Allereerst; Fieke & Francien, sorry voor het jatten van jullie Marathon Madness term, maar op dit moment kan ik mijn status niet beter beschrijven. Marathon gekte, ik ben er door bevangen. Nog veel sterker dan vorig jaar.
Always on my mind
De marathon zit 24/7 in mijn hoofd. Als een vriendin vraagt of we iets af kunnen spreken, denk ik continu.. brengt dat mijn training niet in de war? Heb ik een afspraak later op de avond? Zorg ik ervoor dat ik de dag erna kan uitslapen, want aan slaapgebrek doe ik (nu even) niet. Wil ik hakken aantrekken, denk ik nee.. dat is niet goed voor mijn voeten. Voel ik een kriebeltje in mijn keel, ga ik meteen in quarantaine, want ziek worden mag nu niet.
Het klinkt allemaal heel obsessief, maar het voelt op dit moment nog niet als een druk op mijn schouders. Ok, die druk is er natuurlijk wel een beetje, maar het is geen onaangename druk. Ik vind het niet erg om iets minder sociaal te kunnen zijn en genoeg te slapen (wie houdt er nou niet van een excuus om te moeten slapen?), ik vind het niet erg om niet op hakken te lopen (sneakers zitten toch veel lekkerder!) en wie wil er nu wel ziek worden?
De route kan ik dromen
Waar ik een beetje bang voor ben, is dat ik me op 3 november in het begin voorbij loop. Dat ik door het enthousiasme van het publiek, door de ervaring van alle hardlopers om me heen IN NEW YORK CITY vergeet dat ik me aan mijn pace moet houden.
Maar ik heb mijn race al volledig uitgedacht, gelukkig zijn er namelijk mensen die al eerder de New York Marathon gelopen hebben en die hun ervaringen met het wereldwijde web delen. Coach Jeff bijvoorbeeld, schrijver van dit artikel. Jeff vertelt precies hoe hard je moet gaan in welk gedeelte van de marathon. Het is belangrijk dat ik in het begin langzamer ga dan race pace, omdat ik een brug op moet lopen, best een zware brug, maar ook eentje die je wellicht in het begin niet voelt omdat je zoveel adrenaline in je lijf hebt. Ga je die brug te lijf alsof je leven er vanaf hangt, kun je daar in een later stadium last van krijgen. Kijk, dat zijn nuttige dingen. Ik heb Jeff’s stuk dan ook al minstens vijf keer gelezen..
Tijdens mijn duurlopen zie ik mezelf vliegen door Brooklyn, zwoegen over Fifth Avenue, bijna huilen als ik door Central Park moet de laatste kilometers, alles vals plat KAPOT, maar ik moet doorgaan, vervolgens zie ik mezelf met mijn armen in de lucht bij de finish in Central Park.
Time is everything
Vorig jaar had ik het makkelijk, ik had nog geen tijd op de marathon neergezet, dus uitlopen was genoeg. En hoewel ik mezelf blijf vertellen dat uitlopen ook nu gewoon genoeg is, wil ik stiekem toch meer. Ik wil onder de vier uur, ik wil het liefst sneller dan de 3.58.51 van vorig jaar.
Maar ik heb het niet volledig in de hand. Zo’n wedstrijd is een momentopname. Je kunt je nog zo goed voorbereiden, op Race Day kan het volledig misgaan. Ik kan – ondanks mijn maatregelen – ziek zijn geworden. Maar ik kan ook – ondanks mijn intensieve training – ineens verzuren. Dat gebeurde drie weken geleden op de 32 kilometer spontaan bij 30 kilometer. De eerste 30 kilometer gingen makkelijk, daarna stond ik ineens stil en moest ik van stoplicht naar verkeersbord rennen. Wat een hel.. Stel je voor dat ik dat twaalf kilometer lang moet doen?
Tijd is dus niet alles, blijf ik mezelf vertellen. Ik mag niet teleurgesteld zijn als ik niet onder de vier uur loop, want uitlopen is al een uitdaging op zich en aan mijn training ligt het niet. Ik heb er alles aangedaan (en ik heb nog vier weken om er alles aan te blijven doen) en daar mag ik al best trots op zijn.
Goed, ik klink nu al net alsof de marathon dit weekend op het programma staat. En als ik heel eerlijk ben, dat gevoel heb ik ook een beetje. Ik heb het gevoel dat ik er klaar voor ben en dat terwijl ik nog ruim vier weken te gaan heb. De marathon is niet uit mijn gedachten te krijgen. Stiekem wil ik over anderhalve week gewoon de marathon van Eindhoven lopen, gewoon omdat ik zo graag wil lopen.. Maar ik doe het niet, want twee marathons in drie weken tijd is STOM en het risico dat ik in New York nog last heb van Eindhoven, dat wil ik niet lopen. Maar toch.. ik heb gespeeld met de gedachte..
