SUMMER HOLIDAY STORIES: Brief vanuit 2026 (#14)

Céline vroeg me om een brief aan mezelf te schrijven vanuit de toekomst. Vaak worden brieven naar een jongere versie van jezelf geschreven, maar nu moet ik dus een brief schrijven aan mijn toekomstige zelf. De Annemerel die leeft in 2026 en dan – hopelijk – de respectabele leeftijd van 37 jaar heeft bereikt. Halleluja 37 ik moet er eigenlijk nog niet aan denken.. en 2026 klinkt eigenlijk verdacht dichtbij. 2006 klinkt namelijk ook net als gisteren. Pffttt… nou laten we maar gewoon beginnen.

Lieve 2026-Annemerel,

Je tien jaar jongere zelf hier! Aller eerste van harte gefeliciteerd met behalen van deze respectabele leeftijd. Ik weet niet of je het je nog kunt herinneren, maar tien jaar geleden vond je 37 flink bejaard klinken. Ik ga er vanuit dat je je op dit moment zo nog niet voelt. Ik hoop het tenminste, want 37 valt eigenlijk nog best mee. Volgens je moeder is 38 dé beste leeftijd, dus je hebt gewoon nog een heel jaar te gaan voordat je de ultieme leeftijd bereikt. Geniet er van.

Ik heb hier helaas geen glazen bol en kan dus ook niet zien wat je leefsituatie op dit moment is. Je 27-jarige zelf ziet je nu als jonge moeder, met een of twee kinderen. Leuke man, een paar jaar getrouwd, huisje in een kindvriendelijke woonwijk in Den Haag en je blogt (in wat voor vorm dan ook) al 23 jaar. Maar je 27-jarige zelf is op dit moment ook alles behalve zeker van de dingen die ze wil, dus het kan ook ontzettend goed zijn dat je nu ergens anders op de wereld woont, single bent en kinderen nog niet ‘op het programma’ hebt staan. Maar laten we er voor het gemak vanuit gaan dat je in het eerste scenario beland bent. Dat maakt het schrijven van deze brief iets makkelijker.

Ik hoop dat je nog steeds veel hardloopt. Je weet dat dat jouw sleutel tot geluk is, toch? Ja je hebt het vast druk, kinderen, je werk, man, sociaal leven, huishouden, wat niet? Maar geloof me, die paar uurtjes per week die je besteedt aan hardlopen betalen zich dubbel uit in geluk en productiviteit. Geen tijd bestaat niet, zet die wekker maar gewoon een uurtje eerder. Je vervloekt jezelf als ‘ie gaat, je vervloekt mij als ‘ie gaat, maar geloof me, als je klaar bent ben je ons dankbaar.

Je bent niet altijd blij geweest met je lichaam, maar ergens in je 26ste levensjaar heb je het licht gezien en begon je jezelf en je lichaam te accepteren zoals je/het was. Als vanzelf vlogen de kilo’s er vanaf. Je bent nu 37, de zwaartekracht zal zijn werk inmiddels wel aan het doen zijn. Die kinderen zullen ook wel impact gehad hebben op je voorgevel en buik. Maar wees blij met je lichaam. Waarschijnlijk doe je op je 47ste een moord voor het lichaam waar je je nu in bevindt. Op mijn 27ste had ik namelijk hetzelfde gevoel bij het lichaam dat ik op mijn 17de had.

OK. Nu is het moment om je 27-jarige zelf keihard uit te lachen. Ze maakte zich zorgen over rimpels. RIMPELS! Die had ze toen helemaal nog niet. Die lijntjes onder je ogen en op je voorhoofd zijn nu daarentegen echt niet meer te camoufleren. Het maakt niet uit. Je hebt geleefd, je leeft. Accepteren is het enige dat je kunt doen, want de tijd stilzetten behoort niet tot de mogelijkheden. Alhoewel, misschien zijn ze in 2026 wel zover? Maakt niet uit. Moet je je natuurlijk ook nog afvragen of je die tijd überhaupt wel stil wíl zetten. 

Annemerel, mocht je nu een lieve man hebben, houd het leuk. Laat jezelf alsjeblieft niet verslonzen. Jullie zijn dan misschien getrouwd, dat betekent niet dat je je best niet meer hoeft te doen. Je hoeft echt niet iedere dag dik in de make-up, maar zorg voor je lichaam, trek wat sexy’s aan en geniet van elkaar. Oh ja en ruim je spullen achter je kont op, dat bespaart je waarschijnlijk een hele hoop echtelijke ruzie’s. 

Sta stil bij de kleine dingen in het leven. Bij de dingen die je daadwerkelijk gelukkig maken. Geniet van de mensen om je heen. Vertel die mensen dat je van ze houdt. En blijf wie je bent.

Liefs,
2016-Annemerel

Dankjewel Céline voor de leuke opdracht! Het was geen makkelijke, maar in juli 2026 hoop ik dit nog met een lach te kunnen lezen. Misschien in New York als Carrie Bradshaw, misschien in de Vogelwijk in Den Haag met twee jonge kinderen en een knappe man. Of wellicht iets daar tussen in. Wie zal het zeggen?

Liefs,
Annemerel