SNAPSHOT DIARY: 6/6

Laatste ontbijtje in Oostenrijk. Ei, bacon, broodjes, koffie, verse jus. Prima. Ben er inmiddels 90% zeker van dat ei niet de boosdoener is wat betreft acné. Het móet iets anders zijn en ik heb zo’n vermoeden (iets met mijn gezichtsverzorging), maar ik durf het nog niet hardop te zeggen want dan ben ik morgen weer een krentenbol. Keep you posted. Als ik durf.

Het zwembad ziet er zo lekker uit en de zon schijnt zo fijn. Waarom ging ik nu ook alweer naar huis? Ik had mezelf tot en met woensdag vrij gepland… Oh ja ik weet het alweer, ik had een lichte paniekaanval zaterdagmiddag toen ik mijn agenda voor deze week bekeek en besloot dat het misschien toch handiger was om iets eerder naar Nederland terug te gaan. Ik kan overal werken, maar voor sommige dingen is het gewoon handiger om in Nederland te zijn.

Heimwee voordat ik goed en wel vertrokken ben. Gebeurt dus eigenlijk altijd… sommige mensen vragen me waarom ik dan niet gewoon in Oostenrijk ga wonen. Nou zeg niet dat dat NOOIT gaat gebeuren maar dat is nu absoluut niet aan de orde. Moet zeggen dat thuis komen in Nederland toch ook altijd wel weer fijn is. Vaak niet meteen, maar als ik weer mijn bakje sushi gehad hebt, mijn rondje door de duinen gelopen heb, mijn koffie bij Starbucks gehaald hebt en mijn familie en vriendinnen gezien heb zeker wel.

Heb het water nog niet eerder zo hard zien stromen in dit riviertje. Denk dat het een combinatie van regen en smeltwater is. Volgens mij heb ik twintig minuten naar dit tafereel gestaard. Ik wilde er gewoon nog niet aan geloven en in de auto naar huis stappen.

Dat deed ik dan ook niet. Ik stapte in mijn auto en reed naar Zell am See, om daar op een bankje aan het water mijn boek (You are a Badass) uit te lezen. Boek moest toch uit en of ik dat nu vanavond in bed doe of hier in Zell am See. Goed excuus.

Goed om te onthouden. Deciding is freedom. Indecision is torture. Te vaak ben ik besluiteloos en voel ik me afschuwelijk, zo’n last die er van mijn schouders valt als ik uiteindelijk de beslissing gemaakt heb. Misschien moet ik mezelf gewoon wat meer dwingen om snel te beslissen. Kijk. Ik heb het nu niet over de beslissing of ik nu wel of niet die tas koop (met shoppen ben ik een prima beslisser), ik heb het natuurlijk over de iets lastigere beslissingen ;-).

Bijna uit. Ik probeer extra langzaam te lezen zodat ik nog niet weg hoef.

OK. There we go. Dit blijft toch echt mijn favoriete weg, de weg tussen Saalfelden en Lofer. Zo mooi met die imposante bergen. Of het nu herfst, winter, lente of zomer is. Of het nu regent of de zon schijnt, hier rij ik het aller liefst.

Mijn enige file die ik gehad heb was ergens in Beieren. Ik stond gewoon van het ene op het andere moment stil en ik had geen idee waarom. Bleek nou, er kwam ineens een stortvloed aan regen uit de lucht. De bui duurde maar drie minuten maar het was zo hard dat de plassen op de snelweg diep waren en mijn ruitenwissers het niet meer aankonden.

Negenhalf uur nadat ik vertrokken ben, om half elf, rij ik Den Haag binnen. Home sweet home. Perfecte reis gehad. Hoe vaker ik naar Oostenrijk rij hoe sneller het lijkt te gaan. Ik vind zo’n reis van een kleine tien uur echt zo meevallen. Terwijl ik naar Groningen rijden dus echt doodvermoeiend vind. Maar als ik naar Oostenrijk (of Italië) rij, stel ik me er gewoon op in en dan gaat het (bijna) vanzelf.

Leukste van thuiskomen, pakketjes!  Heb een reep Tony’s van Babette van Glamour (als dank voor het interview in Metro van vorige week), een pakketje met Maybelline make-up. Dit zijn volgens mij de favorieten van Laura. En een pakketje met de nieuwe kleuren van Essie en nieuwe make-upproducten van L’Oréal.

Zo fijn om in een opgeruimd huis thuis te komen. Ben mezelf dan altijd zo dankbaar dat ik de dag voordat ik weg ging zo slim was om mijn huis niet in een teringzooi achter te laten. Eerste dat ik doe als ik thuis kom is trouwens altijd de muizen check. Toen ik vorig jaar zomer na drie weken Italië terugkwam had ik er drie nieuwe huisgenoten bijgekregen, muizen. Sindsdien ben ik panisch. Dus als ik nu thuis kom controleer ik altijd op muizenkeutels.

Elf uur, tijd om te gaan slapen…

Maar niet voordat ik de vlog van Casey bekeken heb. Dan is het pas echt tijd om te gaan slapen. Fijn slapen.  Merk nu toch wel dat het rijden een behoorlijke inspanning vergt, kan niet wachten om mijn ogen te sluiten. En dat doe ik dan ook voordat de klok twaalf uur geslagen heeft.

Liefs,
Annemerel