SNAPSHOT DIARY: 17/3

Good morning, dinsdagochtend, dag drie van de persreis in Ischgl. Vandaag begin ik mijn dag niet met hardlopen, maar met het lezen van de reacties op mijn blog.

Daarom denk ik, laat ik sportief de trap nemen (vijf verdiepingen), ik neem normaliter altijd de trap, want ik ben geen fan van liften. Maar sinds ik last heb van mijn knie doet traplopen, zeker naar beneden lopen, een beetje pijn. Vandaag vraag ik me dan ook af… waarom nam ik ook al weer de trap?

Never change a winning team, net als gisteren ga ik voor wat fruit en scrambled eggs met bieslook en champignons bij het ontbijt. Daarna ga ik voor nog meer scrambled eggs met bacon.

HOLA! We skiën vandaag niet in Ischgl maar in Kappl, een ander dorp in het Paznauntal, je kunt een liftpas kopen waarbij je bij alle gebieden in het Paznauntal kan skiën.

Ischgl is mega groot met meer dan 200 kilometer piste (inclusief Samnaun), naast dat het onwijs groot is, is het er ook altijd druk. Kappl is anders, het heeft ‘maar’ 42 kilometer piste, maar is dan ook een stuk rustiger, we hoeven voor geen enkele lift te wachten, we kunnen overal door skiën.

Het is vandaag een beetje mistig en grauw en ik laat me dan ook makkelijk overhalen om een warme chocolademelk te drinken.

Oh en je bent zo oud als je je voelt, ik moest heel even spelen in kinderland.

Het is jammer dat het vandaag zo grauw is, op deze manier kan ik niet zulke mooie foto’s maken van het skigebied, zonde, want ik denk dat het gebied betere plaatjes dan deze verdient!

Lunch! Een lekkere salade en rundvlees met frietjes.

Dessert? Apfelstrudel of Kaiserschmarrn. Omdat ik niet kan kiezen deel ik samen met reisgenootje Mirre beide desserts.

Aan het eind van de middag doet het zonnetje een poging om door te breken.

Kwart voor vijf, ik zit al een half uur in mijn hotelkamer, maar ben meteen op bed geploft met mijn MacBook en besef pas na een half uur dat ik nog steeds met mijn jas aan zit.. sukkel.

Ok, ik moet even ontspannen.. ik ga naar de wellness..

Ik ben weer helemaal alleen in het zwembad en dit is het ultieme moment om te relaxen. Ik lig in het gedeelte van het bubbelbad en ik dwing mezelf om zen te worden. Maar het enige waar ik aan kan denken is mijn telefoon…

Een half uur probeer ik aan niets te denken, maar ik kan het niet. In plaats daarvan maak ik selfies, heb ik WhatsApp gesprekken, lees ik mails, beantwoord ik mails… in het bubbelbad, dat wel… maar waarom kan ik niet gewoon die telefoon even aan de kant leggen? Het is gewoon een beetje saai zo alleen.. ik kan prima alleen zijn, daar niet van, als ik mijn telefoon maar heb.

Als ik terug loop naar mijn kamer zie ik in de lobby taart staan. Ik wil eigenlijk een stuk pakken, maar denk dan terug aan  alles dat ik bij de lunch gegeten heb en de hoeveelheid paaseieren die ik een uur eerder in mijn mond gestopt heb.

Ok.. tijd om in mijn kamer wat met de catastrofe te doen. Morgenvroeg moet ik uitchecken en er ligt niets meer in mijn koffer, alles ligt door de kamer verspreid.

Ok, klaar voor het diner. Maar we lopen eerst nog even langs de intersport want Gerdri heeft een leuke zonnebril gezien maar ze wil weten of hij bij haar past. Ik offer mezelf op om mijn oordeel te vellen. Ondertussen vind ik precies dezelfde bril in het wit met rode glazen, perfect bij mijn jas… Vijf minuten later loopt niet alleen Gerdri met een nieuwe Oakley bril naar buiten, ook ik heb mijn creditcard gebruikt. Maar… in my defense, die Dolce & Gabbana bril die ik nu bij het skiën draag is eigenlijk niet heel erg goed voor het skiën en deze van Oakley is dat wel EN hij past echt perfect bij mijn ski-outfit, maar ook bij mijn Girls-sweater van Claudie Pierlot en….

We eten vanavond super goed bij Gasthof Gasthof YSCLA. Ze hebben daar een a la carte restaurant met 17 Gault Millau punten (dat is een internationaal erkend puntensysteem voor restaurants, 17 is érg veel en is te vergelijken met minstens 1 ster, sommige 2 sterren restaurants in Nederland hebben ook 17 punten.

In de hotelbar drinken we eerst een Aperol Spritz..

En daarna gaan we aan tafel. Het menu ziet er veelbelovend uit.

Ik heb van iedere amuse en ieder gerecht een foto, maar dat vond ik ietwat veel van het goede. Voordat we aan het voorgerecht begonnen kregen we drie amuses (waaronder iets met softshell krab, iets met zeebaars en iets met ravioli en truffel en kreeft. Maar het voorgerecht mensen.. Ok. Normaliter bestel ik nooit ganzenlever, maar als ik het krijg voorgeschoteld stuur ik het ook niet terug. Zwak? Misschien.. maar het ligt toch al op mijn bord (slap excuus, als iedereen het terug zou sturen zou het restaurant er geen gebruik meer van maken, maar OK).. Goed, dit smaakt dus echt onwijs lekker. Ganzenlever met ROOS. De oplettende lezer weet dat ik hou van de smaak van roos, van rozen macarons tot rozen taartjes en rozen thee.

Het brood wordt op een super leuke manier gepresenteerd en de echte Oostenrijkse boter smaakt goddelijk.

Ooooh en dit tussengerecht met kreeft is. zo. lekker.

Ik skip even het hoofdgerecht (hert) en het pre dessert en ga meteen over naar het dessert met lychee en kiwi. Hierna volgt NOG een dessert.

Oh ja en ik heb nog niet eens verteld over de wijn, die is ook onwijs goed. En hoewel ik maar twee glazen krijg, weet ik vrijwel zeker dat mijn glas onopvallend is bijgeschonken. Volgens mijn reisgenoten is er in totaal vijf keer wijn geschonken (spoiler alert, de volgende ochtend voelde ik me dusdanig slap dat ik dat best geloof…)

Het is St. Patricks Day en onze laatste avond in Ischgl, we moeten dus nog wel even een drankje drinken. Dat doen we in een Ierse pub met Baileys (en bier, maar niet voor mij…)

Selfie met een groen biertje… Niet mijn biertje. Maar van een Zwitser die ik met een groen biertje in de hand zag staan… “Hey, can I borrow your beer to make a selfie” (zonder op het antwoord te wachten pak ik het biertje van de bar en maak een selfie… zo doe ik dat….

En dan is het om kwart over één tijd om in bed te duiken…

Liefs,
Annemerel