Het is deze maand precies tien jaar geleden dat ik voor het eerst vrijwillig hardliep. Of nou ja hard, ik weet eigenlijk helemaal niet hoe hard ik toen liep. Het was de eerste paar trainingen vooral een beetje joggen afgewisseld met wandelen. Gewapend met mijn roze iPod mini, vastgeklemd aan mijn spijker hotpants, een spaghettitruitje en een paar oude Nikes ging ik op een mooie dag in juni naar buiten. Ik weet nog dat het een zaterdag was en dat er een WK aan de gang was. Ik weet nog dat ik ’s ochtends met mijn vader geskeelerd was. Ik weet nog dat ik ’s middags gekeken had naar Sisterhood of the Traveling Pants en ik weet nog dat het heel mooi weer was.
Ik weet nog dat die eerste meters wat onwennig voelden en dat ik verbaasd was dat ik niet al na 50 meter aan het infuus hoefde. Ik weet nog dat ik naar Kelly Clarkson en The Veronica’s luisterde. Ik weet nog dat ik mijn groenblauwe Baby-G horloge gebruikte als stopwatch. Minuut wandelen, minuut lopen. En dat een half uur lang. Ik weet nog dat ik in mijn hoofd continu het beeld van Blake Lively, rennend over het strand had. Blonde haren wapperend in de wind, fantastisch figuur. Ik was zeventien, had een prachtig figuur, maar om de een of andere reden was ik niet tevreden.
Stom natuurlijk. Zoveel mensen die me vertelden, wees alsjeblieft hartstikke blij met je figuur, het gaat echt niet beter worden. (daar ben ik het overigens maar half mee eens, ik heb jarenlang gedacht dat ik op mijn zeventiende op mijn hoogtepunt was qua figuur, maar nu ik het het laatste jaar volledig heb losgelaten en alles eet waar ik zin in heb, ben ik eigenlijk blijer met mijn figuur dan ooit, maar dat is een heel ander verhaal. En alles eten waar ik zin in heb is sowieso minder dan waar ik twee jaar geleden zin in had, dus ja. OK, dat verhaal komt een andere keer).
Zoals met wel meer in het leven, kon ik geen maat houden. Drie keer in de week hardlopen werd zes keer in de week hardlopen en binnen twee weken liep ik een half uur achter elkaar. Super knap denk je nu misschien. Super dom vertel ik je, want na drie weken had ik een blessure en liep ik een paar maanden niet. Pas toen ik in september van mijn moeder een paar echte hardloopschoenen kreeg, ben ik het weer gaan proberen. Maar ook toen liep ik weer veel te hard van stapel natuurlijk.
Maakt allemaal niet uit, inmiddels ben ik daar schade en schande wijs geworden. Mijn negatieve (en natuurlijk ook positieve) ervaringen heb ik allemaal opgeschreven en gedeeld in een boek, Live, Love, Run (ooit van gehoord?), dus he, die zijn ook niet voor niets geweest. Deze maand vier ik gewoon een feestje, een feestje dat ik precies tien jaar geleden de weg naar mijn hardloopschoenen gevonden heb. Dat het nog ruim vijf jaar duurde voordat ik een permanente weg naar de hardloopschoenen gevonden had, dat maakt nu eventjes niet uit. Hebben we in november gewoon weer een feestje, als ik kan zeggen dat ik vijf jaar lang serieus hardloop. Ik bedoel, hoe meer reden voor een feestje, hoe meer vreugd, toch?
Mijn vraag aan jullie is… wanneer liep jij je eerste rondje? En wat inspireerde jou om dat eerste rondje te lopen? Ik ben heel benieuwd!
Liefs,
Annemerel
Mijn eerste rondje was drie jaar geleden en afgelopen april heb ik mijn eerste marathon uitgelopen. Ik ren drie keer in de week, meer ga ik niet eens proberen omdat ik gewoon weet dat dat voor mij niet werkt. Ik ben gaan hardlopen om af te vallen maar ik werd verliefd op de sport en ben nooit meer gestopt met hardlopen.
Mijn eerste rondje was ook drie jaar geleden! Ik moest wel vrij snel “aan het infuus” haha, zo voelde het tenminste. Mijn conditie was zó slecht. Helaas wel weer geblesseerd, dus momenteel hou ik het bij wandelen, fietsen, en wat groepslesjes :) Hopelijk worden m’n benen hierdoor sterker en kan ik het hardlopen in de toekomst weer oppakken!
