RUN BABY RUN: I’ve got something to tell you

JA. Als je mijn vlog, blog en Instagram nauwlettend in de gaten hebt gehouden komt dit vast niet meer als een totale verrassing. Maar dit najaar loop ik niet alleen de New York City Marathon (95 dagen!) maar hoop ik ook de straten van Berlijn te trotseren (53 dagen!).

Ik hoor je zuchten… ‘waarom doet ze nu weer zoiets? Kan ze niet een keertje gewoon rustig en normaal doen. Zich volledig focussen op New York en zichzelf niet drie keer over de kop lopen.’ Het is iets dat ik mezelf ook regelmatig afvraag.

Ik ga niet naar Berlijn om daar die 3.26.43 die ik daar in 2015 noteerde de boeken uit te schrijven. Al zou ik het willen, ik weet dat ik momenteel niet zo fit en sterk ben als in 2015, toen ik een onuitputtende hoeveelheid energie leek te hebben. Waar die energie precies vandaan kwam en waarom ik die energiebron nu niet kan aanspreken mag Joost weten. Qua werkzaamheden had ik het absoluut niet rustiger dan nu. Ook toen was ik bezig met een boek. In 2015 had ik er zelfs nog een wekelijkse Metropagina bij. Ik vlogde dan misschien niet dagelijks; ik schreef wel twee blogs per dag.

Maar ik ben aan de betere hand. Ik heb geen last meer van onheilspellende pijntjes in mijn ledematen en ik voel me redelijk fit. Ik voel me nog niet zo verschrikkelijk energiek als twee jaar geleden, maar het begint weer te komen. En misschien was ik twee jaar geleden ook wel helemaal niet zo fit als ik nu denk. Als iets goed gegaan is vergeet je toch vaak de mindere dingen.

Je vraagt je misschien af wat ik dan wel ga doen in Berlijn als ik nu al weet dat ik niet in de buurt van mijn PR zal kunnen komen… Goede vraag. Een echt duidelijk antwoord heb ik daar niet op, maar ik heb wel zo mijn redenen. Komt ‘ie.

• Ik heb gewoon heel veel zin om de marathon weer in Berlijn te lopen (lijkt me eigenlijk al genoeg reden).
• Jullie weten dat ik fan ben van lange duurlopen, hoe langer hoe beter. Ik zie de marathon in Berlijn dan ook bijna als gewoon een mooie lange (maar super vlakke) training voor New York.
• In 2015 heb ik niets van het parcours meegekregen omdat ik zo in mijn eigen wereld zat, ik wil dit keer wat beter opletten.
• De vorige keer dat ik Berlijn liep kon ik zes dagen later al een trail van 47 kilometer lopen. Het is geen Boston of New York, wat heftig is voor je lijf met al die heuvels. Ik wil niet zeggen dat ik er dit keer weer zo goed vanaf kom, maar stiekem hoop ik het wel een beetje.
• Ik ben bezig met inventariseren voor een project wat ik zelf bedacht heb en het komende jaar wil gaan doen. Er staat nog helemaal niets vast en er moet nog heel wat gebeuren voordat ik het van de grond kan krijgen, dus ik kan jullie er ook niets over vertellen. Maar voor dat project is het wel essentieel om de marathon in Berlijn te lopen. Lekker vaag. Sorry. Wel de waarheid. Als het project nooit van de grond komt horen jullie me hier nooit meer over, als ik er wel mee aan de slag ga, dan wordt het – voor mij althans – heel bijzonder.

Afgelopen maandag liep ik dus alweer mijn vierde lange duurloop. Ik heb nu twee keer twintig kilometer gelopen en twee keer vijfentwintig. Het verschil met andere jaren is dat ik dit keer mijn duurlopen door de duinen doe, waardoor ik relatief veel hoogtemeters maak. Ik loop wat langzamer, maar ik ben hierdoor hopelijk wel op wat meer voorbereid. Maar daar had ik het vorige week ook al over. Er staan nog zes lange duurlopen op het programma en ook een aantal tempotrainingen en intervaltrainingen. Ik heb zelfs een heel schema voor mezelf gemaakt, helemaal per dag ingedeeld. Dat heb ik nog nooit zo serieus gedaan. Hopelijk sla ik dan ook in Berlijn geen serieuze flater.

Operatie back-to-fit is van start!

Liefs,
Annemerel