RUN BABY RUN: Eliud Kipchoge’s marathonlessen

Ruim twee weken geleden liep Eliud Kipchoge in 1 uur, 59 minuten en 40 seconden de marathonafstand in Wenen. Na het officiële wereldrecord vorig jaar in Berlijn (2:01.39) is hij nu ook de eerste atleet die de marathon binnen de twee uur grens loopt. Nu zijn er genoeg mensen die zijn prestatie bagatelliseren omdat hij op superschoenen gelopen zou hebben gelopen en omdat alles – maar dan ook echt alles – in werking was gesteld om die twee uur grens te doorbreken (het parcours van tien kilometer waar hij vier rondjes over liep was voor de gelegenheid zelfs opnieuw geasfalteerd), maar wat volgens mij als een paal boven water staat, is dat Eliud Kipchoge de beste marathonloper ooit is. En dat heeft niet alleen met talent te maken, maar ook met zijn manier van trainen en zijn mega sterke kop.

Drie dagen na Eliud’s prestatie in Wenen mocht ik hem en zijn management een aantal vragen stellen. Het duurde even voordat ik alle informatie verwerkt had in mijn hoofd; hoe schrijf je een verhaal over zo’n bijzonder man, waar ook al zoveel over gezegd en geschreven is? Tijdens mijn duurloop afgelopen zondag (duurloop is het moment om goed na te kunnen denken) dacht ik na over mijn eigen trainingen richting Boston en wat ik van Eliud’s manier van trainen, leven en denken kan leren. En zo kwam ik op vijf marathonlessen van Eliud Kipchoge. Ik zou zeggen, neem je pen en papier bij de hand (of copy paste en een leeg word document), want hier zijn ze.

Focus je slechts op een doel

Het is lang geleden dat Kipchoge een andere afstand liep dan de marathon. Hij doet niet even een 1500 meter op de baan om te kijken hoe snel hij op die afstand is (heeft hij overigens vroeger wel gedaan, zijn PR is 3.33), of een 10 kilometer op de weg (hij liep zijn PR in 2009 bij de Utrechtse Singelloop, 28:11).

Eliud loopt zelfs al jaren geen halve marathons meer (PR 59:25, gelopen in 2011). Waar veel marathonlopers in hun marathonvoorbereiding vaak kiezen om een halve marathon te lopen, loopt Eliud Kipchoge slechts twee wedstrijden per jaar. Een marathon in het voorjaar en een marathon in het najaar. Hierdoor gaat hij niet vaak over zijn pijngrens (wat je in een wedstrijd toch al snel doet) en is hij zelden geblesseerd. Hierdoor zitten er geen gaten in zijn trainingsperiode.

Je hebt geen testmomenten nodig, vertrouw op je training 

Dat hij zelden geblesseerd is, heeft ook te maken met zijn trainingen. Waar veel lopers enkele trainingen in hun programma hebben die net iets zwaarder zijn dan de rest, om te kijken hoe ze er voor staan, test Kipchoge zichzelf nooit in een training. Want, zo beredeneert hij, daar moet je ook weer langer van herstellen en voor hem geldt juist: consistency is key.

Zowel Eliud als zijn coach Patrick staan heel rustig in het leven en kijken meer naar de mens en het gevoel zelf, dan naar tijden in training. Eliud zal nooit in zijn laatste 1000 denken ‘hoeveel kan ik er nog uithalen’ en dat zijn natuurlijk juist vaak de momenten dat een kleine blessure ontstaat.

Er zijn geen makkelijke dagen

Eliud is eigenlijk altijd in voorbereiding op de marathon. Na een marathon neemt hij eerst drie weken totale looprust. Daarna wordt er weer rustig gejogd. Of nou ja rustig, voor de meeste mensen is dit stevig doorlopen, maar de meeste mensen heten dan ook geen Eliud Kipchoge.

Voordat het blok met echte marathontrainingen begint, doet hij een maand lang drie keer in de week krachttraining. En dat is niet even een half uurtje aan de gewichten, maar drie uur per sessie. Eerst anderhalf uur krachttraining, daarna anderhalf een circuit. Deze trainingen zijn er om het lichaam voor te bereiden op de trainingsperiode die eraan komt. Naast de gym wordt er dan ook wel wat gelopen, maar de focus ligt echt in de gym.

