Afgelopen zondag liep ik na negen weken voor het eerst weer een lange duurloop. Hoe ik wist dat het al negen weken geleden was dat ik dat voor het laatst gedaan had? Nou, die marathon die ik liep hè, in New York, weet je nog? Nou… dat was dus mijn laatste duurloop. Ik was eigenlijk van plan om na New York gewoon door te blijven trainen, gewoon iedere week een duurloop er uit te stampen, maar ja, toen kwam die blessure aan mijn knie die een blessure aan mijn lies bleek te zijn en toen kwam er een periode van rust en korte afstanden en nou ja, afgelopen zondag moest ik van mezelf weer aan de bak. En dat viel tegen.
Ik neem jullie mee naar mijn ‘helse’ 20 kilometer.
1-3K
Ugh, wind tegen, ik krijg het altijd zo benauwd als ik wind tegen heb. Ik piep, ik hijg en zie op mijn horloge dat ik met een hartslag van 170 per minuut aan het rennen ben, niet erg slim als je nog aardig wat kilometertjes moet maken.
3-8K
Straks wordt alles beter, want straks heb ik wind mee, hou vol, loop door, you can do it..
9K
Ik zit nog niet eens op de helft en ik voel al verzuring in mijn bovenbenen. Huh? Normaal kom ik er bij 9 kilometer pas net lekker in. Dit heeft niet alleen met de tegenwind te maken, dit heeft te maken met het out-of-shape zijn van mijn bovenbenen. Ja, maar… ik liep laatst toch nog een marathon. Als ik terug denk aan de New York marathon negen weken geleden besef ik me ineens dat dat inderdaad al negen weken geleden is, ik heb negen weken geen lange afstand gelopen. Ok, geen wonder dat het met iets zwaarder valt, ik schakel een tandje terug.
10-12K
Ugghh, ik ben nu op de terugweg maar omdat ik ‘verstandig’ wilde zijn, naam ik niet de makkelijkste terugweg, ik heb gekozen voor een heuvelachtig duinpad, een pad dat eigenlijk geen moment plat is, een beetje zoals New York dus. Ik heb het zwaar…
13K
Francien belt, ze is ook aan het rennen. Ik piep wat en ik hijg, ondertussen ren ik weer heuveltje op. En Francien, die praat net alsof ze thuis op de bank zit. Grrrrrrrrr!!! Ik weet niet hoe lang en hoe hard ze aan het rennen is, maar het feit dat ik volledig buiten adem ben en zij praat alsof er niets aan de hand is vind ik frustrerend. Ik pauzeer. Ik moet mijn benen even rust geven.
13-16K
Die pauze deed mijn benen goed, ik kan weer verder.. Inmiddels heb ik de wind in mijn rug en gaat het beter met mijn ademhaling, maar de benen begin ik nu écht te voelen. Hmm.. ik kan vandaag ook 17,5 lopen en dan volgende week 20? Nee, doorrennen.
16K
Ik KAN niet meer, ik moet weer even pauzeren, mijn benen en… mijn darmen. Ik dacht dat ik voor het rennen alles al geloosd had, maar ik denk dat mijn ontbijt op dat moment al aan het indalen was (sorry mensen, ik heb nooit gezegd dat dit een smakelijk verhaaltje zou worden, zal ik het ook nog even hebben over het snot dat alle kanten op vloog en dat ik heel charmant iedere minuut aan mijn mouw aan het afvegen was?). Moet ik nu echt nog vier kilometer. JA.
17-20K
Ik weet niet hoe ik het gedaan heb, maar ook die laatste vier kilometer heb ik gelopen. Met onderweg nog zo’n vier pauzes omdat mijn benen en darmen het echt even niet meer aankonden. Au, au, AU! Het laatste stuk was ook nog eens het heftigst van allemaal, qua heuvels. Save the best for last zal ik maar zeggen. Wat een hel. Wat een pijn.
After..
Ik strompel naar boven, stort mezelf op het toilet, kruip vervolgens naar de douche waar ik een half uur onder blijf. Vervolgens duik ik – heel even – mijn bed in. Goed, dat heel even werd de rest van de dag. Ik heb gelukkig heel veel kunnen schrijven (en ben daardoor niet volkomen nutteloos geweest), maar halleluja, die benen, die billen.. verzuring, verzuring. Zelfs na New York voelde ik me niet zo kapot (maar dat kan ook iets met de euforie die ik op dat moment voelde te maken hebben).
Wat heb ik nu geleerd? Negen weken zonder duurlopen is lang, wind is stom, heuvels doen pijn en ik ben geen talent dat zomaar een super snelle 20K uit haar mouw schudt als ze daar zin in heeft. Oh… en wellicht moet ik voortaan ook gewoon net iets langzamer beginnen, heeft in het verleden ook nog wel eens geholpen.
Volgend weekend weer een kans, nog 94 dagen tot de marathon.. To be continued.
Liefs,
Annemerel
Ik moest heel hard lachen om je stukje en toen dacht ik opeens shame on me weet je hoe ver 20 km is?!!!! Helaas weet ik het…Heel goed gedaan!
Maar, je hebt het wel mooi geflikt! Gefeliciteerd!
Uh… dit ervaar ik al bij de 4 kilometer! Dus alle lof voor jou!
Weet je wel hoe slecht dit voor je is. Dat je de hele dag in bed moet liggen is echt een teken dat je niet goed bezig bent. Belachelijk echt, let op jezelf!!
waarschijnlijk klinkt het erger dan het is. ;) iedereen heeft wel eens een off-day niet? lig jij nooit een luie zondag de hele dag in bed of op de bank? vast wel!
