SNAPSHOT DIARY: 21/4

Goedemorgen! Zeven uur, let’s do this! Opstaan! Ook al ziet mijn hoofd er op dit moment nog niet uit alsof het daar zin in heeft. Die witte vlek op mijn pols is trouwens mijn Apple Watch. Als ik hardloop draag ik een longsleeve met mijn mouwen een beetje opgestroopt, vandaar ook dat mijn onderarm een stuk meer kleur heeft dan mijn bovenarm. Is op deze foto wel duidelijk zichtbaar ineens.

Ontbijt! Avocado toast is het nieuwe gekookte eitjes. Kost alleen wel wat meer tijd en moeite.

Na een paar uurtjes met mijn MacBook gespendeerd te hebben is het tijd voor een korte run. Het zonnetje schijnt en ik heb er zin in! Zoals ik de afgelopen anderhalve week iedere keer super veel zin heb gehad om hard te lopen.

Ik loop over de Laan van Poot, mijn favoriete weg om hard te lopen als ik alleen maar een klein stukje ga.

Halfway point (drie kilometer ongeveer).

AU! Domme sukkel! Geen sokken aan gedaan met hardlopen, want de Nike Free Flyknit sluit om je voet als een sok. Ik heb er vier keer zonder probleem zonder sokken mee kunnen lopen, maar vandaag hield de pret op. Strompelend op een blote voet naar huis, want ik kon geen stap meer verzetten met die schoen aan mijn voet. Oeps. Ik vertel iedereen hoe belangrijk sokken zijn, maar soms luister ik daar zelf dus ook niet naar. Onbewust leef ik toch graag op het randje. Nu ging ik daar net een stukje teveel overheen. En nu moet ik dus letterlijk op de blaren zitten, of lopen.

Quick lunch, rucola, tomaat en mozzarella. Oh en een lekkere vegan reep met ananas en baobab.

Ik ben gisteren dus mijn jas vergeten bij MaMa Kelly. Toen ik mijn jas afgaf zei ik tegen mijn moeder, moet die jas zo niet vergeten mee te nemen. Toen ik deze jas net had heb ik hem een keer in een restaurant laten hangen, kon ik de volgende dag terug. Nu gebeurt me precies hetzelfde en mijn huissleutels zaten er zelfs in. Gelukkig kon ik de reservesleutels van mijn ouders meenemen gisteravond, maar toch.

Mijn To Do List is nog heel erg lang, maar op deze manier spendeer ik twee uurtjes tussen de middag. Ik heb de weersvoorspelling voor de komende dagen gezien, ik sluit mezelf liever op wanneer het regent, dan wanneer de zon zo lekker schijnt. Oh en goede reden om mijn nieuwe bikini even uit te proberen (hij is van Seafolly).

Offffff to Amsterdam with this one! We hebben een evenement van Puma in voorbereiding op Wings For Life op 8 mei!

Mijn Stan Smith’s zijn duidelijk ouder dan die van Roos. Ik twijfel een beetje of ik nieuwe wil. Nou ja daar twijfel ik eigenlijk niet over, ik twijfel alleen over het feit of ik daar daadwerkelijk geld aan uit wil gaan geven. En of ik dan Stan Smith’s met klittenband (want: schijnt nu helemaal HET te zijn), of gewoon met veters wil. Zoveel vragen. Ik draag deze wel gewoon.

Mijn favoriete sapje, onderweg naar de Puma winkel in Amsterdam. Dragon’s Breath van Juice Brothers. Als ze een Juice Brothers in Den Haag zouden hebben, zou ik mezelf meteen failliet verklaren.

In de Puma Store met Laura, Roos en Jeske!

We krijgen eerst het indrukwekkende verhaal van ambassadeur Chris te horen. OK, wacht, rewind. Ik moet het beter uitleggen. Op 8 mei is Wings For Life, een wereldwijde hardloopwedstrijd waarbij de finishlijn je inhaalt, in plaats van dat je naar de finishlijn toeloopt. In Nederland vindt de race plaats in Breda. De wedstrijd wordt georganiseerd door Redbull en de opbrengst van de wedstrijd komt geheel ten goede aan onderzoek naar dwarslaesies. Chris heeft dus een dwarslaesie en hij zal zeer waarschijnlijk nooit meer kunnen lopen. Hij was voor zijn ongeluk een ontzettend sportief persoon, maar toen viel hij van zijn motor en kreeg hij een paar uur later te horen dat hij nooit meer zou kunnen lopen. Afschuwelijk natuurlijk!

Maar wat heeft Puma hier nu mee te maken? Nou Puma (en Garmin trouwens) sponsoren Wings For Life. En wij (een aantal andere bloggers en winnaressen van GirlsLove2Run) zijn uitgenodigd voor een opwarmronde voor 8 mei. Maar hier beginnen we niet mee voordat we een fotoshoot gehad hebben. Midden in Amsterdam, midden tijdens ‘fiets-uur’.

Imo van Runner’s World weet sinds het lezen van mijn boek hoe hij een selfie moet maken.

Dit was mijn team, ik streed met mijn team tegen het team van Laura. Spoiler alert, we hebben verloren. Stiekem niet heel erg, want na 35 minuten lopen was ik heel blij dat ik mocht stoppen. Ik had ’s ochtends natuurlijk ook gelopen en ik ben nog niet zo hersteld dat ik het ontzettend makkelijk vind om twee trainingen op een dag te doen.

Om kwart over negen verlaat ik de Puma Store, om door de Kalverstraat naar het station te lopen. Oh ja, ik had nog niet echt avondeten op, dus nam ik snel een McKroket. Op dit soort momenten kan ik daar ontzettend van genieten.

Van een Caramel Macchiato van Starbucks ook trouwens.

Home sweet home, kwart voor twaalf, ik doe nog heel even mijn MacBook open, maar val eigenlijk al bijna in slaap op het moment dat ik mijn wachtwoord heb ingevoerd. Oeps.

Morgen trouwens meer over Wings For Life en Puma en hoe jij hier zelf aan mee kunt doen! + winactie! 

Liefs,
Annemerel