SNAPSHOT DIARY: 17/1 (Voss – Norway)

Goede morgen, mijn wekker gaat om half zeven. Als hij gaat wil ik hem meteen uitzetten en denk ik ‘oh dit moet vast een fout zijn’ totdat ik besef dat ik vandaag naar Noorwegen ga voor een persreis. Dit besef ik pas als mijn vader een minuut later sms’t dat het buiten heel glad is en of hij me moet brengen naar Schiphol in plaats van dat ik met de auto naar een station rij en daarna met het OV verder ga naar Schiphol. Je begrijpt dat ik hier geen nee tegen zeg.

Omdat ik een beetje vroeg ben op Schiphol en nog niet heb ontbeten, haal ik bij Starbucks een stukje carrot cake en een flat white.

Op dit soort momenten hou ik nog meer van mijn Apple Watch dan normaal, als mijn ticket op mijn horloge te zien is.

Selfie time in de Starbucks. Heb net half fluisterend een stukje gevlogd. Blijft toch een beetje awkward om in het openbaar in een camera te praten.

Voor de gezondheid, een sapje met kiwi, ananas, appel, sinaasappel en munt. Lekker!

We hebben een half uurtje vertraging aangezien ons vliegtuig ont-ijst moet worden. Maar goed maakt allemaal niet voor een van mijn reisgenoten Erik, de Rebel ligt gewoon met zijn duim in zijn mond te slapen ;-).

Vliegen met KLM is leuk, want dan krijg je ook op een korte vlucht een drankje en een stukje cake.

Fast forward we zijn in Noorwegen, in Bergen om precies te zijn. Vanaf het vliegveld van Bergen is het ongeveer anderhalf uur met de auto naar Ski Resort Voss, aan de zuidwestkust van Noorwegen. Maar voordat we daar naartoe rijden moeten we natuurlijk ook eventjes een fotootje maken in Bergen.

Ik heb weer eens een nieuwe muts, omdat ik mijn tweede zwarte muts in zes weken tijd verloren heb. Deze is van Bickley + Mitchell en was 30% afgeprijsd bij Bijenkorf. Ja ik ben toch weer bij de Bijenkorf naar binnen geweest en ik heb toch iets zwarts gekocht. OEPS. Maar ja zonder een muts ben je niets in Noorwegen. Het is -20.

Ik sta er wel heel sportief bij zo op mijn Acne laarsjes en met mijn nieuwe Coach tas in Bergen.

Selfie met lieve Susanne van PR bureau Cherrypicker, ik leerde haar iets meer dan een jaar geleden kennen tijdens een persreis naar Mayrhofen en Hintertux. Eindelijk weer samen op reis, yes!

Het is inmiddels al twee uur en ik ben blij dat ik een reep bij me heb, want ik begin aardig honger te krijgen. Ik word helaas nog steeds niet gesponsord door Beond ;-)

We arrived in Voss! Ik ben hier trouwens op uitnodiging van Visit Norway, een persreis dus!

Voss ligt op 420 meter en het is hier een waar winterwonderland ! Dat zie je niet vaak in Oostenrijk. Ik vraag me wel een klein beetje af hoe ik in vredesnaam moet gaan hardlopen hier. Vooral omdat het tijdstip waarop ik moet gaan lopen, het ook nog gewoon pikkedonker is, de zon komt hier pas om half tien op.

ETEN. Soep. Echte Noorse soep. Ik neem twee borden en twee broodjes, want: honger.

Omdat we wat vertraging gehad hebben met de vlucht gaan we vandaag niet meer skiën. Maar dat betekent niet dat we vandaag geen activiteit meer gaan doen.. wat we dan wel gaan doen? Rodelen! Op een hele hippe rodelslee. Het stomme van rodelen vind ik alleen altijd dat ik het super eng vind en me niet zeker voel. Als ik dan bijna beneden ben heb ik het door, vind ik het super gaaf, maar dan is het alweer voorbij. Zo jammer! Ging vandaag weer precies hetzelfde. Scheet eerst 26 kleuren en dan ben ik beneden en dan wil ik nog een keer (en dat kan dan niet). Ik denk dat ik gewoon snel weer een keer moet gaan rodelen en dit ‘ik ben niet bang gevoel’ nog even moet vast houden.

Half vijf, voelt als: half zeven ’s avonds.

Vijf uur, voelt als: tien uur ’s avonds.

Maar kijk nou hoe mooi het uitzicht is…..

Na een presentatie van Ski Resort Voss vertrekken we naar een pizza hut in het centrum van Voss. We hebben alweer allemaal honger en vallen aan op deze bak met tortilla chips.

Hadden we niet moeten doen, want de pizza’s zijn niet normaal groot! Dit zijn er vier, hierna volgde er nog twee. Halleluja. Normaal ben ik trouwens van de dunne bodem maar dit was echt heel lekker. Mocht je een keer in Voss zijn, het heet Pettes Pizza. Aanrader dus.

Rond tien uur (het voelt inmiddels als twaalf uur) komen we terug in het resort. We zitten per twee in een cabin. Ik zal morgen even een roomtour doen, daar had ik vandaag toen het licht was even geen tijd voor. Maar goed, ik ben dus overgehaald om nog even gezellig iets te drinken met een paar anderen. Maar erg gezellig ben ik op dit moment niet, want ik ben deze blog aan het maken. Ga ik nu dus even mee stoppen en aan mijn sociale verplichtingen voldoen ;-).

Tot morgen!

Liefs,
Annemerel