RUN BABY RUN: Twintig kilometer langs het Gardameer

Het is zondag nog precies vijftien weken tot de New York City Marathon en op Instagram zie ik steeds meer trainingen van mijn reisgenoten* verschijnen. Afgelopen weekend liepen ze bijna allemaal een lange duurloop tussen de twaalf en twintig kilometer. Ik kon natuurlijk niet achterblijven, ook al ben ik in Italië.

Dus op maandagochtend ging mijn wekker om zes uur. Ik snoozede een keer, kroop daarna heel voorzichtig de caravan uit (in de hoop de rest niet wakker te maken). Mijn kleding en accessoires had ik een dag eerder al klaargelegd. Ik liep naar het toiletgebouw, kleedde me om, at een banaantje, dronk een glas water, gooide er een glas cola achteraan, liep nog even langs het toilet en stond om kwart voor zeven in de starthouding om te gaan.

Ik had een route van tien kilometer uitgestippeld die ik al vaker hier gelopen heb. Na tien kilometer zou ik omdraaien en precies dezelfde teruglopen. Sommigen mensen zouden dat saai vinden, ik weet eigenlijk niet beter. Ik loop eigenlijk in al mijn trainingen hetzelfde stukje heen als terug. Op de rondjes die ik samen met mijn vader loop na dan. Ik loop nu eenmaal graag makkelijke routes. Daar versta ik onder: zo min mogelijk stoplichten en andere onderbrekingen van mijn pad en in de randstad is dat knap lastig. Als ik er een gevonden heb ben ik al zo blij, dat ik de terugweg maar gewoon hetzelfde pad volg. Daarnaast vind ik het op de terugweg op de een of andere manier ook heel fijn om precies te weten hoever ik nog moet. Op de een of andere manier geeft dat me rust.

Anyway, terug naar mijn route. Ik liep van onze camping in Pacengo drie kilometer langs de weg naar Lazise, vervolgens door het centrum, over de boulevard richting een strandpad dat me langs Cisano naar Bardolino brengt. In Bardolino loop ik tot het einde van de boulevard. Negenenhalve kilometer zegt STRAVA. Ik loop nog een klein stukje door langs een camping, over een parkeerplaats. Tien kilometer. Yes. Omdraaien. En dezelfde weg weer terug. Inmiddels is het bijna acht uur en begint de zon het lekker warm te maken. Maar aan al dat zweet moet je je gewoon overgeven.

Na veertien kilometer heb ik dorst en kan ik wel een toilet gebruiken. Toevallig loop ik net langs een camping waarvan het hek open staat, het toiletgebouw ligt naast de ingang. Top. Toilet. Water. En binnen drie minuten weer door. Recordje hoor. We lopen weer richting Lazise, waar het nu niet meer zo stil is als om zeven uur ’s ochtends, maar waar de eerste vroege vogels al van hun ontbijtje genieten. Even denk ik te pauzeren voor een chocolade croissant en een espresso, maar ik loop nog steeds zo lekker dat ik het zonde vind om van mijn goede vorm geen gebruik te maken.

Als ik Lazise uit ben snap ik ineens wat Roos me de hele week al duidelijk probeerde duidelijk te maken. Shit. Op de terugweg moet je ruim anderhalve kilometer stijgen. Dat voelt op dit moment toch een stuk zwaarder dan ik aanvankelijk dacht. Misschien heb ik toch al meer van mijn lichaam gevraagd dan ik aanvankelijk voelde. Maar hé, we zijn er bijna en de laatste vijfhonderd meter lopen naar beneden, daar verheug ik me nu al op.

Met 19,5 kilometer op de teller loop ik de camping weer op. Ik word met luid applaus van de campingmedewerkers bij de poort onthaald. Vai vai vai, ik voel me net een giro-(wiel)renner. Ik ben er bijna, ik fantaseer over een glas ijskoude cola, terwijl ik naar beneden sprint kijk ik met een schuin oog naar mijn Strava App, 19,9 kom op… 20!!!

I did it. Nu helemaal niets meer. Of nou ja een glas cola en dan even douchen. En dan eten. Heel veel eten. En dan naar het zwembad en ijsjes. En nog meer drinken. En zon. En verder NIETS. Ik heb het verdiend.

Liefs,
Annemerel

*reisgenoten, stom woord, maar ik moet nog even een naam voor onze New York City marathon groepsleden bedenken. Squadmembers vind ik een beetje 2016. Zelfs Taylor Swift lijkt er een beetje over heen te zijn. En dat is toch wel een teken dat het woord ‘squad’ echt de prullenbak in mag. Toch? Mocht je een leuk woord weten dat de lading dekt, laat het alsjeblieft achter in de comments.