RUN BABY RUN: New York?

Toen ik in september bekend maakte dat ik Berlijn niet zou kunnen lopen kreeg ik een vraag uitzonderlijk vaak: “Ga je nu je boek afsluiten in New York City?”. Nee, was mijn antwoord en ís mijn antwoord. Ten eerste heb ik na vier weken rust slechts drie weken weer kunnen trainen en ben ik bij lange na niet zo mega in vorm als twee maanden geleden, daarnaast is New York geen marathon waar ik ook maar in de buurt zou kunnen komen van de tijd die ik in eerste instantie wilde lopen. Dit heeft een aantal redenen.

Waarom New York niet de plek is om een PR te lopen…

Aller eerst vlieg ik op donderdag ruim acht uur naar New York, Economy Class (duhhh!!!). Ik ben na zo’n lange reis nog nooit fitter uit een vliegtuig gekomen. Plofkuiten, kramp in mijn rug en schouders, dat soort taferelen. Verder ben ik niet alleen in New York, er gaan veertien meiden en een jongen met mij mee, met hen wil ik ook leuke dingen doen zoals een fietstocht, een marathonmeeting op vrijdag, een stukje lopen in Central Park… als ik echt voor mijn PR-tijd zou willen gaan zou ik veel meer rust willen inbouwen. Want naast al die dingen met de groep heb ik ook nog mijn eigen dingen die ik in New York wil zien en doen, echt stilzitten zal ik de eerste dagen dus niet.

En dan hebben we het nog niet eens over de marathon zelf gehad. Ik stap al om 6.00u in de bus en ga pas om 10.15u van start, geen ideale voorbereiding voor een snelle tijd. Een busrit van een uur, twee uur lang op een veld wachten en dan nog een uur in het startvak. Er is geen tijd of ruimte om mijn gebruikelijke warming-up met loslopen en versnellingslopen te doen voor de start. En dan heb ik het nog niet eens over het ‘slechte’ startvak waar ik ben ingedeeld, die eerste kilometers zal ik bij lange na mijn eigen tempo niet kunnen lopen, dat vind ik in New York niet zo erg, maar als ik een snelle marathon wil lopen dan kan ik niet beginnen met een pace van 6’00.

Tot slot leent het parcours zich ook niet voor een mega PR. Vijf bruggen, alles vals plat, Central Park dat alles behalve vlak is. Het is een fantastisch parcours, de mensen langs de kant kunnen je vleugels geven, maar het is geen snel parcours.

Verder heb ik in New York ook geen support langs de kant staan die mij mijn limonade aan kan geven (ik kan geen sportdrank drinken omdat mijn darmen daar iets te vaak van op hol zijn geslagen). In Berlijn had ik wel voor zo’n supportsysteem gezorgd (mijn zusje) en in Málaga heb ik zowel Arthur als Laura (Brijde!), dat is net iets makkelijker.

Wat ga ik dan wel doen in New York? 

Gelukkig is mijn voet goed hersteld van de stressfractuur. Na vier weken echt rust gehouden te hebben heb ik twee weken weer rustig opgebouwd en de afgelopen tien dagen heb ik voluit kunnen trainen, zonder reactie van mijn voet. Ik heb in Italië twee duurlopen gedaan van 21,1 en 25 kilometer, dit ging relatief makkelijk. In New York ga ik wederom een lange duurloop doen, alleen dan (hopelijk) iets langer. Ik ga lekker rustig lopen en als ik ook maar iets voel in mijn voet, dan stap ik uit. Ik neem een metrokaart mee en stap gewoon op de eerste de beste Metro naar de finish. Ik ga niet voor de medaille in New York (hoewel die echt super mooi is dit jaar), ik ga voor een goede duurloop in aanloop naar Málaga, waar ik dus wel dat PR op de marathon hoop te kunnen lopen.

Ik heb geen minimum aantal kilometers voor mezelf. Of nou ja, minstens drie eigenlijk wel, ik moet die Verrazano Bridge natuurlijk wel over om aan het vaste land te komen. Maar als ik mijn trainingen van afgelopen week bekijk lijkt me dat geen al te groot probleem. Maar je weet het nooit en ik moet de hele weg aan Málaga blijven denken, daar is het voor het echt.

Heb ik er dan eigenlijk wel zin in?

Oh ja zeker! De New York City marathon is een feestje en doordat ik nu totaal geen druk voel om een goede tijd te lopen (of om überhaupt te finishen), heb ik eigenlijk vooral heel veel zin in. Ik ben – zoals gezegd – met een groep in New York en ik ben heel benieuwd hoe zij het gaan ervaren. Ik hoop dat ze allemaal met een hele grote lach op hun gezicht over de finish komen, of ze er nu 3 uur en 20 minuten of 6 uur en 10 minuten over doen, als ze die finish maar halen en met die medaille om hun nek terugkeren naar Amsterdam volgende week. Dat is het belangrijkste. En dat mijn voet in een stuk terugkeert naar Nederland voor de laatste trainingsmaand voor de Málaga marathon.

Wil je weten hoeveel kilometer ik zondag ga lopen? Via de TCS New York City Marathon App kun je me volgen. Mijn startnummer is 24075, maar je kunt ook gewoon op Annemerel de Jongh zoeken. 

Liefs,
Annemerel