SNAPSHOT DIARY: 30/8

Goedemorgen tijd voor mijn herstelloopje, die doe ik zoals gewoonlijk op dinsdagochtend meteen na het opstaan. Op zulke momenten ben ik zo blij dat ik niet iedere dag om negen uur op kantoor hoef te zitten, dat woon-werk-verkeer zou me ontzettend ongelukkig maken. Als ik iedere dag naar een kantoor zou moeten met de auto zou ik er denk ik voor zorgen dat ik iedere dag om half acht ben want dit zou me zoveel frustratie opleveren.

Even een snel fotootje bij het Indisch Monument waar ik vaak langs loop, foto is niet mooi genoeg voor Instagram, maar de tekst op het monument vind ik altijd mooi om te lezen ‘De geest overwint’.

Het voelt buiten al een klein beetje als herfst, een mooie herfstdag dan, het is fris en de zon schijnt.

Na vijf kilometer stop ik mijn run en maak ik een pitstop bij Starbucks voor een Frappuccino.

Bij thuiskomst is het binnen alweer 24,5 graden, dat voorspelt niet heel veel goeds voor vandaag. Het is ook zo benauwd binnen, maar de ramen open zetten is niet echt een optie, aangezien het appartement naast me op dit moment volledig verbouwd wordt = herrie = stof = niet OK.

Nee, dit keer geen gekookte eitjes omdat ik geen trek had in een açaì bowl, maar omdat ik gisteravond toen ik om kwart voor acht thuis kwam van een evenement mijn bed verkoos boven de supermarkt. Straks maar even boodschappen doen dus.

Na de halve ochtend met MacBook gespendeerd te hebben verlaat ik mijn studiootje. Even snel bij mijn oma op bezoek en daarna naar de fysio om wat kleine mankementjes te laten checken.

In de wachtkamer van de fysio kom ik mezelf tegen, was alweer helemaal vergeten dat ik hier in stond.

Ook maar gelijk even boodschappen gedaan. Als de hoeveelheid troep in je auto iets zegt over je persoonlijkheid denk ik niet dat ik wil weten wat dit zegt over mijn persoonlijkheid.

Rokjesweer! Ik ben benieuwd hoe lang het zulk lekker weer blijft. Voor het weekend zag ik regen, maar voor volgende week zag ik alweer zon, voorlopig nog niet getreurd dus.

Ik was het niet van plan, ik had namelijk gisteren ook al sushi op, maar ik zag het staan en mijn knieën werden week en ik kon niet anders dan voor de bijl gaan.

Ik weet niet wat voor vogel er langs mijn auto is gevlogen, maar de hoeveelheid vogelpoep op mijn auto is magistraal. Niet alleen de zijkant van mijn auto zit onder, ook de voorkant en mijn voorruit.

Heb kantoor verplaatst naar het huis van mijn ouders, bij mij thuis was het weer niet meer uit te houden. Ik zit hier ook gewoon heel fijn, aan het kleine tafeltje in de keuken bij mijn ouders.

Ik wil alles hebben van de Tommy x Gigi collectie. Ben wel heel benieuwd of er voor de kledingstukken wol of katoen gebruikt is. Als het antwoord wol is, wordt me waarschijnlijk een heleboel geld bespaard.

Het voordeel van bij je ouders zijn, lekker (en makkelijk) eten. Deze pasta met tomaat en kruiden was heerlijk, de geroosterde courgette en aubergine ook trouwens. Het toetje, zelfgemaakte (door mijn moeder dan) appelmoes met zelfgeplukte (door mijn moeder dan) appeltjes was perfect.

Mag ik vragen waarom het rotzooitje bij de leiding van ons Nederlands voetbalelftal het belangrijkste item van het NOS journaal was? Ruim zeven minuten is hier – direct aan het begin van de uitzending – over gesproken. Ik dacht serieus, is er niets belangrijkers gebeurd vandaag?

Dankzij een mede-Chicago-marathon-loper ben ik er achter dat mijn Corral (startvak) voor de Chicago Marathon al bekend is. Ik start in startvak B! En dat is vrij vooraan, het is het tweede startvak van de in totaal tien startvakken. Komt waarschijnlijk doordat ik een ietwat ambitieuze tijd op heb gegeven als streeftijd. Hoewel ik zelf niet geloof dat het in Chicago zal lukken, moet de commissie die me dit startvak heeft toegewezen hier wel in geloven, want ze checken vaak nog wel even eerdere marathons die je gelopen hebt om te kijken of je wel echt in dat startvak hoort. Mij hoor je in ieder geval niet klagen, ik denk dat ik de eerste kilometers weinig mensen zal hoeven in te halen.

En hier mee eindig ik mijn dag met een vredig gevoel. Nog maar 39 dagen, 16 uur en 22 minuten tot de marathon. ZO VEEL ZIN IN!

Liefs,
Annemerel