Na dit blok volgt er een maand waarin de focus ligt op duurwerk. Er zijn wel wat kleine fartlekelementen, maar de focus ligt nog niet op snelheid.

Tot slot is er nog een laatste blok van drie maanden, het ‘echte’ marathonblok waarin naast duurwerk ook baantrainingen gericht op snelheid worden toegevoegd. Maar zoals gezegd, de trainingen zijn zwaar, iedere dag is een uitdaging. Echter, ze zijn niet zo zwaar dat Eliud er langer van moet herstellen. De volgende training moet immers ook weer goed gelopen kunnen worden.

Vertrouw de mensen om je heen

Een bekende uitspraak van Eliud is ‘100% van mij staat nog niet gelijk aan 1% van het hele team’. Kipchoge werkt graag samen. Hij heeft een klein team, dat al jaren uit dezelfde mensen bestaat. Met zijn trainer Patrick Sang, werkt hij al sinds het begin van zijn carrière, zijn fysio al net zo lang, ze kennen Eliud’s lichaam dus als geen ander. Daarnaast werkt hij ook al jaren met dezelfde sportarts en voedingscoach.

Maar ook zijn management is belangrijk, dat alle zakelijke beslommeringen voor hem wegneemt, zodat Eliud alleen maar met het lopen bezig hoeft te zijn. Over zijn outfit en schoenen keuze hoeft Eliud zich ook niet druk te maken, daar heeft hij zijn sponsor Nike immers voor.

Eliud’s manager Valentijn Trouw vertelde dat Eliud vertrouwt op de expertise van iedereen in zijn team. Als hij de dag voor een wedstrijd een paar nieuwe schoenen krijgt, trekt hij die gewoon aan. Hij vertrouwt erop dat Nike weet wat ze doen. Dat gaat niet altijd goed, misschien kun je je nog wel het beeld herinneren waarin Kipchoge in Berlijn (’15) bijna dertig kilometer lang met zijn zooltjes er half uithangend loopt. In dit soort situaties wordt hij niet boos, maar geeft hij Nike gewoon de tip volgende keer de zooltjes vast te plakken.

Accepteer de dingen zoals ze komen

In een situatie als in Berlijn, waar al na tien kilometer de zooltjes uit je schoenen hangen, zouden de meeste mensen stoppen. Stoppen om de zooltjes terug te leggen, stoppen om nieuwe schoenen aan te trekken, of gewoon helemaal stoppen, uit de race stappen. Niet Eliud, die wint die marathon gewoon, met bebloede voeten. Hij vond het zonde van zijn tijd om te stoppen*.

Eliud is de rust zelve en focust zich slechts op een ding, het lopen zelf. Hij kan de focus bewaren, zelfs als het tegenzit. Hij accepteert de dingen zoals ze komen zowel in wedstrijden als in het dagelijks leven. Jos Hermens, oud-atleet en eigenaar van het managementbureau Global Sports dat ook Eliud vertegenwoordigt, vertelde dat Eliud Kipchoge voor hem de belichaming is van het Afrikaanse gezegde ‘hiyo ni miasha’ (c’est la vie!). Als iets niet lukt wordt hij niet boos, hij evalueert dat en bouwt weer rustig door, dat geeft mentale rust. En dat er mensen zijn die kritiek hebben op zijn prestaties, daar kan hij ook niet mee zitten. Er zullen altijd mensen zijn die dingen zeggen die je niet leuk vindt. Jij bepaalt of je je daar door laat afleiden of niet.

Ik hoop dat jullie door deze marathon(levens)lessen net zo geïnspireerd raken als ik. 

Liefs,
Annemerel

*ik moet een heel klein beetje denken aan mezelf in diezelfde marathon van Berlijn in 2015, toen moest ik al in het startvak plassen, maar ik had geen tijd meer om een dixi te bezoeken. De hele marathon voelde ik mijn blaas, maar ik zat in zo’n lekker ritme dat ik het zonde vond om te stoppen en liep die dag een PR van 32 minuten. Maar een volle blaas is wel iets heel anders dan een paar zooltjes dat half uit je schoen hangt…