Mijn eerste rondje liep ik in maart! Afgezien van dat ik ooit weleens oefende voor de coopertest op de middelbare school. Ik ben vooral begonnen om in het winterseizoen meer te sporten (mijn hoofdsport is zwemmen, maar ik heb een hekel aan binnenbaden… Niet heel handig). Ik heb geprobeerd het schema in je boek te volgen, maar dat werkt niet voor mij, haha! Ik sport nu al minimaal drie keer per week (ook nog een lesje pilates per week), dus drie keer rennen wordt ‘m niet. Ik vind hardlopen een beetje saai, maar ik kan m’n hoofd er wel mee leeg maken (zoals ik dat ook kan met zwemmen) en het is wel leuk om vooruitgang te zien. Maar die runner’s high? Nope.
Mijn eerste rondje was bijna 3 jaar geleden toen ik hoorde dat ik geen kinderen kon krijgen. Ik las al regelmatig jou blog en die van Francien en dat inspireerde en motiveerde mij om ook te gaan lopen.
Hardlopen bleek de ideale manier om af te reageren en alles een plek te kunnen geven. En als snel was ik verslaafd.
Precies 9 maanden nadat ik het slechte nieuws had gehoord en was begonnen met hardlopen liep ik de marathon van Rotterdam. Een bewijs aan mezelf dat mijn lichaam heel veel andere dingen wel kon!
Wauw, dit vind ik echt een mooi verhaal! Wat fijn dat je zo’n uitlaatklep hebt gevonden in het hardlopen. Sowieso knap dat je zulk nieuws een plek hebt kunnen geven. En na 9 maanden een marathon… Wauw! Inspirerend. Misschien moet ik toch ooit eens gaan hardlopen… :’) (en dat terwijl ik Annemerel al zo’n 3,5 jaar volg – ik wil nog steeds niet hardlopen haha)
Mijn eerste rondje was bijna een half jaar geleden omdat ik meer wilde bewegen.
Mijn voorlopig laatste twee weken geleden…. stomme verstuikten teen…
Mijn eerste rondje was in 2012. Ik zat niet lekker in mijn vel omdat ik niet meer mocht korfballen door een blessure. Ik heb toen Evy opgezocht en ben gaan lopen (op mijn zaalschoenen van korfbal). Nou zo is het eigenlijk begonnen.
Ik heb nog nooit een rondje gelopen, en lees je blog dagelijks! Schandalig eigenlijk haha.
ik fitness, turn en zwem daarnaast wel gewoon hoor :)
Twijfel al heel lang over hardlopen, heb nog het beeld van de coopertest in mn hoofd & al-tijd zijsteek. Dat weerhoudt mij een beetje denk ik :P
Ik ben dankzij jou weer begonnen met hardlopen en Door je boek ben ik echt enorm geïnspireerd om vaker in de week hard te gaan lopen! :) mijn allereerste rondje was een paar jaar geleden!
Heel leuk om te lezen hoe jij bent begonnen met hardlopen en hoe lang je dit inmiddels al doet.
Jij bent degene die mij geïnspireerd heeft om zelf te gaan hardlopen. Hardlopen leek me al een hele tijd een leuke bezigheid, maar om de een of andere reden heb ik me er nooit echt toe kunnen zetten om het daadwerkelijk te gaan doen. Ik volg jouw blog al een aantal jaren, maar ik geloof dat het pas vorig jaar was dat ik me in jouw artikelen over hardlopen begon te interesseren. Sindsdien begon het steeds meer te kriebelen om zelf te gaan hardlopen, maar ik wist niet zo goed hoe ik moest beginnen. Dit heeft er dan ook voor gezorgd dat het uiteindelijk nog bijna een jaar heeft geduurd voordat ik het besluit nam om gewoon eens een poging te wagen.
Sinds gisteren is mijn allereerste rondje (een combinatie van hardlopen en wandelen) een feit. En ik moet toegeven dat ik het zo leuk vond dat ik het liefst vanavond alweer zou willen lopen, maar ik heb met mezelf afgesproken dat ik mij netjes aan mijn hardloopschema moet houden en minstens een dag moet overslaan voordat ik weer mag, haha.
Gefeliciteerd met je 10 jarige hardloop jubileum ;) ik loop nu ongeveer 5 jaar hard maar echt regelmatig is het de laatste tijd niet. Ik denk dat ik een doel mis, ofzo. Want toen ik met podcasts trainde voor 5 kilometer en sindsdien…. niet meer.
