Het is niet altijd makkelijk om mijn bed uit te komen voor een rondje hardlopen…
“Hmmmmm wekker, nee….. kan niet? Toch? Oooooh ik kan ook blijven liggen, ik kan hem uitzetten en dan nog minstens drie kwartier blijven liggen als ik mijn hardloopschoenen vanmorgen gewoon niet aantrek. Zal ik het doen? Oooh alsjeblieft… wat maakt dat ene rondje nou ook uit? Ik ben gebroken, ik ben gesloopt, ik loop zo toch nog geen deuk in een pakje boter.”
“Moet. Hardlopen. Moet. Sterk zijn. Moet. Mijn bed uit.”
“Moe is een emotie. Zeker nu. Heb je acht uur geslapen, dan moet je niet zeuren, maar opstaan.”
“Niet nadenken Annemerel, gewoon je bed uit, GA NOU!”
“Ok… Ok… ik ga al”
“Hardloopkleding aan… waarom kost het me zoveel moeite om die legging aan te trekken? Zitten die sportbeha’s altijd zo strak? Sokken, waar zijn mijn sokken? Schoenen aan… Justin Bieber aan… Gaan!”
“Je hoeft niet hard te lopen, zet gewoon je verstand op nul en zet het ene been voor het andere, dat kun je best. Je hoeft vanmorgen geen PR te lopen. Het is al knap dat je gegaan bent.”
“Loop ik echt zo langzaam?! Voor mijn gevoel ga ik veel sneller…”
“Halfway point, lekker bezig, versnelling aan…”
“Hmmmm lekker dit, bijna thuis, hardlopen is mijn lust, hardlopen is mijn leven, mijn dag kan niet meer stuk, ik ben de queen of the world”
“Home sweet home, morgenochtend vroeg ga ik weer! Dit moet ik iedere dag doen! Dit is zo fijn. Morgenochtend kost het me een stuk minder moeite om uit bed te komen, want nu weet ik weer hoe fijn het is om mijn dag hardlopend te beginnen….”
REALITY: de volgende ochtend volgen deze gedachten zich in dezelfde volgorde op. Alhoewel, vaak stopt het al na de eerste gedachte, dan zet ik mijn wekker uit en val ik weer in slaap. Zo gaan die dingen…
Kun jij je in mijn morning-hardloopstruggles herkennen? Wat is jouw favoriete tijdstip om te lopen?
Liefs,
Annemerel
Zo herkenbaar! M’n voornemen was om vanochtend te gaan lopen. Maar m’n gedachten wonnen het dit keer. Morgen weer een dag!
Hahaha, echt 100% herkenning! Dat is toch ernstig :D
Zeker herkenbaar, haha! Maaaar we gaan het morgenvroeg gewoon weer proberen! De wekker heb ik al gezet..
Ja, dit klinkt precies als mij. En achteraf ben ik altijd blij dat ik ben gegaan, maar in bed ben ik allemaal smoesjes aan het bedenken waarom ik niet zou gaan. Zo gaat het elke keer, en ook ik lijk er niet van te leren. Het helpt trouwens wel als ik echt een doel heb dat ik wil bereiken. Op langere termijn, maar ook voor die specifieke training. Het motiveert dan extra om er uit te komen en mijn doel te behalen.
Veel te herkenbaar, ik kom s’ ochtends al moeilijk mijn bed uit en smoesjes bedenken om niet te hardlopen kan ik heel erg goed!
Het allerlieste loop ik vlak voor de lunch, maar gezien het feit ik normaal gesproken naar school moet kan dat helaas niet altijd. ’s Ochtends vroeg lopen vind ik heerlijk, MITS het licht is. In het donker kom ik mijn bed niet uit haha….
HERKENBAAR! Ik vind het heerlijk om mijn dag hardlopend te beginnen, jammer genoeg ben ik ’s ochtends nog niet op m’n best en is het – zoals jij zo mooi kan zeggen – meer slaapwandelen. Het voelt wel altijd goed als ik weer thuis ben en later besef dat ik al heb hardgelopen die dag! Dus met dit in mijn achterhoofd sleep ik mezelf af en toe mijn nest uit ;-)
Ik loop 3 keer per week voor 7 uur s morgens. Niet nadenken, maar meteen in je hardloop outfit. De kleding ligt naast mijn bed. Soms verklaar ik mezelf voor gek, maar eenmaal buiten ben ik blij dat ik loop. En eenmaal thuis voel ik me helemaal happy.
Oh dit herken ik zo goed! Als ik een paar dagen achterelkaar ga is het overigens wel veeeeeel beter vol te houden dan als ik het een keer oversla, alsof ik het dan makkelijker goedpraat! Het is overigens wel een heel lekker begin van je dag!
Liefs,
Yara