Ik kijk al een jaar uit naar de Vredesloop en sinds ik in mijn nieuwe huisje woon al helemaal. De Vredesloop wordt namelijk niet alleen in Den Haag gehouden, de start ligt ook nog eens op 200 meter van mijn studio. Dat is nog eens iets anders dan duizenden kilometers vliegen om een wedstrijd in New York te lopen ;-). Ach het heeft allebei zijn charmes.
Blessureleed
Ik was lekker aan het trainen, totdat een lies/heupblessure een paar weken geleden roet in het eten gooide. Helaas. De pijn in mijn heup hield langer aan dan gehoopt en ik wist dan vorige week ook nog niet of ik de Vredesloop wel ging lopen. Gelukkig wist mijn nieuwe fysio me binnen vijftien seconden van mijn pijn te verlossen en kon ik toch meedoen. Maar… rustig aan. Geen gekke dingen. Nee, geen probleem hoor, ik ga samen met mijn vader lopen en die wil graag rond de 55 minuten lopen, dus dat is wel OK.
Oeps
Zaterdag was het dan zover, de Vredesloop. Ik had maar een paar uurtjes geslapen en werd wakker met een bonkend hoofd. Gelukkig ging het hoofd na een kwartier onder een warme douche wel weer beter. Ik schreef een paar blogjes en liep toen even naar het wedstrijdsecratariaat, dat dus ook op 2 minuten lopen van mijn huis lag. Ik had namelijk mijn vader ingeschreven, dacht ik. Maar vrijdag stuurde hij een berichtje dat hij zijn startbewijs nog niet had. VREEMD. Blijkt? Ik dacht dat ik hem had ingeschreven, maar ik heb nooit op verzenden geklikt. Omdat ik zijn e-mailadres op had gegeven heb ik ook niet op een bevestiging gelet. OEPS. Mijn vader had dus geen startbewijs. Gelukkig waren er nog een paar over en kon ik er bij het wedstrijdsecretariaat één kopen.
AU!
Ik had even snel mijn nieuwe Adidas’jes aangetrokken, zonder sokken, want het was toch maar een paar meter lopen. Had ik niet moeten doen, want wat bleek… je kon niet pinnen en laat ik nou geen contant op zak hebben. Ik heb drie kwartier rondjes gelopen op zoek naar een pinautomaat en de laatste 100 meters heb ik op blote voeten afgelegd, mijn linkerhiel lag namelijk volledig open. Heb ik weer. De liefde voor mijn Stan Smith’s was van korte duur. Ik heb het zo goed mogelijk verbonden met twee gaasjes en betadine zalf, maar feit bleef dat er een stuk van 1,5 bij 1,5 centimeter ontvelt was op mijn enkel en dat deed pijn.
Warm
Daarnaast was het heel erg warm, benauwd zelfs. Na mijn wandeling van drie kwartier om 10.00u ’s ochtends bleef ik maar zweten. Het was pas 10.00u en het was nu al zo warm, de wedstrijd was pas om 10.00u. Maar goed dat ik niet voor een PR ging, dit waren toch geen ideale omstandigheden. Geen illusies.
Papa
Mijn vader is om 14.00u bij mij en zegt “ja gek hè ik ben een beetje zenuwachtig en het is maar 10 kilometer”. Ik heb zoals gewoonlijk ook een onrustig gevoel. Ik ga “rustig” lopen maar ik ben toch een soort van gespannen. De hele dag spookt het toch door mijn hoofd, lekker dat ik pas om 15.00u van start ga. Om half drie lopen we naar de start en zegt mijn vader dat hij niet wil dat ik hem op ga jagen. Hmm… OK? Maar ik ging hem toch binnen de 55 minuten slepen? Niet dus. Ik denk dat het beter is dat ik alleen ga lopen want ik kan het waarschijnlijk toch niet laten. Mijn doel is nu alleen wel een beetje weg. Ik ga niet iemand helpen aan een PR en mijn eigen PR is op dit moment uitgesloten. Wanneer het startschot om 15.00u gaat heb ik nog steeds geen idee wat ik ga doen. Dus ik loop maar gewoon achter de menigte aan.