Mijn eerste rondje vond plaats in oktober 2013. Nog nooit van mijn leven aan sport gedaan. Maar er moest iets veranderen in mijn leven. Een derde burn out lag op de loer en op de zomervakantie foto’s stond een te uitgedijd en onaantrekkelijk lijf. Het wandelen en fietsen dat ik sinds de tweede burn out veelvuldig deed, zou me niet meer redden. Er moest meer gebeuren! Vanaf die zomer serieus gezocht naar welke sport ik nu zou kunnen en vooral willen doen. Helaas kreeg ik het nog steeds Spaans benauwd van sportscholen of bewegen in groepsverband. Nee, liever iets wat ik alleen kan doen wanneer het mij uitkomt en dan ook nog het liefst buiten want dat is goed tegen de burn out.
Ondertussen veel positieve en enthousiaste verhalen gehoord van vriendinnen en collega’s over Start to run met Evy. Hmmm, hardlopen vond ik als kind op de lagere school geweldig leuk om te doen. Als tiener niet meer hoor maar heel misschien zou dit nu wel weer iets voor me kunnen zijn. Omdat ik niets had om de podcasts van Evy op af te luisteren, heb ik voor mijn 44ste verjaardag in die bewuste oktober 2013 een iPod shuffle gekocht. Pure omkoping natuurlijk. Ach, mocht het hardlopen niets worden, dan had ik in ieder geval weer een leuk ‘dingetje’ erbij in de kast liggen.
Ik herinner me nog goed die eerste minuut. Alle cellen in mijn lijf schreeuwden het uit: “Argh, wat is dit? Stop hiermee! Ga terug naar de bank en trek een zak chips open!”. Ik heb de iPod wat harder gezet om de stemmetjes niet meer te horen.
En nu, 2,5 jaar later, loop ik nog steeds 3 x in de week en heb ik 2 weken geleden voor het eerst de 10k gelopen. Ik loop nog steeds met dezelfde iPod en als ik nog wel eens iets van die stemmetjes hoor dan zet ik wederom mijn iPod wat harder.
Mijn eerste rondje liep ik denk ik ook zo’n tien jaar geleden, geen flauw idee meer waarom. De boeken en films van The Sisterhood of the Traveling Pants waren toen wel favoriet, dus wie weet ook onbewust geïnspireerd door Blake ;-)
Ik liep mijn eerste echte hardloopwedstrijd in 2006, dus ook alweer 10 jaar. Ik was toen 12 haha. Maar startnummers van atletiekwedstrijden, waar ik ook hardliep gaan terug tot 2004!
Ik liep een half jaar geleden mijn eerste rondje! Ik heb t al wel eens eerder geprobeerd, maar nooit volgehouden, en nu loop ik al een half jaar gemiddeld drie keer in de week hard (inmiddels zit ik op de 10 km! zo leuk). Ik wilde gewoon wat sportiever en gezonder in het leven staan, en hardlopen beviel gelijk wel. Ik ga jouw boek binnenkort ook nog aanschaffen! Ben er ontzettend benieuwd naar. X
Mijn eerste rondje was ergens eind 2013/begin 2014. Ik las jouw blog al veel langer en sloeg de hardloopartikelen over (oeps, sorry) maar toen las ik opeens toch eentje. En bleken ze onwijs leuk en inspirerend te zijn. En toen kwam ik de ladiesrun in Groningen tegen en samen met mijn beste vriendin begonnen met slopen. Die tijd ging het bij mij ook op en neer alleen sinds dit jaar echt serieus vanwege de halve marathon van Amsterdam in oktober dit jaar.
Dus dankjewel voor je inspiratie!
Mijn eerste rondje was op 1 januari 2013, mede door jouw blog heb ik toen besloten om ook lekker te gaan lopen!
Mijn eerste rondje rende ik in december 2013. Ik volgde jouw blog toen al een hele tijd en in het begin sloeg ik zelfs de hardloop posts over, maar op een gegeven moment ben ik ze toch gaan lezen. En toen je ooit met kerstmis een foto poste met ‘Run. Eat . Repeat’ had ik zoiets van die foto wil ik volgend jaar met kerst ook posten (heb ik trouwens gedaan!). Afgelopen oktober mijn eerste 1/2 marathon gerend, over 2 weken mijn tweede en in oktober van dit jaar voor het eerste de hele marathon in Amsterdam! =)
Mijn allereerste rondje hardlopen was 3 jaar geleden en dat was door je artikel op girlscene! Ik ben trouwens heel benieuwd naar hoe je nu zo slank bent! Misschien artikel over maken?
