Morning, vandaag niet hardlopend de dag beginnen. Als ik om half zeven wakker word (voor de wekker, want ik was al om kwart voor negen in slaap gevallen) heb ik spierpijn in mijn achterwerk. Of nou ja, echt spierpijn is het misschien niet, maar ik voel het. En het leek me niet heel verstandig om dan voor het skiën nog even mijn benen te laten verzuren (want dat doen ze hier in de bergen, ook als ik slechts vier kilometer loop). Dus wandel – in plaats van ren – ik naar de bakker om broodjes te halen.
Genoeg keus! Ik ga altijd voor de kornspitze, een bruin broodje met sesamzaadjes. Vroeger at ik altijd de standaard ‘semmel’ die witte kaiserbroodjes, maar als ik dat eet heb ik al honger voordat ik het broodje goed en wel heb doorgeslikt.
Kornspitze dus, met scrambled eggs met bacon, a la papa.
Roos heeft een bijzondere manier van wachten, dat doet ze languit liggend in het appartement. Haar excuus? Dit is de enige manier waarop ze haar rug niet voelt. OK… als jij zo lekker ligt Roos, moet je vooral zo blijven liggen..
Up we go! Ze geven voor de ochtend een half zonnetje aan en voor de middag sneeuw. Daarnaast is het ook vandaag kouder dan we gewend zijn in maart. Ik heb me dit keer extra goed aangekleed, met een thermolegging onder mijn skibroek, dat heb ik slechts een keer eerder gedaan, in Noorwegen. Maar ik heb hem nodig vandaag!
Het lijkt er best lekker uit te zien, maar ondertussen vriezen mijn handen er zo ongeveer af. Ik heb in december hele goede handschoenen gekocht, maar ik ben toch bang dat ik meer een ‘wanten-meisje’ ben, want deze kou verdragen mijn handen niet (terwijl er om me heen mensen zitten die niet eens een helm of een muts dragen, hoe dan?!).
Half elf, tijd voor warme chocolademelk met slagroom en taart. We dronken en aten dit natuurlijk niet buiten, maar dat was wel even mooier voor de Instagramfoto. Mijn vader, Roos en ik deelden overigens een Apfelstrudel en een kasesahne (kwarktaart). Lekker!
Na anderhalf uur bikkelen in de kou skiën we naar het volgende restaurant, dit keer gaan we naar het nieuwe geopende Seealm Hög. Ze hebben anderhalf jaar geleden een meer gemaakt op 1800 meter, in de zomer is dit meer een recreatiegebied, in de winter gebruiken ze dit water voor de sneeuwkanonnen. Bij dit recreatiegebied hoort dus ook een nieuw restaurant en dat lijkt iets gezonder dan het gemiddelde piste restaurant. Ik ga voor een vissoep en een stuk brood. Was heel lekker en proefde ook heel voedzaam, wel een beetje jammer dat ze het zoutvaatje leeg hebben laten vallen in de soep (in Oostenrijk gebruiken ze altijd extreem veel zout, lekker, maar niet heel gezond).
Mooie plaatjes ’s middags. Jullie denken natuurlijk, waar is die sneeuw nou?! Maar iedere keer dat het sneeuwt maak ik dus echt geen foto, mij te koud om mijn handschoenen uit te trekken. Niet dat het warm was op de momenten dat ik deze foto’s maakte. Het windje (oostenwind) maakt het best wel fris.
Na het skiën besluit ik om even te gaan hardlopen. Vier kilometer. De spierpijn in mijn achterwerk viel eigenlijk wel mee en ik wil hier in Serfaus eigenlijk vier keer vier kilometer lopen. Dat dat niet makkelijk is, bleek deze keer wel weer. Ik liep twee kilometer naar beneden, over een besneeuwd voetpad, ging lekker! Maar ik had niet door hoe steil dat pad eigenlijk was, dat had ik pas door toen ik om moest keren en het pad weer omhoog moest lopen, toen ging mijn hartslag ineens over op de 195. Maar even gepauzeerd, voordat ik mezelf van de berg had gestort. Heftig. Ik ben nog niet helemaal geëvolueerd tot berggeit.