Maar je hebt het wel gedaan! Wauw!
Amai, telefoneren EN lopen? Ik zou het niet kunnen :-)
Hetzelfde als Hanneke, dit heb ik al met een afstand binnen de 5 km op dit moment, haha. Ik vind het zo knap dat je dan toch 20 km eruit weet te persen, want dat is niet niks!
Maarrr, je hebt het wel mooi volgehouden! Aan de andere kant protesteert je lichaam niet voor niks zo, wellicht ergens halverwege die 17 en 20 km moeten afbreken en de rest gewoon lopen, gulden middenweg ;)
Niet leuk voor je gevoel, maar hi ik ben pas begonnen en voelde me ook zo, komt wel goed!
Maaaaar.. het levert wel een leuk blogje op. Ik snap dat het voor jou allesbehalve leuk moet zijn geweest, maar ik heb hier en daar wel even moeten lachen :)
Jammer dat het niet goed ging.
Anders ga je tijdelijk toch een ren-loop-training nemen?
Geeft je fysio hier nog advies over?
Ik hoop voor je dat je op tijd klaar bent voor de marathon!
Succes met trainen!
Wat een heerlijke eerlijkheid, ik heb hardgelachen samen met mijn mama. Balen zeg van die duurloop, next time better!
Wel begrijpelijk van je lichaam op zich, maar natuurlijk altijd jammer. Ach je hebt het in elk geval weer gedaan!
Respect hoor!
Ik vind jouw (hardloop)blogs altijd zo inspirerend en grappig! En al ging het voor jou misschien iets minder, ik vind het alsnog echt mega mega knap, zo’n afstand. Door jouw blog heb ik mijn hardloopkleren voor morgenochtend maar weer klaar gelegd! ;)
Ondanks dat je het zo zwaar had ben ik stiekem wel jaloers op je!
Ik zou willen dat ik dat kon! Ik kan inmiddels (met Start to Run) al wel 2 hele minuten hardlopen.
ben ik de enige die NIET moest lachten? haha ik moest eerder lachen om de reacties. Ik snap heeel goed welke hel je door maakte. Maar he je hebt het gehaald en de volgende zal vast weer beter gaan!!
Wat super leuk om het zo te lezen!
Nou ik doe het je niet na. Bij de eerste vijf kilometer zou ik al gedacht hebben om om te draaien haha. Maar dat je het tóch gedaan hebt geeft dan wel veeeel voldoening. En heb je die eerste duurloop ook weer eens gehad ;)
Leuk verhaal en zo herkenbaar, maar dan al bij minder dan 20 km! ;)
Zo zie je maar, hardlopen is voor een groot deel (misschien zelfs wel het grootste deel) mentale kracht. Respect!
Ah, wel heel goed dat je het gedaan hebt!
Bellen en hardlopen zou ik ook niet kunnen denk ik.
En knap van je dat je het hebt volgehouden!
Wellicht was een 17,5km wel beter geweest, als ik zo je darm verhalen hoor ;)
Bekend probleem trouwens, ik moet altijd eerst een boodschap doen anders kan ik niet gaan lopen.
Ik vind 5 km op het moment al even meer dan zat. Super leuk geschreven!
Ik wacht het moment af waarop jij mij belt tijdens je run zonder te hijgen. Gewoon alsof er niets aan de hand is.
Maar je hebt het wel even gedaan, hopelijk motiveert het. Tegenwind is voor mij ook echt een killer.
Heel goed hoor, dat noemen ze karakter! ik ga in februari die 20 maar eens aantikken aangezien ik er in maart 21 moet lopen;) Nu genieten van spierpijn?
Oei oei oei, balen! Hopelijk gaat het de volgende keer beter, maar ik vind het ontzettend bikkel dat je door bent wezen rennen!
Super goed! Erg leuk/fijn om te lezen wat je doormaakt, ben zelf ook aan het trainen voor een halve marathon (m’n eerste, net begonnen met hardlopen en loving it!) en heb inderdaad dezelfde problemen – zelfs al tijdens mijn korte (duur)loopjes van 12km. Toch heerlijk eigenlijk, als je elke minuut wilt stoppen maar toch doorzet! :D
Hahaha, leuk geschreven en heel herkenbaar!
Vraag me alleen wel af hoe lang je erover hebt gedaan want volgens mij loop je altijd wel behoorlijk snel!
Na de nieuwjaarsloop van 15 km in een bos had ikzelf last van mijn heup. Dit was gelukkig na 2 dgn weer over, echter toen ik gisteren ben gaan hardlopen voelde ik het weer. Vandaag heb ik er ook weer last van…
Vervelend he, die lichamelijke klachten.
Wind is zo vervelend!
Ik loop al m’n duurlopen in training voor de marathon in D1 tempo, slow dus. Is uiteindelijk het beste voor je duurvermogen. Ik kan je de boeken Ik, Hardloper en Verademing echt aanraden nu je zoveel loopt. Dan leer je ook waarom het langzaam lopen zo belangrijk is en je uiteindelijk sneller maakt (ik ben iedere keer bang: ik KAN dalijk niet eens meer snel lopen PLEH PLEH, maar echt, in wedstrijden loop ik moeiteloos steeds sneller. En van D1 word je nog meer zen merk ik ;-)
Dat ga ik je dus niet na doen. Vanuit ‘niets’ een 20 kilometer lopen.