme chocolademelk moet drinken na het hardlopen, maar ik had trek in mijn Gingerbread Latte.
Het was heel fijn, die lange duurloop. Ook al staat er geen marathon op het programma, ik moet dit vaker doen, eigenlijk iedere week. Misschien niet iedere week dertig, dat kost te veel tijd en energie, maar iedere week een run van vijftien+ kilometer is een mooi begin. Lange duurlopen maken mij gewoon gelukkig, rustig en een leukere Annemerel. Laat ik dat alsjeblieft nooit meer vergeten… (ik schrijf waarschijnlijk over twee maanden precies hetzelfde verhaal, zo gaan die dingen..)
Liefs,
Annemerel
Ik kan niet wachten tot dat ik zelf een ‘echte’ duurloop kan lopen! Ik ben nu aan het trainen voor een halve marathon, maar verder dan 10km heb ik nog niet gelopen. Ik hoop dat ik er net zo gelukkig van wordt! :)
Goed bezig, ik ben bezig met trainen voor de 10 km en ik ben benieuwd wat het met me doet om zoveel km te lopen of zelfs een marathon!
Heerlijk geschreven weer.. Op naar wekelijkse lange duurlopen, dat is toch een heel hardloopdoel op zich toch! Gingerbread latte, lekker!!
Oooooh ik herken dit zo!! Hardlopen of eigenlijk sporten in het algemeen maakt me veel leuker en gelukkiger!
Toch gek dat het er dan toch vaak bij inschiet he, eigenlijk zou het echt een prioriteit moeten worden.
In ieder geval, goed bezig!
X
Deze run klinkt echt heerlijk! Oké, vooral het voldane gevoel na de run dan… Ik herken me wel in je in dat ik als ik weinig beweeg meer ga eten en me daardoor super energieloos en prikkelbaar voel. Gelukkig bestaat er nog hardlopen om dat allemaal weer goed te maken :)
Lange duurlopen zijn superfijn inderdaad, lekker in een soort trance over de weg.Love it!
Zo herkenbaar dit! Ik loop nu wel geen volledige marathons, maar halve. Vorig jaar deze tijd had ik een dipje omdat de volgende halve pas in april op de agenda stond. Dit jaar heb ik me ingeschreven om de houffatrail 16k binnen twee weken te lopen, maar ik zit momenteel voor het werk een maand in Italie en ik vind hier zo mijn draai niet om te lopen. En ik heb ook die onvrede die je beschrijft! En ook ik grijp dan gemakkelijker naar ongezondere dingen! Nog 1 weekje en dan ben ik weer lekker thuis. Er staat al meteen een duurloopje op het programma en wat verlang ik ook naar mijn gezonde soepjes als lunch (pasta gaat uiteindelijk echt wel vervelen na een tijd).
Zó herkenbaar!!!
Heerlijk om te lezen deze hardloopblogs. Ik begin volgende week aan mijn marathonschema en ben heel benieuwd of ik die duurlopen net zo fijn ga vinden als jij. Duurtraining op de fiets vind ik ook de leukste trainingen, dus wie weet :)
Ps. Ik kijk dus echt uit naar je boek. Jammer dat ie pas in februari uitkomt! ;)
Fantastisch geschreven! Zó eerlijk. Je blijft een inspiratiebron voor mij. Dank je wel.
Die wind is hier helaas ook, ontzettend vervelend als je op de fiets zit. Ik vroeg me al af waarom je vanuit het niets opeens dértig kilometer had gelopen, maar dit verklaart wel een hoop :)
Hoi Annemerel,
Toch maar mooi weer even 30 km gelopen, super knap! Omdat ik voor Egmond train merk ik bij mezelf dat ik na 16 km voeding nodig heb om verder langer te lopen. Heb jij bij deze 30 km, behalve water ook je gelsnoepjes genomen?