Gisterochtend had ik een uitje. Een uitje waar ik al de hele week naar uit keek. Ik had een shopafspraak bij de Bijenkorf. In een ver verleden toen Corona nog gewoon een drankje was én een hotel in Selva di Val Gardena waar ik ooit met mijn zusje verbleef tijdens een heel fijn wintersportweekend, kwam ik wekelijks bij de Bijenkorf. Vaak kwam ik met lege handen naar buiten, maar ik vond het heerlijk om lekker door de winkel te struinen. Toen ik vorige week op de website zag staan dat je shopafspraken kon inplannen, hoefde ik me dan ook geen moment te bedenken.
Vanmorgen om tien uur was het zover. Afgelopen dagen keek ik er naar uit alsof ik een weekendje Parijs had geboekt. Ik trok mijn mooiste jurk aan (die wonder boven wonder nog paste ook), pakte mijn nieuwe tas die ik in oktober speciaal voor dit soort shopsessies gekocht had maar in de tussentijd alleen nog voor de Albert Heijn en de bakker gebruikt was en besteedde net iets meer aandacht aan mijn make-up dan normaal. Ik besloot met de auto naar het centrum te rijden, aangezien fietsen op dit moment niet helemaal pijnvrij gaat en omdat ik het OV nu niet zo prettig vind (en volgens mij is dat ook niet voor ‘fun-shoppen’ bedoeld).
Om twee voor tien liep ik richting de Bijenkorf en werd mijn naam afgevinkt van een lijst, om tien uur mochten we naar binnen. Ikzelf en zo’n twintig anderen. Bij de deur werden we allemaal verzocht onze handen te desinfecteren en natuurlijk een mondkapje op te zetten (al had iedereen die in de rij al op). Toen ik door de draaideuren naar binnen liep begon ik als vanzelf te lachen. Dit was fantastisch. Ik denk dat er per persoon twee, drie man personeel stond? Normaal vind ik het niet fijn als ik tijdens het shoppen op mijn vingers word gekeken, dan heb ik het gevoel dat ik iets móet kopen en daar krijg ik stress van. Dit keer was het heel fijn, want ik wilde graag binnen de drie kwartier die ik gekregen had die verschillende afdelingen bekijken.
We begonnen op de vierde etage op de babyafdeling. Dit was de eerste keer dat ik op een babyafdeling was. In mijn directe omgeving zijn er nog geen baby’s en toen ik wist dat ik zwanger was (begin oktober) ben ik ook niet meer in fysieke winkels geweest om te shoppen. Het was zo leuk om alle spulletjes waar ik al maanden naar kijk via verschillende webshops, nu in het echt te zien. Het liefst wilde ik alles kopen, maar gelukkig kon ik mezelf inhouden. Ik kocht wel eindelijk het ‘eerste pakje’ dat we Ollie willen aantrekken na de geboorte. We hebben dit pakje al een tijdje op het oog maar hadden het nog steeds niet gekocht. Achteraf heel blij mee, want het was echt veel leuker om het nu in de winkel te kopen. Wel twijfelde ik nog minutenlang over de maat, wat me kostbare tijd gekost heeft… na de babyafdeling had ik nog maar 25 minuten voor de andere twee afdelingen over.
De volgende afdeling waar ik graag even wilde kijken was een etage lager, de woon- en kookafdeling. Ik zocht iets van een leuk dienblaadje waar we peper, zout, olijfolie en azijn op kunnen bewaren. Er stond ongeveer vijf man personeel op de afdeling en de hele afdeling hielp me met zoeken. Super fijn, daardoor kostte het me niet heel veel tijd om iets moois te vinden. De complimenten over mijn babybuik waren ook leuk om in ontvangst te nemen. Ik denk dat je die normaal gesproken vaker krijgt als aanstaande mama, maar ja… niemand – behalve internet en Tuur – ziet mijn babybuik. Een kwartier later stond ik met een roze marmeren plaatje in mijn tas op de roltrap naar de tweede verdieping.
Shit, nog maar tien minuten voor de kledingafdeling. Bij Maje viel ik voor een mooie jurk, maar net toen ik hem aan wilde trekken werd er omgeroepen dat het tijd was om de shopsessie af te ronden. Het meisje op de afdeling verzekerde me ervan dat ik nog wel even rustig de tijd kon nemen om de jurk te passen. En zo geschiedde. Toch kon ik niet in vijf minuten beslissen over een jurk van 275 euro, daar heb ik toch echt wel iets langer de tijd voor nodig. Je begrijpt, de volgende shopsessie is inmiddels alweer ingepland.
Op weg naar de uitgang kwam ik langs het Bijenkorf Café, ohhh het is 10.00u geweest, ik mag een kopje koffie. Ik haalde een lekkere flat white en liet me overhalen er een paar paaseitjes bij te kopen. Ik nam er maar vier, zodat ik geen dingen kon doen waar ik later spijt van zou krijgen. De paaseitjes waren al op voordat ik de parkeergarage onder de Bijenkorf was uitgereden. De koffie smaakte heerlijk.
Deze shopsessie van drie kwartier had ik een jaar geleden niets bijzonders gevonden, nu was het een hele beleving waar ik de hele week naar heb uitgekeken en waar ik nu niet over raak uitgepraat. Je kunt veel zeggen, maar deze corona-ellende laat je wel de kleine dingen extra goed waarderen.
Heb jij afgelopen weken al ergens een shopsessie gehad? Hoe heb je dat ervaren?
Liefs,
Annemerel
Jaa voor mezelf een hele garderobe (rek stond al klaar toen ik binnenkwam hoe luxe!) en morgen een shopsessie voor mij dochter van 4 maanden! Zo veel zin in, begrijp je enthousiasme helemaal! En wat een prachtig pakje, heel mooi!
Ja ik had laatst 10 minuten bij de Hema. Onze zoon is nu 4,5 maand en we zijn begonnen met zijn oefenhapjes, maar we hadden nog geen slabbetjes. En als je online bestelt moet je toch weer eerst aan een bepaald bedrag komen. Het was net weer de eerste week dat de winkels open waren op afspraak, dus ik dacht eens kijken of er nog plek is. En ik kon diezelfde dag nog terecht! Dus ik was met nog 1 iemand anders in de Hema in het centrum van Den Haag. Heerlijk zo rustig! Alleen moest zij ook precies op de baby-afdeling zijn haha. Maar die 10 minuten vlogen wel echt voorbij zeg! Ik kon niet helemaal op mijn gemakje rondkijken, maar het was gelukkig ook niet erg dat ik er 5 minuutjes langer over had gedaan. Maar inderdaad zo leuk om die babyspullen nu allemaal in het echt te zien! Want sinds ik een jaar geleden wist dat ik zwanger was, ben ik maar een paar keer in winkels geweest voor babyspullen, eigenlijk bijna alles online gekocht. En sinds onze zoon geboren is in november nog helemaal niet. Ik vond het inderdaad ook wel echt een uitje haha!