Poeh, wanneer mijn eerste rondje hardlopen precies was, weet ik niet eens helemaal meer. Volgens mij was dat in 2011 en was ik een jaar of 16. Ik weet nog wel dat ik me vooral érg ongemakkelijk voelde. Ik schaamde me in mijn trainingsbroek, alsof ik een loser was die niet professioneel liep, en hoopte vooral dat ik geen bekenden tegen zou komen.
Toen kwamen er inderdaad ook bij mij ook vele hardloopfases en pogingen. Pas in september 2014, zo’n drie jaar later, ben ik het constant gaan doen en had ik een doel: in maart 2015 meedoen aan een 10km wedstrijd.
Ik volg jou al zo’n 4-5 jaar denk ik! en ja ik las ook alle hardloopblogs! Maar ik heb 24 december 2015 pas voor het eerst in de vroege ochtend mijn ‘dansschoenen’ aangetrokken (i know, heel fout) om een poging te wagen… en ja… paar dagen later stond ik in run2day om hardloopschoenen aan te laten meten… ! inmiddels bijna een half jaar later loop ik 10km, en dit alles zonder blessures! keurig netjes opgebouwd,,want ik heb je boek 2 x gelezen! de grootste hardloophater (dacht ik) hahaha,, maar inmiddels hou ik van het lopen! 26 juni mijn eerste Ladies Run voor Pink Ribbon! spannend!! dus bij deze,, THANK YOU ANNEMEREL!
Ik ben zo’n twee jaar geleden begonnen met hardlopen, tegelijkertijd met de start van mijn eerste job. Nu loop ik zo’n 3 à 4 keer per week, en heb ik afgelopen weekend mijn eerste hardloopwedstrijd, de 20km van Brussel, gelopen in een mooie 2:10 :)
Dankjewel voor de inspiratie en de fijne blogs over hardlopen, zonder jouw enthousiasme had ik waarschijnlijk nog steeds iedere avond op de bank gehangen.
Gefeliciteerd met dit jubileum, haha! Mijn eerste rondje liep ik in de zomervakantie na de brugklas, nu bijna 4 jaar geleden. Ik was het zat om altijd als één van de laatste te eindigen bij de molenloop of coopertest – en als één van de eerste op te geven bij de shuttle run test. De eerste maanden deed ik maar wat, tot ik op een gegeven moment merkte dat mijn conditie niet echt vooruitging met wat ik aan het doen was. Toen ging ik serieuzer trainen: vaker in de week rennen, een schema volgen… Sindsdien heb ik altijd een goede conditie gehouden, al loop ik de ene periode fanatieker dan de andere.
Doen jullie in Nederland niet aan hardlopen met school?
In zowel de lagere school als middelbare school was hardlopen altijd een onderdeel van de gymlessen.
Dus mijn loopcarrière is daar al gestart :D
Wat toevallig dit. Ik antwoordde hieronder ook al ‘M’ en ook met een verhaal over hardlopen op de basisschool. Dat was ook in een ander land dan NL :)
als*
Wij krijgen het in Nederland ook met gym, hier heet het in ieder geval de coopertest. Binnen 12 minuten moet je dan een zo groot mogelijke afstand afleggen, en daar wordt je eindcijfer op gebaseerd. Mijn school deed die echter gewoon in de gymzaal, wat ik heel vervelend vond want dat zijn kleine rondjes (duizelig!) en de ondergrond loopt ook niet lekker op goedkope gymschoenen. Dan had ik liever buiten gehad denk ik. Andere scholen doen het soms wel langs voetbalvelden of iets dergelijks. Wanneer we buiten les kregen hadden we alleen een warming-up rondje door het park, wat denk ik iets minder dan 1km was.
Destijds haalde ik nog dikke onvoldoendes, dus als iemand me destijds had verteld dat ik 10 jaar later een 10km run zou doen, zou ik die persoon heeeeeel hard hebben uitgelachen! :p
Ik heb het ooit een kans gegeven, toen ik 18 was ofzo, maar ik heb ’t al snel weer opgegeven. Hardlopen is gewoon mijn sport niet.
