RUN BABY RUN: 4K is the new 10K

 photo Desktop2346.jpg

Als ik iedere dag van negen tot half vijf op de piste sta, zie ik het niet echt zitten om daarna nog tien kilometer hard te gaan lopen. Hoewel lopen in de bergen – sowieso in het buitenland – een van mijn favoriete bezigheden is, ben ik ook geen superwoman en na een dag skiën ben ik ook gewoon moe. Toch kan ik niet zomaar een weekje niet lopen, niet met een marathon op het programma, een marathon die binnen een maand plaats zal gaan vinden. Gelukkig vond ik tijdens mijn weekje in Serfaus een perfecte oplossing, vier kilometer, niet meer, niet minder.

Doordat ik iedere avond al voor tien uur in bed lag en weinig tot geen alcohol dronk, was wakker worden ’s ochtends niet het grootste probleem. Sterker nog, ik werd iedere dag – zonder uitzondering – voor mijn wekker (die om 6.45u stond) wakker. Perfect, kon ik die tijd voor 6.45u gebruiken voor mijn gebruikelijke rondje social media en om 6.45u mijn hardloopkleding aantrekken, om nog voor zeven uur buiten te staan.

Serfaus is een van de minst vlakke plekken die ik ken. Hardlopen in Maria Alm, Sölden, Livigno, zelfs in Ischgl, is een stuk makkelijker dan hardlopen in Serfaus. Serfaus ligt namelijk bovenop een berg. Je kunt twee dingen doen: rondjes rennen door het (ook al niet zo vlakke) dorp, of eerst een stuk de berg afrennen en dan vervolgens weer omhoog lopen. Drie keer liep ik rondjes door het dorp, een keer dacht ik dat het een goed idee was om de berg af te lopen. Hoever is twee kilometer nu? Nou ver genoeg om compleet buitenadem te raken als je de berg weer op moet. Sterker nog, na 250 meter moest ik al stil staan om mijn ademhaling onder controle te krijgen. Nog minder superwoman dan ik aanvankelijk had ingeschat.

Niet alleen het hoogteverschil maakt lopen in Serfaus zwaar, ook de hoogte waarop het dorp ligt helpt daar zeker aan mee. Serfaus ligt op 1427 meter hoogte, wat betekent dat de lucht een stuk dunner (minder zuurstof bevat) dan op zeeniveau. Vooral de eerste dagen merkte ik dit heel erg tijdens het lopen, gelukkig went je lichaam hier op een gegeven moment aan en op het moment dat je dan weer in Nederland bent heb je alleen maar voordeel hieraan, doordat je lichaam meer rode bloedlichaampjes heeft aangemaakt (natuurlijke EPO).

En dan is er nog iets dat het lopen in Serfaus bemoeilijkt; kou! Op dag één liep ik met -13. Daar moeten je longen echt aan wennen als ze dat niet gewend zijn. Zeker die van mij hebben daar nog wel eens moeite mee. Het is dan ook heel belangrijk om tijdens het lopen je borst goed warm te houden, want kou slaat op longen. Of nou ja, in ieder geval op die van mij.

En daarom zeg ik, vier kilometer is het nieuwe tien kilometer, op wintersport dan. Natuurlijk kun je geen marathon lopen als je alleen maar loopjes van vier kilometer doet, maar ik ben ervan overtuigd dat die vier kilometer op wintersport veel zwaarder weegt dan een vier kilometer hier in Nederland. En die lange loopjes? Die doe ik in Nederland wel. Zoals vandaag, toen ik 35 kilometer liep (mijn langste duurloop van deze marathon-trainingperiode), maar hier volgende week meer over.

Ik ga nooit meer op wintersport zonder paar hardloopschoenen. De berglucht, de vrijheid, de energie, het geeft een onoverwinnelijk gevoel. Zelfs als ik met mijn hoofd tussen mijn knieën sta uit te hijgen nadat ik slechts 250 meter een berg opgerend ben.

