RUN BABY RUN: Running Paris

Hardlopen in Parijs. Daar hou ik zoveel van dat er zelfs een paar pagina’s in mijn boek aan gewijd zijn. Het gaat niet altijd goed, zoals die ene keer dat ik midden op Place de la Concorde belandde en absoluut niet wist hoe ik er van af kwam (er zijn geen stoplichten en het is ook niet de bedoeling dat voetgangers daar komen). Maar de Seine moet toch wel een van mijn favoriete plekken om hard te lopen zijn.

Toen ik afgelopen week in Parijs was had ik Roos bij me. Roos loopt sinds een aantal maanden ook weer een paar keer per week hard, dus die kon ik met een gerust hart mee nemen naar de Eiffeltoren. Vijf kilometer heen, vijf kilometer terug vanaf ons hotel. We hadden als doel in Parijs om alles te voet te doen. Geen Metro, geen fiets, geen taxi, geen bus. Naar de Eiffeltoren had ons heel veel tijd en energie gekost, hardlopen was dus de ideale manier om toch even de Eiffeltoren van dichtbij te bewonderen. Hoe vaak ik ook in Parijs geweest ben, dat blijft toch iedere keer weer een dingetje. Ik weet ook niet waarom. Zo mooi is ‘ie nou ook weer niet.

Het was niet zo makkelijk als dat het eruit zag trouwens. Urban running is toch iets heel anders dan lopen door de duinen of langs de kant van de weg. Stoplichten, kinderkopjes, toeristen, trappen, allemaal obstakels. Onze gemiddelde pace was voor ons doen dan ook bedroevend langzaam (6’23), maar dat maakt op zo’n moment dus helemaal niet uit. Het gaat om de complete beleving. De gezelligheid van het samen lopen, het uitzicht, de sfeer. En van obstakels wordt je alleen maar sterker, toch?!

Hoewel we de volgende dag allebei met compleet vermoeide benen wakker werden, besloten we toch nog een keer te gaan lopen. Ik had eerlijk gezegd niet verwacht dat Roos hier voor in zou zijn. Kijk, ik ben af en toe een beetje gek als het op hardlopen aan komt, maar Roos heeft over het algemeen een iets gezondere liefde voor hardlopen (en loopt iets minder lange afstanden en minder vaak dan ik). Maar ze had toch wel zin om samen naar de Sacre Coeur te lopen. Om acht uur ’s ochtends.

We deden er bijna een uur over, de vijf kilometer naar het heilige hart. Onderweg ontbeten we met chocolade broodjes en water, kwamen we heel veel Parijzenaars tegen die op weg waren naar hun werk en stonden we om de tien meter stil voor een stoplicht. Lopen langs de Seine leek ineens een peulenschil in vergelijking met lopen van Saint Germain naar Montmartre. Het laatste stukje was helemaal heftig. Montmartre heet niet voor niets Montmartre, Mont=berg=schreeuwende benen die in de twee dagen ervoor al meer dan vijftig kilometer gelopen/gewandeld hadden.

Maar hé, we made it. En ook lopen naar Montmartre ’s ochtends vroeg is een aanrader. Er is namelijk vrijwel geen toerist bij de Sacre Coeur te bekennen en dat is een verademing als je het net als ik niet zo op grote drommen mensen hebt en je graag foto’s maakt zonder half toeristisch Parijs op de foto.

Tot slot nog een aantal tips voor hardlopen in Parijs (een aantal staan er ook in mijn boek)
– Zorg ervoor dat je telefoon goed is opgeladen want Google Maps is wel zo handig (en kun je – als je de route van te voren al hebt uitgestippeld – ook zonder 4G gebruiken).
– Zorg voor een partner-in-crime, want in Parijs kun je de mooiste hardloopfoto’s maken.
– Maak je geen zorgen over je tempo maar geniet van alles om je heen.
– Ontbijt onderweg met een pain au chocolat, dat loop je er toch wel weer van af en het scheelt weer tijd, als je pas na het ontbijt kunt gaan hardlopen is de kans groot dat je veel meer mensen tegenkomt (of je moet heel vroeg opstaan en wie wil dat nou?)
– Loop naar plekken die je anders wellicht niet zou zien omdat ze te ver weg zijn, maak van je rondje een echte sightseeing tour.
– Let goed op dat je niet onder een auto loopt, wel zo handig.

Heb jij wel eens in Parijs of een andere grote wereldstad gelopen? Vind jij dat ook zo leuk om te doen?

Liefs,
Annemerel