Rustig
Ik loop rustig in het begin, want het is druk en ik sta alles behalve vooraan. Achteraf blijkt dat ik die eerste ‘rustige’ kilometer met een pace van 4’38 gelopen heb. Niet echt rustig dus, maar voor mijn gevoel was ik gewoon een beetje aan het joggen. Bijzonder. Ik besluit op hartslag te gaan lopen. Zolang mijn hartslag tussen de 170 en en 180 zit ben ik OK, zodra ik daar overheen ga loop ik mezelf voorbij. Mijn heup/bil voel ik absoluut NIET en ik let er continu op of dat niet verandert.
5 kilometer
Op het 5 kilometerpunt weet ik nog steeds niet wat ik aan het doen ben. Ik kom door op 24.08u, ik besef dat ik in de buurt van mijn PR zit, maar ik voel ook dat ik wat vermoeider wordt, ik weet niet of ik het de tweede helft van de wedstrijd vol kan houden, dit tempo. Ik blijf maar gewoon mijn benen volgen en ondertussen blijf ik denken aan mijn heup en bil, ik spreek met mezelf af dat ik bij het eerste teken van pijn meteen een tandje (of drie) terugschakel.
8 kilometer
Ok, best zwaar… Het verschil tussen lange afstanden en 10K’s zit hem vooral in de plek van de pijn. Tijdens een marathon gaan mijn benen op een gegeven moment verzuren, tijdens een 10K voel ik hem vooral in mijn mijn buik. Ik besluit het ‘zware’ gevoel te negeren en de laatste 2 kilometer nog even door te zetten. Word ik sterker van, houd ik mezelf voor. Ik weet nog steeds niet of ik nu mijn best ga doen om een PR te lopen of dat ik gewoon voor een tijd onder de 50 minuten ga.
9,5 kilometer
WOW. Ik kan onder de 48 minuten lopen als ik zo doorga en dat betekent dat ik wel heel dicht in de buurt van mijn PR kom. Ik hoor een paar mensen aan de kant mijn naam schreeuwen, ik zie oude bekenden en ik gooi mezelf volledig in de sprint. Ik weet niet of ik ooit zo hard gelopen heb. Mijn laatste kilometer is uiteindelijk mijn snelste van de hele wedstrijd, ik loop hem met een pace van 4’34 en dat is vooral te danken aan die laatste paar honderd meter.
Finish
Wanneer ik over de finish ben moet ik bijna overgeven. Als er meer in mijn lichaam gezeten had, had ik overgegeven. Ik heb alles gegeven, terwijl ik dat absoluut niet van plan was. Na een minuutje uit hijgen tegen een hek aan (wat waarschijnlijk iemand voor mij ook al gedaan had, want het hele hek is vochtig van het zweet, iekk… niet bij nadenken) ben ik weer rustig. Mijn hartslag is terug gezakt naar 135 (toen ik over de finish kwam was hij 189) en ik heb het gevoel dat ik nog wel 10 kilometer kan rennen. Toch vreemd hoe dat zo snel kan.
Soort van PR
Jup, ik heb een soort van PR gelopen. Huh? Annemerel? Je hebt toch gewoon een PR gelopen of niet? Nou zo simpel is het niet. Kijk. In mei vorig jaar liep ik tijdens de We Own The Night van Nike 47.35, maar dit was geen 10K, dit was 9,8K, mijn Nike App heeft dit dus ook nooit als 10K geteld. Nu liep ik 10.08 kilometer en dit liep ik in een tijd van 47.48, over de 10K deed ik volgens mijn Nike App 47.29. Dus als je het zo bekijkt, heb ik dus éigenlijk een PR gelopen, alleen de officiële uitslag is dat dus niet, doordat dit parcours iets langer was dan 10K en het parcours van Nike 200 meter korter dan 10K. Maar goed, ik ga nu dus gewoon van de Nike App uit, ik heb een PR gelopen op de 10K, iets dat ik eigenlijk in mei al had willen doen tijdens één van de 3 We Own The Night wedstrijden die ik liep. Maar hé, dit is misschien nog wel mooier.