Dus lieve mensen, ben je op vakantie en denk je ‘nee ik heb geen zin/tijd om hard te lopen’, alsjeblieft.. denk er nog een keer over na. Een kilometer of vier is al genoeg voor een euforisch gevoel en lekkere training. Echt doen, je zult niet teleurgesteld zijn.

Wat is de mooiste plek waar jij gelopen hebt? Heb jij weleens op wintersport hard gelopen?

Liefs,
Annemerel

 

Delen:

15 Reacties

  1. Yvonne
    maart 16, 2016 / 17:15

    Ik zag het hardlopen op vakantie in het begin niet zo zitten. Bang om te verdwalen, of vanwege de hete temperaturen. Toch maak jij mij met je blogs en je boek over hardlopen in het buitenland wel enthousiast. Wie weet over een paar weekjes tijdens mijn weekendje in Milaan…

  2. maart 16, 2016 / 17:47

    Mijn mooiste buitenland/hardloopervaring was denk ik in Kopenhagen. ’s ochtends ging ik extra vroeg mijn bed uit om de hitte voor te zijn. Samen met mijn hondje heb ik toen een heel mooi rondje door de stad gelopen en langs het water. We kwamen ook langs de kleine zeemeermin, waar nog geen fotograferende chinees te bekennen was. Ik heb mijn hondje naast het beeld laten zitten en er een foto van gemaakt. Een paar uur later was het pleintje alweer druk bevolkt met allerhande toeristen, maar het aller mooiste plaatje hadden wij lekker al.

  3. Sterre
    maart 16, 2016 / 18:33

    Hardlopen in het buitenland? Voor mij is hardlopen in Nederland al een wonder. Maar misschien gaat daar snel verandering in komen, want ik ben nét in je boek begonnen. Eerst was mijn houding nog wat kritisch; ik heb een paar keer geprobeerd hard te lopen maar omdat ik hele slechte (asmatische) longen heb, lukte het iedere keer weer niet lekker. Nu ik net in je boek las dat jij dit ook zo ongeveer hebt is mijn mening al bijgesteld. Ik ga vanaf nu op zoek naar hardloopschoenen!
    En als je nog eens inspiratie mist voor een blogje zou ik graag meer lezen over jouw ademhalingsproblemen en tips daarvoor!
    Liefs, je nieuwe fan

    • maart 16, 2016 / 19:34

      Ik heb altijd problemen gehad met mijn longen en ademhaling en eigenlijk begon ik al slijm te ademen na 50 meter joggen. Ik heb er ooit een hele zomer voor uitgetrokken om hier verandering in te brengen. Met een heel simel start to run schema ben ik begonnen. Wandelaars konden me inhalen qua tempo, maar ik vond het al geweldig dat ik ging. Ondertussen heb ik twee keer 18.5 Km gelopen. Ik loop nog steeds niet zo snel als annemerel (tijdens tempo lopen krijg ik het nog steeds heel benauwd) maar ik kan nu in ieder geval hardlopen. Het is vooral een kwestie van goede wilskracht en veel doorzettingsvermogen. Ook met lastige longen kun je leren hardlopen, als je er maar in gelooft.

  4. maart 16, 2016 / 18:47

    Super knap dat je het na een lange dag skiën nog eruit krijgt om te gaan hardlopen! Lijkt mij heerlijk om weer eens te gaan skiën, misschien volgend jaar. Waar ik wel heel nieuwsgierig naar was, als je dan na 250 m die berg niet op komt en je buiten adem bent, wat doe je dan. Daar kan ik namelijk wel wat van leren voor het hardlopen in Nederland ;-)

  5. Tessa
    maart 16, 2016 / 18:52

    Wat knap van je dat je nog voor het skiën bent gaan hardlopen in Serfaus! Kan me voorstellen dat die bergen daar heel wat zwaarder zijn dan de platte Hollandse wegen. Toen je aan het trainen was voor Berlijn vertelde je wel eens dat je conditie dik in orde was en dat er vrijwel geen tegenslagen waren. Hoe voel je je nu bij de trainingen nu Rotterdam nadert (beter/minder goed etc.)? Zeker met een drukke maand als deze ben ik eigenlijk wel razend nieuwsgierig naar hoe je het dit proces nu ervaart.

