Nog 25 dagen en dan hoop ik eindelijk een waardig einde voor mijn boek te kunnen schrijven. Nog 25 dagen en dan sta ik wederom aan de start van een marathon.
Dit keer sta ik er echter niet als duurloop, maar voor het echt. En stiekem vind ik dat toch eigenlijk wel heel erg spannend. Want heel lang lopen met een pace tussen de 4’50 en 5’00 (wat ik in New York deed), daarvan wist ik dat ik het kon. Dat heb ik deze zomer namelijk veelvuldig gedaan. Maar in Malaga wil ik liever nog net iets sneller. Hoe snel? Nou ik wil natuurlijk een PR (<3.26) maar ik weet dat ik onder normale omstandigheden ook in staat ben tot een tijd onder de 3.20. Mijn oorspronkelijke plan (het plan voor Berlijn) was om nog een beetje sneller te gaan (<3.15), maar dat vind ik op dit moment een veel te harde tijd om op weg te gaan.
Mijn benen zijn gelukkig goed hersteld van New York. Maandag en dinsdag voelde het wel wat stijf, maar ik kon nog steeds squatten en als ik eenmaal liep dan ging het prima, opstaan na eventjes gezeten te hebben was alleen wat lastiger dan normaal gesproken. Mijn voet heeft totaal niet gereageerd op de marathon, als in: ik heb nergens last van gehad tijdens de marathon en ook na de marathon heb ik niets gevoeld.
Woensdag stond eigenlijk mijn eerste training alweer op het programma; een duurloop van 35 minuten en krachttraining. Die training heb ik wijselijk overgeslagen, in het vliegtuig had ik die nacht amper kunnen slapen en het enige dat ik wilde was slapen. Slap? Nee, slim, denk ik. Rust is namelijk niet te onderschatten belangrijk. De dagen na de marathon waren mijn darmen ook wat van slag, wat bij de vermoeidheid ook niet echt geholpen heeft. Reserves aanvullen door middel van voeding was dus een uitdaging, voor mijn gevoel verliet alles dat ik at of dronk binnen enkele uren alweer mijn lichaam. Dit hielp niet echt bij de jetlag.
Donderdag voelde ik me fit genoeg voor een mini-rondje hardlopen (5 kilometer) en dit ging bovenverwachting goed. ‘s Avonds stond ik dan ook gewoon weer klaar voor mijn baantraining. 6x 1000 stond er op het programma, een van mijn favoriete trainingen. Lekker overzichtelijk, niet te lang, maar zeker intensief genoeg om je daarna goed te voelen over je training. De training verliep beter dan verwacht, de dag erna voelde ik me alleen nog minder fit dan ik me de dagen ervoor had gevoeld. Vastberaden me hier niet in mee te laten slepen bracht ik een bezoekje aan de supermarkt en kocht ik ingrediënten voor een aantal gezonde recepten (salade, gehaktballetjes, supergroentesoep). Het leek te helpen, ’s middags voelde ik me alweer fit genoeg voor een langzame duurloop van 11 kilometer.
Dit weekend was echter iets minder gezellig. Dit weekend heb ik namelijk voor het grootste gedeelte in bed gespendeerd. Iedere vezel in mijn lichaam voelde zwaar, mijn buik deed pijn, mijn hoofd bonsde, het leek alsof ik een hele winkelvoorraad scheermesjes had ingeslikt, ik hoestte als een zeehond, had totaal geen eetlust, mijn oren kraakten en piepten, mijn neus zat verstopt, zelfs mijn tandvlees en nagels deden pijn… Al mijn trainingen heb ik dus met pijn in mijn hart aan me voorbij laten gaan, maar dat was gewoonweg geen optie.
