SNAPSHOT DIARY: 2/3

Na een nachtje van nog geen vijf uur vind ik ’s ochtends toch de energie om mijn hardloopkleding te vinden en aan te trekken en naar buiten te gaan voor een klein rondje van zeven kilometer. Het sneeuwt, het is hier prachtig en ik ben hier helaas niet iedere dag, allemaal redenen om te lopen. Daarnaast heb ik er ook gewoon heel veel zin in. In Nederland kost het nog wel eens moeite om mezelf te motiveren, hier heb ik eigenlijk vrij weinig nodig om mezelf naar buiten te krijgen.

Na het hardlopen heb ik zeker wel een broodje met drie scrambled eggs, een kopje thee en een groot glas slap verdiend. Ondertussen maak ik mijn Snapshot Diary van de dag ervoor en daarna is het tijd om mijn tas in te pakken, we gaan helaas alweer terug naar Nederland.

Onderweg rijden we nog even langs de supermarkt om wat snacks voor onderweg te kopen. Ook moeten we even wat nieuwe Aperol Spritz inslaan, want mijn voorraad hebben we hier helemaal opgedronken. Maar oh jee wat een problemen, de aanbieding (die al meer dan een jaar geldt) is 1+1 gratis en er staat dus maar een pak Aperol Spritz, die tweede gratis kan ik dus vergeten. Dit zijn echt de grotere problemen, dat begrijpen jullie natuurlijk helemaal!!! Dat hoef ik niet uit te leggen…

On the road… we zitten nog geen vijf minuten in de auto of we moeten even stoppen. Het is zo mooi, nog een laatste foto, nog een laatste keer de frisse berglucht inademen. OK, we moeten ECHT gaan. DAMN! Ook al ga ik zondag met mijn ouders weer naar Oostenrijk (Serfaus dit keer), ik heb buikpijn. Niet leuk. En als ik dit schrijf (de volgende ochtend, een paar uur voordat deze blog online komt), is de steek in mijn buik niet minder geworden. Komt misschien ook een beetje doordat ik Rosie heb achtergelaten daar. Maar ook die zie ik als het goed is zondag weer. Dus wat zeur ik nou?

Ik liet in de supermarkt per ongeluk vallen dat ik van Toffifee’s hield, Noortje vond het een goed idee om het Maxi-Pack te kopen. Daar zitten er 48 in… Gelukkig aten we op een tempo van ‘1 voor Annemerel, 3 voor Noortje’ als er een iemand is die mij aan kan wat betreft eten, dan is het Noortje..

OOH shit… kijk ik had dus super honger en ik had wel snacks meegenomen, maar niet echt gezonde snacks die ook als eten konden dienen, dus toen zijn we langs de McDonalds gereden. Ik ben van mening dat dat eens in de zoveel tijd niet zoveel uitmaakt, maar zoals jullie in de comments al een paar keer verteld hebben, ik heb de afgelopen weken wel heel veel frituur-troep gegeten. Oeps. Ik ga vanaf nu mijn leven beteren Beloofd!

Kijk, voeg meteen daad bij woord, ik neem een banaan!!!

OK. En om het af te leren nog een burger, maar echt tijdens het autorijden heb ik in niets anders trek dan slecht voedsel. OK. Vanaf NU dan (dat afleren). Ik ben trouwens niet aangekomen van al deze frituur-troep. Maar goed voor je lichaam is het natuurlijk niet.

Afscheid nemen van Noortje bij de Carpool plaats met deze fantastische face-swap, zo lelijk… heeft iemand ooit een mooie face-swap gehad?

Bijna thuis… Eindelijk, we hebben er bijna twaalf uur over gedaan, vorige week deed ik er op de terugweg negen en half uur over. Dit was een lange vermoeiende reis.

Bij thuiskomst tref ik dit prachtige bosje bloemen aan. Serieus Annemerel, deze hadden drie weken geleden al in de prullenbak gemoeten (ze zijn nog van mijn boekpresentatie en dat is inmiddels alweer vier weken geleden!). Annemerel de verschrikkelijke huisvrouw, noemen ze me ook wel.

Kwart voor twaalf, tijd om dat restje make-up te verwijderen, mijn pyjama aan te trekken en om te gaan slapen. Morgen weer een dag. Ik heb nog precies drie dagen om al mijn werk te doen wat ik normaal in zeven dagen gedaan zou hebben. Wens me geluk. Ik ga even hard werken om dit voor elkaar te krijgen. Ik heb alleen mezelf ermee als ik dit niet doe.. Gelukkig ben ik redelijk goed met deadlines.

Liefs,
Annemerel