RUN BABY RUN: The Hochkönigman III (what I learned last weekend)

De afgelopen vijf weken heb ik meer wedstrijden gelopen dan ik vorig jaar in een heel jaar gelopen heb. Het begon met de halve marathon in Salzburg op 1 mei. Ik verwachtte – na vijf weken ziek zijn en slechts drie weken om weer op te bouwen – helemaal niets. Maar ik rende een prachtig PR. Daarna volgde de Wings For Life run in Milaan, waar ik helaas na twintig kilometer uit moest stappen omdat ik geen bewijs van een ECG had. Tweeënhalve week geleden liep ik de halve marathon in Leiden, net geen PR, maar wel weer een ervaring rijker. En afgelopen weekend liep ik de Hochkönigman, 24 kilometer, 1500 hoogtemeters. Hier is wat ik afgelopen weekend geleerd heb.

• Een marathon in 3.26 maakt je niet meteen een trailrunner. Het is een compleet andere discipline waar je dus ook heel anders voor moet trainen.
• De belangrijkste training voor het lopen van een trail is heuveltraining. Je moet je lichaam laten wennen aan dat stijgen en dalen. Mijn kuiten en bovenbenen hebben het ontzettend zwaar gehad. Ook mijn hartslag ging bij het naar boven lopen veel te hard omhoog.
• Stokken zijn geen overbodige luxe op een bergtrail. Zeker als je net als ik bang bent om te vallen en niet altijd je evenwicht kunt bewaren. De stukken die ik hikede gebruikte ik ze natuurlijk gewoon. Als ik naar beneden rende op een trail had ik ze ook vaak vast voor mijn evenwicht. Op de stukken dat het pad minder lastig was hield ik ze in één hand. Dat ging prima.
• Een goed zittende rugzak is een must. ik had een vest dat ik strak aan kon trekken, waardoor ik er tijdens het lopen eigenlijk weinig van gevoeld heb. Het was een geleend vest, dus ik zal nu alsnog op zoek moeten naar een nieuwe tas/vest. Eentje die aan de voorkant met twee bandjes wordt aangetrokken, als je slechts een bandje hebt gaat hij sowieso schuiven op je rug.
• Je moet mentaal sterk zijn om dit te doen. Je moet pijn kunnen lijden. En als je daar moeite mee hebt, is het belangrijk dat je afleiding hebt. Ik vond die afleiding in de vorm van een mede-trailer en supporters langs de kant.
• Trailschoenen hebben een hardere zool dan andere hardloopschoenen. Je moet uitkijken dat je jezelf niet continu met je hak tegen je schenen trapt, want dat is pijnlijk (heb ik aan de levende lijven ondervonden).
• Met je telefoon spelen en rennen over een trail tegelijkertijd is een uitdaging. De enige keer dat ik languit ging was ik een berichtje aan het versturen.
• Supporters zijn het aller belangrijkste als je het zwaar hebt.
• Ook al is het lopen van een bergtrail ontzettend zwaar, het uitzicht en de omgeving maakt heel veel goed. Ik had geluk met het weer (het was zo’n achttien graden en het was half bewolkt), dat zorgde voor extra mooie uitzichten.
• Een paar compressiekousen zijn ook niet geheel overbodig tijdens een trailrun. Aller eerst omdat ze de bloedcirculatie in je benen stimuleren waardoor je minder snel verzuurt (althans, dat is het verhaal), ten tweede omdat je jezelf een weg door hoog gras en struiken moet banen. Beestjes, slangen (hebben we gezien en lang ook!), maar ook brandnetels!
• Bescherm jezelf niet alleen met zonnebrand (hoog in de bergen is de kracht van de zon nog sterker!), maar ook met een anti-teken spray. Ik gebruikte een spray van Care Plus. Wil namelijk nog langer dan vandaag kunnen hardlopen en de ziekte van Lyme (die veel teken met zich meedragen) lijkt me afschuwelijk. Mijn hoofd beschermde ik met een petje je hoofdhuid is ook een veelvoorkomende plek voor tekenbeten).
• Als je omhoog loopt moet je heel rustig lopen, kleine stapjes maken en op je voorvoet landen. Op het moment dat je voelt dat je hartslag te hoog wordt, moet je maar gewoon berusten in het feit dat je moet wandelen.
• Wanneer ik volgend jaar beter voorbereid wil zijn moet ik ook gewoon oefenen met lang naar boven wandelen. Misschien moet ik gewoon nog wat tripjes naar de bergen plannen?
• Er is dus een verschil tussen hoogtemeters. Er was me verteld dat 1500 hoogtemeters betekende dat je 750 omhoog zou lopen en 750 naar beneden. Dat klopt, in Frankrijk, sommige delen van Zwitserland.. maar hier betekende 1500 hoogtemeters 1500 omhoog en dan nog 1500 naar beneden. Dat is heftig.
• Genoeg eten en drinken is nu misschien nog wel belangrijker dan tijdens een wegwedstrijd. Als het licht in je hoofd wordt kunnen er gevaarlijke dingen gebeuren. Je loopt soms vlak langs de rand van een ravijn. Daar wil je niet invallen.
• Angst maakt sloom. Maar sloom maakt niet uit op een trail. Het gaat om de ervaring en om het uitlopen.
• Je moet ontzettend goed op de aanwijzingen op het parcours letten want voor je het weet neem je een verkeerde afslag en loop je compleet de verkeerde kant op. Dat is mij dus drie keer overkomen. Het zal nog wel even duren voordat ik hier aan gewend geraakt ben.
• De spierpijn die je krijgt van naar beneden lopen – als je hier niet op getraind bent – begint pas na 48 uur en eindigt? Ja, wie zal het zeggen… Mijn bovenbenen zijn onbestuurbaar, ik loop als een waggelende pinguïn en dat terwijl ik 24 uur na de Hochkönigman nog wel in staat was om een rondje van 6 kilometer hard te lopen.
• Je kunt na twee kilometer in een wedstrijd uit willen stappen, maar er een paar uur later van overtuigd zijn dat je een nieuwe hobby gevonden hebt.

Heb jij wel eens een (berg)trail gelopen? Heb ik je enthousiast of bang gemaakt? Ik weet wel, dit was zeker niet mijn laatste bergtrail. Volgend jaar ben ik sowieso terug in Maria Alm.

Liefs,
Annemerel