Gisterochtend zat ik om half acht bij het spreekuur van de dokter, ik voelde me al wel weer wat beter maar ik wilde zeker weten dat mijn longen niets mankeerden. Ik heb namelijk een verleden van (astmatische) bronchitis en dit speelt nog regelmatig op als ik flink verkouden ben. Gelukkig was het bericht positief, ik heb een bovenste luchtweginfectie, wat volgens mij gewoon een dure omschrijving van ‘lekkere verkoudheid’ is. Ik heb een recept gekregen voor de inhalator die ik altijd gebruik om mijn longen te beschermen (seretide) en de antibiotica die ik had kunnen krijgen heb ik op aanraden van mijn huisarts afgeslagen, dat zal mijn loopprestaties waarschijnlijk niet heel veel goed doen en mijn lichaam is op dit moment zelf al heel goed bezig met het oplossen van dit ‘probleem’ dus ik denk dat ik daar beter op kan vertrouwen.
Hoe zien de komende 25 dagen eruit? Nou, ik hoop iets fitter dan afgelopen week. Ik hoop dit weekend nog een laatste lange duurloop te doen (drie weken voor de start), ook wil ik over twee weken nog een snelle 10 kilometer lopen. Over PR’s maak ik me geen illusies, maar in een wedstrijd kan ik altijd net even iets meer geven dan in een training. Verder zijn mijn baantrainingen een combinatie van korte tempo’s om mijn basissnelheid te onderhouden (400’tjes – 600’tjes) en iets langere tempo’s (1000 – 2000) om niet alleen aan mijn snelheid maar ook mijn uithoudingsvermogen te werken. Tot vier dagen van te voren doe ik twee keer per week krachttraining en ik ben deze week ook weer met yoga begonnen om mijn spieren soepel te houden. Verder probeer ik zoveel mogelijk rust te pakken waar mogelijk en mijn lichaam zo goed mogelijk van alle voedingsstoffen die het nodig heeft te voorzien. Geen alcohol. Geen zakken kruidnoten. Geen zakken chips. Wel groenten. Wel Fruit. Wel gezonde koolhydraten en genoeg eiwitten voor goede energie en spierherstel.
En als alles dan volgens plan verloopt ben ik er 9 december eindelijk klaar voor, dat PR op de marathon. En als alles dan helemaal volgens plan verloopt, hebben jullie (en ik zelf) voor de feestdagen eindelijk ‘Trainen als een topatleet’ in boekvorm in handen. I CAN’T WAIT!
Liefs,
Annemerel
Hé, ik ben alvast nieuwsgierig naar je boek (had er al in Runners World over gelezen), heb hem in bol.com al bij mijn favorieten geplaatst. Ik ben ook nieuwsgierig naar je prestaties in Malaga (ik loop ongeveer dezelfde tijden als jij op marathons, PR tot dusver 3u24, maar ik ben geen vrouw dus niet zo’n geweldige prestatie als jij in NY neergezet hebt….:) ), is Malaga een snel parcours? Alvast veel succes bij je verdere trainingen, ik krijg alvast ook zin om nog eens een trainingsschema voor een volgende marathon aan te vatten (wordt waarschijnlijk Rotterdam in het voorjaar 2019).
Ik vind het zo leuk voor je dat je gewoon al helemaal hersteld bent van je breuk, en blijf het interessant vinden om te lezen hoe snel je bent geworden het afgelopen jaar. Echt knap! Ik denk dat velen met mij gespannen je digitaal zullen volgen in Malaga :)
Klinkt goed annemerel! You can do this. Nu inderdaad je rust nemen.
Heel eerlijk, voor mij komt je timing van je boek nu beter uit.. Ik zit sinds eind augustus in het buitenland en kom met kerst naar Nederland, nu kan ik dus toch nog gelijk wanneer hij uitkomt je boek kopen ;)
Als ik jou was zou ik blijven gaan voor die 3:15u of eronder, jij bent tot meer in staat dan je denkt, zeker met die duurloop in New York! Je hebt getraind gelijk een topatleet, nu moet je ook als een topatleet alles op alles zetten om een toptijd te lopen!