Op mijn Instagram schreef ik het donderdag al. Stiekem hou ik het meest van duurlopen in extreme omstandigheden. Die vijftien kilometer die ik in Maria Alm ’s avonds liep. Na een dag lang skiën, pikkedonker, helemaal alleen, door de heuvels, alleen maar ijs op de weg. Met de zaklamp van mijn iPhone op de straat gericht, net zo lang totdat er 15 kilometer in beeld stond op mijn Nike+ Running App. Of die ene keer in Italië, toen ik noodgedwongen een duurloop van 20 kilometer op een baan van 330 meter deed. 60 keer hetzelfde rondje in de brandende Toscaanse zon. Je moet er maar zin in hebben.
Het zijn heftige loopjes, maar het zijn tegelijkertijd ook de loopjes die een prachtig verhaal opleveren (en van dat soort verhalen kun je dan weer een boek schrijven). Ik hou ervan om dingen te doen die niet van mij verwacht worden, zodra er een verwachting is, dan wordt het een beetje saai, vind ik dan. Naast dat mooie verhaal doen die loopjes nog iets, ze zorgen ervoor dat ik sterker word. Niet alleen fysiek, maar ook mentaal. Want als ik dit aan kan, wat kan ik dan niet aan. Tijdens het lopen van een wedstrijd, maar ook gewoon in het leven.
Afgelopen donderdag had ik weer zo’n duurloop waar ik nog lang over zal praten dankzij de heftige omstandigheden. Het regende. Niet een beetje, maar gewoon keihard. En als het niet regende, dan hagelde het. Ook was het zeker niet windstil, hier aan de kust werd er windkracht zeven gemeten. Toch ging ik en ik liep nog snel ook, met een gemiddelde pace van 5’04, bijna twaalf kilometer per uur. Sommigen zouden zeggen dat ik veel te hard gelopen heb voor een duurloop. Is misschien ook wel een klein beetje zo, maar geloof me, als ik langzamer gelopen had was ik helemaal onderkoeld geraakt.
Dat jasje was niet zo waterdicht als ik dacht dat ‘ie was, al na twee kilometer voelde ik wat vochtigheid op mijn armen. Niet veel later was ik helemaal doorweekt. Alles was doorweekt, mijn legging, mijn jasje, mijn longsleeve, mijn hoofd en.. mijn sokken. Ik heb prachtige waterafstotende Nike Zoom Flash, maar ik loop de laatste tijd liever op mijn LunarTempo’s (die zijn lichter) en die zijn dus zo lek als een biezenmandje. Op een gegeven moment waren er overal om me heen plassen, nee geen plassen, zwembaden, rivieren, ik kon niet anders dan er gewoon doorheen walsen. Ik liep te soppen in mijn schoenen. Ondertussen was er ook iets gaan bloeden in mijn linkervoet en het bloed stroomde uit mijn schoen, schuimde zelfs. Bijzondere gewaarwording.
Maar ik kon er wel om lachen eigenlijk. Die hagel tegen mijn gezicht, die kramp in mijn armen en handen omdat ik die te weinig bewoog en ze dus niet warm bleven. Hetgeen waar ik nog het meest last van heb gehad, had niets te maken met de barre weersomstandigheden, maar had alles te maken met mijn eigen darmen. Volledig van slag waren ze en inmiddels is het bijna twaalf uur later, maar ze zijn nog steeds helemaal lijp. Maar ach ja, uiteindelijk komt ook dat wel weer goed.
Ondertussen heb ik in de eerste twee weken van het jaar (ik schrijf dit dus al op 14 januari, omdat ik zondag naar Noorwegen ga) al 117 kilometer gelopen. Mijn zelfgemaakte schema is een uitdaging om vol te houden, maar is tegelijkertijd ook hartstikke goed. Welke marathon ik dit voorjaar loop weet ik nog steeds niet, maar als ik zo door ga sta ik in ieder geval wel goed getraind aan de start.