  6. maart 16, 2016 / 21:01

    Ik vind het zo knap dat je altijd en overal blijft hardlopen. Mijn motivatie verdwijnt nogal eens (vooral op vakantie) dus wauw, respect!

  7. Mandy
    maart 16, 2016 / 23:45

    Ik heb mijn hardloopspullen inderdaad meegenomen. Maar helaas ook ongebruikt weer mee terug genomen. Dankzij niet goed passende skischoenen had ik helaas zoveel last dat ik blij was de volgende dag weer op de ski’s te kunnen staan. Nieuwe schoenen staan op de planning, dan hoop ik volgend jaar wél te kunnen lopen. Ik hou me aanbevolen voor rondjes in Saalbach ;) dus ben benieuwd welke jij gaat lopen straks!

  8. Ilse
    maart 16, 2016 / 23:56

    Ik vind het al behoorlijk knap dat je gaat hardlopen voordat je gaat skiën en helemaal in dat tempo. Helaas heb ik nog niet in het buitenland hardgelopen maar dat b komt er zeker nog eens van!

  9. maart 17, 2016 / 10:53

    Echt mega knap dat je onder extreme omstandigheden blijft lopen en dan ook nog zo’n tempo! Ik heb ooit in Duitsland hardgelopen, toen zat ik in een park met enorme hoogteverschillen.. dat ik toen 2 kilometer heb volgehouden was een hele prestatie ;) Ook wel eens in Zuid-Frankrijk in hartje zomer, maar dan wel ’s ochtends vroeg anders zag ik het niet zitten haha. Het hardlopen in Zuid-Frankrijk is voor mij wel de mooiste plek waar ik heb hardgelopen, heerlijk langs de boulevard en op het strand met zonsopkomst. Ik ben nog nooit op wintersport geweest maar vind het er altijd zo ontzettend gaaf en mooi uitzien en ben ook zo benieuwd hoe het is om onder extreem koude temperaturen hard te lopen! Ik ben alleen niet zo’n held in sneeuw enzo, altijd bang om uit te glijden..

  10. maart 17, 2016 / 11:29

    Hardlopen op wintersport heb ik nog nooit gedaan (wel mijn spullen meegenomen maar ongebruikt weer mee terug genomen), maar op ‘zomer’ vakantie vind ik het heerlijk. Om 7 uur even 5 kilometer rennen en daarna aanschuiven aan het ontbijtbuffet, zonder schuldgevoel want je hebt al gesport ;).

  11. Marit
    maart 17, 2016 / 11:58

    Wat klinkt het heerlijk om in Oostenrijk hard te lopen. Wilde dat deze wintersport ook doen, maar had de griep tijdens wintersport dus ik was al blij dat ik halve dagen kon skiën :D

  12. Shirley
    maart 17, 2016 / 13:42

    Jazeker, afgelopen januari liep ik 2x 8 km in Italie tijdens mijn wintersport. Telt dus als 2x 16 km hahahaha. Viel inderdaad niet mee maar het was fantastisch. Knerpende sneeuw onder je schoenen, witte omgeving, het uitzicht op de bergen… Love it!
    Ik kom al vanaf mijn 4e in Serfaus dus je verhalen zijn zooooooo herkenbaar. Heerlijk dorp!

  13. Hedwig
    maart 18, 2016 / 12:53

    Mooiste hardlooplocatie? Met stip op één ene trail door het Abel Tasman national park in Nieuw-Zeeland! Mijn ogen uitgekeken door het natuurschoon en non-stop met een enorme grijns op mijn gezicht gerend :D

  14. maart 21, 2016 / 20:07

    Leuk om te lezen en herkenbaar. Ik heb afgelopen wintersport hardgelopen in het dal bij Zillertal in Oostenrijk. Echt ideaal want het is daar vlak en je kunt er zo 10 km rennen! Wat ik overigens niet gedaan heb, want ik wilde nog wat energie bewaren voor het snowboarden hihi!