RUN BABY RUN: Running makes me me

Stiekem had ik eigenlijk een beetje verwacht dat ik na Boston in een hardloop-dip zou belanden. Anderhalf jaar heb ik toegeleefd naar deze marathon en nu is het allemaal voorbij. Maar niets is minder waar, na Boston ben ik er meer dan ooit op gebrand om het meeste uit mijn sport te halen. En daarmee bedoel ik niet alleen het lopen van snelle tijden, maar ook het lopen van bijzondere wedstrijden en het positieve effect dat hardlopen op mijn hele leven heeft.

Na de nodige tijd (een week) zonder hardloopschoenen trok ik afgelopen maandag voor het eerst mijn hardloopschoenen weer aan, voor een run van vijf kilometer. Hetzelfde deed ik een dag later. En ook woensdag ging ik voor vijf kilometer. Donderdag sloeg ik over – ik was van plan om wel te gaan maar het Koningsdag en ik had een algehele dip, geen hardloopdip – vrijdag ging ik weer voor vijf kilometer. Zaterdag deed ik yoga, zondag ging ik voor het eerst voor een langere loop (tien kilometer) en ik begon deze week goed met een vijf kilometer op maandag om 7.00u en een acht kilometer op dinsdag, vlak na mijn ontbijt.

Waar ik voor train? Nog niet specifiek voor een wedstrijd. De komende maanden loop ik wel drie wedstrijden. Komende zondag de Wings For Life World Run in Breda. Op 21 mei loop ik met een aantal lezeressen en Laura Brijde in Nijmegen de 7,5 kilometer tijdens de Marikeloop. Ik heb totaal niet de illusie dat ik nu ontzettend snel ben, maar ik verwacht dat dit heel gezellig gaat worden. Een maand later loop ik in Italië een trailrun van twintig kilometer (en duizend hoogtemeters).

Maar hier train ik nu dus niet voor. Ik train voor een brede basis zodat ik van de zomer zonder problemen mijn afstanden weer uit kan bouwen naar marathon-duurlopen. Want op 5 november gaat het echt gebeuren, dan ga ik echt onder de vier uur duiken in New York.

Dat trainen voor een brede basis doe ik niet alleen door vijf keer per week hard te lopen, maar ook door regelmatig te stretchen en yoga work-outs om mijn core te versterken. Afgelopen week deed ik twee keer een work-out van twintig minuten. Het is nog veel te vroeg om te zeggen dat ik de smaak te pakken heb, maar ik ben in ieder geval op de goede weg. Ik vind het daadwerkelijk leuk om te doen en tijdens de routine voel ik meteen al hoe goed dit is voor mijn hardloperslichaam. Nu nog hopen dat ik me de komende maanden ertoe kan blijven zetten. Misschien moet ik deze work-outs net als mijn runs inplannen  in mijn agenda en op mijn to-do-list zetten. Dan moet ik wel, toch?

Ik ben er inmiddels ook achter wat mijn favoriete hardloopmoment is. Het liefst loop ik ’s ochtends als de wekker gaat meteen de deur uit, ik vind het heel fijn om op deze manier wakker te worden. Maar – logisch – ik heb tien minuten nadat ik wakker ben nog niet zo’n wakker lichaam dat ik ook daadwerkelijk iets van snelheid kan trainen. De eerste kilometers loop ik op de automatische piloot en afhankelijk van de afstand die ik loop kan ik in de laatste kilometers iets versnellen. Maar een intervaltraining doen, dat werkt niet. Daarom kan ik beter eerst even ontbijten en mijn video editten en daarna naar buiten gaan, rond een uurtje of negen, half tien. Als ik later ga heb ik teveel tijd om smoesjes te bedenken (druk, moe, geen zin).

Zondag loop ik – twintig dagen na Boston – mijn eerste wedstrijd in Breda tijdens Wings For Life. Welke afstand ik ga lopen dat weet ik nog niet precies. Dat de afstand waarschijnlijk iets te lang is dan op dit moment goed is voor mijn lichaam, daarom de komende dagen extra veel yoga en de dagen erna ook. Maar het is voor een goed doel. Je hebt trouwens nog een dag om je voor deze bijzondere wedstrijd in te schrijven. Lees hier waarom je aan WFL mee wil doen. 

Liefs,
Annemerel

P.S. Je kunt me ook nog steeds sponsoren voor Wings For Life!