Over 82 dagen loop ik een marathon in Boston. Wat er ook gebeurt. Ik besefte afgelopen week dat er écht niets mag gebeuren dat mijn marathon in de war brengt. Want wie zegt dat ik ooit nog een keer onder de limiet van 3.35 een marathon loop. Als ik naar mijn prestaties van de afgelopen maanden kijk, twijfel ik daar eigenlijk best wel hard aan. Maar ik accepteer het. Meer dan je best kun je niet doen. Proberen meer dan je best te doen werkt alleen maar averechts, rust, ontspanning en alles behalve stress is wat ik nodig heb de komende maanden.
Afgelopen zondag liep ik, na ruim anderhalve week niet echt gelopen te hebben, weer een duurloop van 20 kilometer. Zonder dat mijn Nike App me tussentijden doorgaf, zonder horloge waar ik tijdens het lopen op kon kijken, ik liep volledig op mijn gevoel. Ik liep mijn standaard – ietwat saaie – route en wist daarom ongeveer waar mijn tien kilometerpunt was. Daar draaide ik om en vervolgens liep ik weer terug. Rond de negentien kilometer pakte ik voor het eerst mijn iPhone uit het zakje van mijn Lululemon Legging en toen ik op 20.0 zat drukte ik de App uit. Het loopt op zich wel relaxt, zo zonder tijd, zo zonder tussendoor foto’s te maken en te vloggen, maar het is niet zo dat ik me hierdoor nu ineens zo fit als een hoentje voelde.
Mijn benen voelen prima, het is een drukkend gevoel op mijn borst dat me belemmert. Zijn het mijn longen, of is het gewoon mijn conditie? Ik weet het niet. De komende week ga ik weer dagelijks mijn astma sprays gebruiken, hopelijk werkt dat in mijn voordeel. En als ik me volgende week woensdag (1 februari) nog niet fitter voel, ga ik naar de huisarts om bloed te laten prikken. Deal?!
Stiekem vind ik het best moeilijk om te accepteren dat ik op dit moment minder fit ben dan een jaar geleden. Het liefst ga je gewoon in een stijgende lijn omhoog. In het begin lijkt het allemaal veel makkelijker te gaan. Natuurlijk ben je niet iedere training sneller dan de vorige, maar je haalt de vijf kilometer, de tien, misschien de halve, je loopt je eerste marathon, je loopt een marathon sneller dan je vorige marathon. Maar om steeds sneller te worden – of je eigen niveau te handhaven – moet je steeds harder werken.
Althans, dat gevoel heb ik op dit moment. Het puzzeltje moet precies op zijn plaats vallen. En op dit moment liggen de stukjes een klein beetje door elkaar en naar de directe oorzaak kan ik alleen maar gissen. Een continue druk van dingen die ik wil en moet doen die wellicht stress in mijn lichaam oplevert, hormonen die in de war zijn, misschien een sluimerende ontsteking… Of misschien overschat ik mijn loopkunsten wel schromelijk en train ik gewoon niet hard genoeg.
Nog steeds geen vrolijke, inspirerende loopblog dus. Het spijt me, ik had het graag anders gezien. Maar ik ga hier ook geen extreem vrolijk en positief verhaal schrijven als het gewoon eventjes niet zo lekker loopt. Letterlijk en figuurlijk.
Liefs,
Annemerel
Hoi Annemerel,
Ik vind het juist goed dat je ook laat weten wanneer het wat minder gaat met trainen. Stiekem komt het voor mij als geroepen om te zien dat ik niet de enige ben waar het hardlopen even niet zo lekker gaat als we zouden willen. Ik train voor het eerst voor een halve marathon in maart, maar mijn knie lijkt het hier niet mee eens te zijn. Super frustrerend, maar forceren werkt helaas niet.
Het is dan geen inspirerend blogbericht waarvan je snel je hardloopschoenen aan wilt trekken, maar het inspireert mij toch wel weer dat het niet altijd even goed kan gaan en dat je hierna moet luisteren.
Ik hoop dat je je snel beter voelt en dat je in ieder geval kan genieten van je Boston Marathon! Alleen al de deelname is iets waar je trots op mag zijn! Good Luck!
Deal. Goed voor jezelf zorgen, meid!
Ik lees je loopblogs graag, ook al zijn ze een keertje of meerdere keren niet zo vrolijk.
Veel succes de komende weken!
Kop op meid! We hebben allemaal wel eens een mindere dag!
Wat balen dat het niet lekker gaat allemaal! Hopelijk helpen je astma-sprays, gezond eten, genoeg slapen en regelmatig trainen..
Jammer dat het (nog) niet gaat zoals je had gehoopt. Hier zit er nog eentje die eigenlijk bloed moet laten prikken, ook ik ben hier geen fan. Buiten dat ik het nog nooit gedaan heb ben ik ergens bang voor de uitslag, bang voor wat ze gaan vinden. Want als we het niet weten zal het er vast ook niet zijn. Ik heb volgende week nog een weekje vrij voor mijn afstudeerstage begint, ik denk dat ik morgen maar even moet bellen naar de dokter voor een afspraak.
Ik vind jouw verhaal, hoe raar dat ook klinkt, erg troostend. Ik ben lang niet zo’n geoefende loper als jij maar loop toch wel al dik 5 jaar minstens 2 keer per week zo’n 10 km per keer. En met enige regelmaat zitten er periodes tussen waarin het niet lekker gaat, ik ben niet fit, heb door omstandigheden niet genoeg gelopen enzovoorts. En dat jij dat dan ook wel eens hebt, in mijn ogen iemand die geweldige tijden neerzet en afstanden loopt die ik nooit zal halen, geeft mij toch weer een beetje vertrouwen. Desalniettemin hoop ik natuurlijk heel erg voor jou dat je snel je oude vorm weer terugvindt ;)! En dat je snel weer fit bent, daar valt of staat alles mee.
Hallo dat laatste sowieso niet! Je traint echt hard genoeg hoor! Daar alsjeblieft niet aan twijfelen, deal?
Balen dat het niet gaat zoals je zou willen. Verstandig om eerst uit te sluiten of er verder niks achter zit. Ik heb op dit moment iemand anders mee laten kijken naar mijn trainingsschema na wat stilstand en boek inmiddels ontzettend veel vooruitgang. Waarschijnlijk zijn er na zoveel marathons en het schrijven van een boek niet veel geheimen meer voor je maar misschien dat andere trainers nog een paar kleine tips hebben die je verder helpen. Heel veel succes de komende tijd met trainen.
Hi Annemerel,
Ik volg je al een tijdje, maar heb nooit een reactie achter gelaten. De situatie waar je nu in zit is zo herkenbaar… Ik doe dan wel geen duursport, maar alle topsport komt qua gevoel natuurlijk op hetzelfde neer. Lees dit eens: http://www.catalystathletics.com/article/1712/Where-Have-All-The-PRs-Gone/
Het gaat over mijn sport, maar hopelijk kun je er wat kracht uit putten!
Liefs,
Monique
Auteur
Hi Monique, thanks for sharing ga het vanavond eens lezen. Hoop dat jij je ook snel weer beter gaat voelen.
Vervelend dat je je nog steeds niet zo goed voelt! Ik hoop voor je dat je je snel wél weer ‘de real Annemerel’ voelt, zodat je jezelf weer goed kan motiveren (en ons ;)), maar neem tot die tijd vooral lekker je rust.
Dat kan gebeuren en logisch dat je blog wat minder positief is. Hopelijk word je snel weer helemaal fit!