SNAPSHOT DIARY: 2/6

Good morning! Lekker tot half negen uitgeslapen vanmorgen, dat is lang voor mijn Oostenrijkse begrippen. Maar zo’n autoreis van tien uur is redelijk vermoeiend, zeker als je daarvoor om 2.00u op moet staan én dan ook nog eens pas om 0.30u naar bed gaat. Bijna 24 uur wakker zijn vraagt om een goede nachtrust.

Tijd voor ontbijt! Ik eet eigenlijk geen eieren meer, maar ik kan het hier in dit hotel toch niet later. Oeps, het smaakt ook nog eens zo goed dat ik zelfs een tweede keer opschep. Als ik thuis kom met een puistenkop dan weten we in ieder geval zeker waar het aan ligt. Ik weet eigenlijk niet wat ik hoop dat er gaat gebeuren. Kijk als ik helemaal onder de puisten terugkom dan is wel meteen duidelijk wat de boosdoener is en dan kan ik eieren in de toekomst gewoon echt vermijden. Gebeurt er niets, dan is er een andere reden waarom mijn huid er de afgelopen maand voor mijn doel heel goed uit zag. Alleen wat is het dan he…

Het ontbijt is hier – Hotel Eder – heel erg goed geregeld. Ze hebben onder andere een juice station, waar je je eigen sapje kunt persen, sinaasappelsap kunt maken en ze hebben bietensap! Dit is perfect!

Mijn kantoor vanmorgen, mijn bed in mijn hotelkamer. Het bed is goedgekeurd !

Rond een uurtje of twaalf trek ik mijn sneakers aan en loop ik naar buiten voor een korte wandeling, dat loopt uiteindelijk uit tot een wandeling van ruim een uur, door de bergen. Volgens mij heb ik een stuk van het parcours van morgen gehad!

Het is nog een behoorlijke klim, waar ik het vrij warm van krijg en mijn hartslag gaat ook snel omhoog. En ik WANDEL. Of nou ja, misschien wandel ik wel wat snel en zou je het ook hiken kunnen noemen. Maar dan nog, dat wordt wat morgen!

Het regent niet trouwens, terwijl ze dat wel voorspeld hadden. De zon schijnt ook niet, maar hé, beter dan de hele dag regen toch? In Nederland hoef ik nu ook niet te zijn voor het weer, toch?

Je kunt hier trouwens niet heel even vergeten dat je een trailrun moet doen, overal zie je aanplakbiljetten, vlaggetjes en ja, een blik op die bergen en ik herinner me alweer dat ik daar dus overheen moet lopen.

Kom ik terug in mijn hotelkamer, hebben ze mijn dekbed in een hartjesvorm op het bed gelegd. Ahhhh.

Maar goed, die hartjesvorm was snel verdwenen, want ik vond het tijd voor een middagdutje.

Totdat mijn maag begon te knorren en ik het tijd vond voor een goede lunch. Ik ben gewapend met mijn MacBook in de bar gaan zitten en heb een schnitzel met peterselie-aardappeltjes besteld. Absoluut geen verkeerde keuze.

Terwijl ik blogs schrijf en een telefonische meeting heb met een nieuwe opdrachtgever, probeer ik ook nog even de wedstrijd van Kiki Bertens op Roland Garros te volgen. Helaas kun je de NOS alleen vanuit Nederland bekijken. Dan maar de score volgen op Rolandgarros.com. Vlak voor de laatste game gespeeld wordt ben ik er achter hoe ik wél NOS kan kijken vanuit het buitenland, via VPN-service Hola! Goed om te weten, want Kiki speelt vandaag weer!

Ondertussen is het gaan regenen en de zon schijnt ook nog eens. Ik ga op zoek naar de regenboog en vind hem op het dakterras van Hotel Eder. Of nou ja, hij ligt niet op het dakterras natuurlijk, maar hij is zichtbaar vanaf daar.

Ik zit nog steeds in de bar met mijn MacBook, ondertussen is er ook Aperol Spritz en heb ik een aanval geopend op de pretzels. Het bakje gaat leeg, ik heb geen avondeten meer nodig.

OK, misschien is een kleine salade toch nog wel handig, wil ik vannacht niet ineens wakker worden met honger. Bij gebrek aan een tafelgenoot ben ik nog steeds samen met mijn MacBook.

Rond negen uur duik ik mijn bed in met mijn boek, ik heb al bijna een week niet gelezen. Shame on me! Ik was van plan om om 22.00u naar beneden te gaan om nog wat te drinken, maar ik heb de 22.00u niet gehaald, ik heb de eerste pagina niet eens uitgelezen, ik was zo moe, dat ik nog voor half tien in slaap gevallen ben. Oeps. Nou ja, goed slapen is belangrijk als ik morgen toch echt aan die trail moet geloven. HELP!

Liefs,
Annemerel