Als ik thuis kom tref ik het hele gezin in bed aan. Gezellig! Ik neem een – veel te lange en warme – douche en omring mezelf met mijn MacBooks, mijn favoriete chips (beertjes chips) en Aperol Spritz. Mail & blogtijd.
Om half acht hebben we een reservering in een restaurant, een half uur eerder ligt iedereen – except me – nog in bed. Moeten we echt uit eten?! Ja dat moeten we. En daar krijgen we geen spijt van. Kip, frietjes, salade en almdudler zorgen voor een hele fijne avond.
Maar als we dan om negen uur naar huis wandelen is er echt geen haar op mijn hoofd die er aan denkt om nog een kroeg in te stappen. Thee en mijn bed, daar heb ik behoefte aan. Ik weet niet wat het is met Serfaus, maar als ik hier ben verander ik altijd binnen no-time in een oma. Ach ja, wat extra slaap kan ook geen kwaad.
Liefs,
Annemerel
Wat een mooi uitzicht! Ik ben nog nooit op wintersport geweest maar als ik dit zie begint het toch te kriebelen! En ik heb helemaal zin in kip met frietjes en appelmoes nu haha
Ik word zo blij van je wintersport blogs! Heeerlijk! Maakt het een beetje goed dat ik weer moet wachten op het komende seizoen :)
Wat een prachtig uitzicht telkens. Ik ben nog nooit op wintersportvakantie geweest (ik kan ook niet skiën of snowboarden), maar zou heel graag eens “naar de sneeuw gaan” om daar lekker te wandelen!
Ik ben nooit zo van de wintersport totdat ik een filmpje zag van een Zwitserse blogster die zichzelf had gefilmd tijdens een afdaling.Oh, dat geluid, dat uitzicht! Supergaaf!
Leuke hardloopselfie! en nu heb ik ook zin in kip met friet en appelmoes!
Haha, erg herkenbaar dat van Roos! Mijn broertje heeft ook rugklachten en ik tref hem ook regelmatig liggend op de grond aan.
Aaah Serfaus! Ik ga dit jaar voor het eerst niet heen, drama echt… Zit tijdens mijn tentamenperiode mezelf lekker te kwellen met je Instagram foto’s. Tip nog voor een hardlooprondje is richting St. Zeno. Weet niet of je wel eens die kant op bent gerend? Wij logeren altijd bij de Alte Mühle, appartementen praktisch onder de dalabfart van de Alpfkopfbahn. Dus doorlopen langs Haus Claudia zeg maar. Als je dan de weg in de bocht naar links blijft volgen ren je langs een kinderhotel daar en dan kan je uiteindelijk doorrennen tot Madatschen, staat ook nog op de pistekaart geloof ik, staan echt drie huizen en een heel gezellig restaurant (ook een aanrader trouwens!). Dat is heen twee en terug twee kilometer. Heen is sommige stukken heel steil omhoog, maar het meeste zo’n beetje valsig dat je niet ziet dat het niet vlak is. Terug is een eitje
Haha, zit ik aan een woordenmaximum? Onwijs lang verhaal geworden… Wilde nog zeggen heel veel plezier nog daar! Lekker genieten!
Gezellig iedereen in bed met laptop, haha!
Ohhhh mijn lievelingschips is ook beertjeschips. Zoo lekker :D
Toch knap dat je na al dat skiën ook nog gaat hardlopen en ergens snap ik Roos wel.
Ooh wat krijg ik hier heimwee van! Een maandje geleden stond ik zelf ook op de latten, voor het eerst in een hele lange tijd. Ik had nooit gedacht dat ik dat zo leuk zou vinden, maar ik wil nu alweer terug. Hele toffe foto’s heb je ook!