New York Marathon, kom maar op… Ik lust je rauw!
Liefs,
Annemerel
Ik kan zelf ook niet wachten ;) Ben supernieuwsgierig naar je New York blogs!!!
Kan je niet de halve doen in Eindhoven?
Anyway, jij gaat die flikken in New York en al kom je over de 4 uur tijd, het moment dat je daar was en daar liep neemt niemand van je af!
Ik ben zoooo benieuwd, beloof me (ons) dat je veel foto’s maakt van NYC! Niet als je aan het lopen bent natuurlijk, maar daarna… Ohhh <3
Ik ben ook zo benieuwd hoe het gaat en hoe je het daar gaat hebben!
Bikkel!
Leg niet teveel druk op jezelf, dat je dit gaat doen is al waanzinnig!
Leuk stukje!
Ik ben zelf ook helemaal nieuwsgierig naar je marathon haha.
Ik snap dat je nu al helemaal gespannen bent hoor :)
Het gaat je vast lukken! En zelfs als het niet onder je tijd van vorig jaar lukt mag je trots op jezelf zijn!
Amai, stressy! :-) I’m sure you will do great!
Oh ik snap je helemaal! Ik ben ook benieuwd naar je verhalen :)
Zag dit artikel, en moest gelijk aan jou denken:
http://prankster.nl/de-acht-fases-van-de-marathon/
“Even my teeth are tired..”
Zo herkenbaar wat je schrijft! Ik lees je blog al een tijdje en reageer nu voor het eerst. Heb zelf 3 jaar geleden in NY de marathon gelopen en zo net voor de marathon vond ik de gedwongen rust echt moeilijk, je wilt zooo graag lopen!
Toch er aan houden, want het is echt een pittige in NY! Het is alleen maar een goed teken, ben je op en top voorbereid.
Ben heel erg benieuwd naar je ervaringen, bij het zien van de plattegrond kriebelt het alweer. Ohja, van de Verrazano bridge heb ik niets gemerkt, die meters vlogen voorbij, Brooklyn ook, Queensboro Bridge is verraderlijk (lang omhoog en heel kort en snel naar beneden) en 5th Avenue deed echt zeer!
Ik kan me heel goed voorstellen hoe spannend is, maar je hebt er zo goed en hard naartoe gewerkt. Ik weet zeker dat het helemaal goed gaat komen xx
http://www.creativityandchocolate.com
haha, super leuk stuk! je kan het Annemerel:)
http://www.mmmyk.blogspot.com
Jeetje, echt heel veel succes nog de komende weken!
Super veel succes met de laatste voorbereidingen Annemerel! Kun je we je op de dag ook volgen via een app ofzo? Ik sta sowieso langs de route en ik zou het super gaaf vinden je ook echt aan te kunnen moedigen!
Je mag nu al trots zijn op jezelf. Wat een doorzettingsvermogen!
“I’ve learned that finishing a marathon isn’t just an athletic achievement. It’s a state of mind; a state of mind that says anything is possible.”
Jij gaat NYC rocken bitch!
Het gaat je zeker weten lukken in NYC! Toi toi toi! Aan alle support kan het in ieder geval niet liggen ;-)
Je hebt de afgelopen tijd zo goed getraind dat het je vast & zeker goed afgaat! Volgens mij ken ik vrijwel niemand anders die zo aan zijn of haar training gewijd is :)
Wat een spirit en wat een powerblog!
Diepe respect voor je trainingsschema, dat komt straks helemaal goed met jou in NY!
Ik kan niet wachten tot je NYC verhalen!!
Ik krijg ook echt een gevoel van (positieve) spanning van dit verhaal. :) Woehoe!
Gaaf!
Alsof je voor de olympische spelen aan het trainen bent ofzo
Ik ben er van overtuigd dat je gaat knallen in New York!
Oooh, de eerste twee alinea’s had ik letterlijk zelf kunnen schrijven! Behalve dat ik op 3 november mijn EERSTE marathon ga rennen en niet in NYC maar in Auckland!
Succes, you can do it!
Ik vind het zó knap van je dat je dit gaat doen. Heel veel succes alvast en ik weet zeker dat je het tot een goed einde zal brengen!
http://www.youtube.com/watch?v=eMdEd3W7QDQ
Goeie instelling Ann! Jij gaat ‘m zooo rocken! Whoei!