Ik weet het nog super goed mijn eerste keer, het hockeyseizoen was voorbij en ik wilde mijn conditie hoog houden in de zomerstop. Toen besloot ik te gaan hardlopen, de eerste twee weken waren zo lastig om door te komen. ik besloot drie keer per week te gaan hardlopen, maar ik had echt geen zin in het begin maar na 2 weken tot een maand verder voelde ik me slecht als ik niet was gegaan. Mensen zoals jij met jouw blog hebben mij de motivatie gegeven om door te gaan in die eerste maand!!!
Leuke blog dit, gefeliciteerd met je jubileum haha! Ik loop sinds 2012 serieus, daarvoor alleen in de zomer en winterstop van hockey (op mijn oude tennisschoenen haha!). Toen ik in Madrid ging studeren woonde ik vlak bij een park en het was natuurlijk ontzettend mooi weer. Zonde om dus naar een sportschool te gaan! Sinds die tijd serieuzer gaan lopen, met Runkeeper mijn tijden bijgehouden en ik was verkocht! Weet wel dat jouw blogs en die van Girlslove2run toen heel erg inspireerden, geen idee of ik anders ooit was begonnen. Dus bedankt Annemerel! :)
Ik ben pas 3 maanden geleden begonnen! Tenminste met echt lopen dan! Ik loop nu 5 km in een half uurtje! Ik moet in september 12 km. Lopen haha dus ik heb nog even!
God, dát is lang geleden, het eerste rondje hardlopen. Ik weet niet eens wanneer. Op de basisschool liepen we al rondjes, een paar km naar het zwembad met je zwempak eronder en dan gelijk erin en 3 baantjes trekken met de bedoeling om steeds sneller te worden. Zelf begon ik met hardlopen met mijn ouders, soms mijn moeder, maar ik denk vaker mijn vader, toen was ik een jaar of 14. En nu 31.
Mijn eerste rondje liep ik pas in april 2015. Met onze vriendengroep ontstond het spontane idee om mee te doen aan de color run maar aangezien ik nog geen 2 minuten kon rennen toen ben ik Hardlopen met Evy gaan volgen. Uiteindelijk ben ik tot week 8 (van de 10) gekomen en na de color run (helaas) niet meer gerend. Nu langzamerhand weer opnieuw aan het beginnen maar ik merk dat ik weer helemaal onderaan begin en dat het allemaal erg zwaar is.
Haha The Sisterhood of the Traveling Pants, dat weet ik nog zooo goed! Waren echt mijn favoriete boeken en die film heb ik ook als een van de weinige thuis liggen. Uiteindelijk lijk je best op Blake zoals op die foto hier, toch? Ik heb in de zomer voor de brugklas (zes jaar geleden dus) wel eens hardgelopen, en vanaf toen af en toe wel eens in het voorjaar of rond de coopertest (zodat ik mijn gymcijfer wat op kon halen, want zero spelinzicht). Of als ik mijn leven (voor mijn gevoel) op orde wilde krijgen. Moet zeggen dat ik het sinds de laatste keer, volgens mij alweer twee/anderhalf jaar geleden, een beetje ‘opgegeven’ heb omdat ik het toen eigenlijk alleen maar saai vond… Maar ik denk dat ik het ooit wel weer oppak of in elk geval een poging doe. 10 jaar vind ik in elk geval lang, gefeliciteerd!
Mijn precieze start weet ik niet meer, ik begon namelijk op de loopband van de sportschool. Ik vond dat erg leuk, maar was altijd bezig met opletten of ik niet van die band af zou vallen. :’) Vorig jaar keek ik opeens naar de marathon van Rotterdam op televisie en kreeg ik een ingeving van “wauw, ik wil daar ook ooit op de Coolsingel de finish over!” en zo heb ik de dag na de marathon hardloopschoenen gekocht en ben ik gaan hardlopen. :P Nu een jaar later met ups en downs ben ik in April daar toch de finish overgegaan, maar dan wel voor de 1/4e hahaha! ;) Marathon komt nog. Ooit.
Soms zou ik voor de grap wel eens mijn gymleraren van de middelbare school weer tegen willen komen. Ik had vroeger de slechtste conditie van de klas (misschien zelfs van het hele jaar), ik denk dat de mond van die docenten nu open zouden vallen van “hé, JIJ? Nee, dat kan écht niet…” :’)