Mijn heup voelt vooralsnog goed, ik ben heel benieuwd wat mijn fysio woensdag zegt.. Ik hoop niet dat mijn bekken weer gekanteld zijn, want dan kan hij zien dat ik me niet volledig aan de regels gehouden heb. Maar het voelt goed, dat is toch ook best wel belangrijk?
OP NAAR NEW YORK!
Liefs,
Annemerel
(Mijn vader heeft uiteindelijk een tijd van 55 minuten gelopen!!!!!!!)
Ah daar is ie, leuk!! Echt zo knap dat je natuurlijke tempo al zo hoog ligt, daar kan ik alleen van dromen. Gefeliciteerd met je PR. Er zitten trouwens twee foutjes in, over de tijd van race en We Own the Night (ipv Road). Geen last gehad van je open blaar?
Pfff en ik was vorige week super blij met kijn PR op de 10K vanaf 58:30. Jemig, wat een tempo heb jij! Respect!
Wat gaaf! Gefeliciteerd! op naar NYC
Super! Soms moet je gewoon gaan als het goed voelt, en als je dan die tijd op je horloge ziet vlak voor de finish moet je wel vol gaan, ik ken het! Hoop dat alles goed blijft gaan met je heup.
Jeetje wat loop jij snel zeg, zo knap!
En leuk dat je een PR loopt terwijl je daar niet zo voor ging haha.
Wat een super goede tijd! Gefeliciteerd met je soort van PR ;) en hoe heeft je vader het gedaan?
Wauw, wat een super resultaat! Hoe is het nog met je vader gegaan?
Vergeet wiskunde! Je hebt heel goed gedaan. Heel spannend nu New York voor de deur staat.
Gefeliciteerd. Echt. Proud of you!
wat een snelheid, wauw! goed gedaan New York gaat helemaal goed komen als ik het zo lees:)
Knap van je! Leuke verhalen schrijf je altijd :)
Wat super leuk om te lezen!
Wow wow WOW wat een race heb jij gelopen! Superknap!
Ik heb zaterdag de 5 gelopen, was echt leuk (maar laaaang niet zo snel)
WAUW! super trots op je! waaaaanzinnig gedaan!! geweldig om te lezen!! en je papa?? hoe heeft hij gelopen?
Goed gedaan!!! Enne die fysio. Die kan je niet foppen hoor……..
PROFICIAT!
Super goed bezig!
Supergoed gedaan!
Hi! Goed gelopen! En wat was nu uiteindelijk de reden van de pijn in je heup? ik loop er ook al een paar masnden nee, maar ben niet naar de fysio geweest…bang om te horen dat ik rust moet houden..
Topper! Maar denk om jezelf. Laten we hopen dat de fysio je blog niet leest ;)
Oh wat knap! echt een hele mooie tijd! daar kan je trots op zijn
Topper!!
Wauw Annemerel, wat knap gedaan zeg :D!
Nu ben ik ook wel benieuwd naar de tijd die je vader heeft gelopen.
Super dat het zo goed gegaan is! :)
Wat goed!
Leuk verslag en wat een goede tijd zeg!
Hahaha waar ben je toch een held! Niet voor een PR gaan maar er onverwachts toch een lopen. Geweldig gedaan annemerel! Op naar nyc en natuurlijk zorgen dat de pijn wegblijft! Heeft je vader ook een PR kunnen lopen?
Liefs Naomi
Aahhhh wat jammer dat ik je niet gezien heb. Stond langs de lijn te juichen.
Super goed gedaan!
Wow knap! Hoop dat je er geen last van gaat krijgen
Mijn hemel wat een tijd. Superrr goed An! Gefeliciteerd!
Gefeliciteerd met je PR!
Super! Gefeliciteerd!
Leuk om te lezen, ik wil ook binnenkort gaan beginnen met hardlopen :)
Waauw wat een super knappe prestatie!
Haha, je kunt het iedere keer weer niet laten om toch even keihard te knallen. Die pace van jou, sjezus.. daar droom ik van! Hopelijk krijg je geen last van je heup en kun je ook lekker gaan knallen in NY :)
Jeetje, wat een goede tijd :D
Jemig wat snel, heel veel succes met trainen voor de marathon!