Heb jij ook mooie verhalen over hardlopen in barre omstandigheden? Ben jij net als ik en vind je het ook fijner om te lopen als het niet van je verwacht wordt? Of ben ik de enige recalcitrante gek?
Liefs,
Annemerel
In 2014 rende ik de Bruggenloop in Rotterdam en het regende toen zó ontzettend hard, het was eigenlijk niet leuk meer. Toch kwam ik met een euforisch gevoel over de finish. Niet omdat ik een toptijd had neergezet (helemaal niet zelfs), maar wel omdat het ZO gaaf was om door de keiharde regen en wind te rennen. Thuis deed ik m’n schoenen en sokken uit; ik had blaren waar je bang van werd, maar nog steeds was ik zo blij. Heerlijk vond ik dat!
Precies dat! Die medaille voelde ook veel meer verdiend of zo, omdat we er echt wel iets voor hebben gedaan :)
Hoe zorg je dat je telefoon niet helemaal doorweekt raakt tijdens het hardlopen in zulke regen?? Ik ben altijd bang dat mijn telefoon dan aan zijn einde komt…
Wow. Vooral het stukje dat er bloed uit je schoen kwam lopen. Het is duidelijk dat jij niet van suiker bent.
Ik ben niet bang voor wat regen of sneeuw maar zoveel kilometers maken is mij nog te extreem. Dit verhaal zorgt er wel voor dat ik dus in het vervolg gewoon de deur uitloop, weer of geen weer.
Ik ben heel benieuwd naar jouw schema voor de maand januari. Hoeveel km wil je op de teller hebben staan?
Vorig jaar liep in de Circuit run in Zandvoort, 12 km over het circuit, een stuk over het strand en door het dorp; een super leuke run, maar vorig jaar was de hel losgebarsten en stormde het al de hele dag! Toen ik bijna niet vooruit kwam op het strand door de tegenwind en helemaal doorweekt was, was dat volgens mij was dat de enige keer dat ik heel hard aan mezelf vroeg waarom ik hardlopen nou ook al weer zo leuk vond… Maar uiteindelijk hebben mijn hardloop buddy en ik toch een mooie tijd neergezet en waren we de zware tocht alweer vergeten na de finish (en een warme douche!) :-)
It is always difficult to judge a run with only the average (or pace) as only input. One very important criteria (perhaps the most important) to take into account is your heart rate ! Based on your average heart rate it would be easier to say if yes or no you ran too fast : by determing in which zone you were in relation to your maximum heart rate (you can find a lot of websites about this matter, for example http://www.digifit.com/heartratezones/training-zones.asp).
Nevertheless, you were brave enough to struggle against the very bad weather and you perfectly did it !
Congrats.
Cheeers
Ik ging laatst lopen en kreeg onderweg een enorme bui regen op mijn hoofd. Het waaide ook nogeens best wel hard. Ik weet niet of ik bang was om te smelten of wat de reden was, maar ik liep mijn snelste rondje ooit (en ik ben niet zo snel). Gaf een heel goed gevoel!
Ik zou me toch wel zorgen maken als er bloed uit je schoenen schuimt! En hoe heb je je telefoon droog gehouden in dit weer?
Ik ben gek op slecht weer! Om in hard te lopen dan he….. Als het stortregent ga ik blij als een kind de deur uit voor een duurloop, als het ijskoud is ga ik nog een blokje om. Mijn nieuwste ervaring? Windkracht 7 recht in de bakkes op het strand tijdens de kwart van Egmond. En inderdaad, daar schrijf je dan natuurlijk weer een blog over
Wat een doorzettingsvermogen, ik was waarschijnlijk allang afgehaakt. Ik heb niet zulke verhalen.
Wat een inspirerende en motiverende blog! Je hebt me echt even een schop onder mijn kont gegeven haha!
Je bent een bikkel! Ik sla vandaag even over met die kou buiten. Niet omdat ik het zelf niet kan hebben, maar omdat er een stukje van mijn kies afgebroken is en ik bang ben dat kou daar geen goed effect op heeft. Even wachten met hardlopen dus tot die kies bij de tandarts is gefixt.