Toen ik dertien jaar geleden begon met bloggen was ik een uitzondering. Ik denk dat ik op dat moment -in 2003 – de enige bij mij op school was met een blog. Sociale media bestond wel (MySpace) maar werd amper nog gebruikt en de manier waarop het gebruikt werd was ook compleet anders dan nu. Er was nog geen Facebook, YouTube, Twitter, Instagram, Snapchat. Het was vier jaar voor de eerste iPhone geïntroduceerd werd en het versturen van foto’s met MMS was iets dat ze alleen in TV-reclame’s van Vodafone deden (en waar ik me niets bij voor kon stellen).
Het medialandschap is de afgelopen dertien jaar compleet veranderd. Waar websites eerst nog ter ondersteuning van offline producties gebruikt werden, is voor de meeste traditionele media alles wat online gebeurt net zo belangrijk geworden als papieren uitgaven. En als dat niet het geval is, dan schat ik de kans groot in dat ze het niet gaan overleven. Online is de toekomst, papier zal in de nabije toekomst niet verdwijnen, maar als je kijkt hoe ‘de jeugd van tegenwoordig’ opgroeit denk ik dat het aandeel van TV, kranten en tijdschriften in de toekomst alleen nog maar kleiner zal gaan worden.
Ik besef ook steeds meer dat ik niet meer tot die ‘jeugd van tegenwoordig’ behoor. Soms denk ik weleens dat ik een beetje verslaafd ben aan mijn iPhone. Hij zit immers altijd aan mijn hand vastgekleefd. Alleen tijdens speciale gelegenheden (met familie en vrienden) laat ik hem met rust. Maar ik moet toegeven, dat ik ook dan mijn iPhone er wel eens bij pak. Maar als ik dan zie hoe meiden van een jaar of veertien hun iPhone gebruiken dan denk ik ‘oh zo slecht is het nog niet met me gesteld’. Ik zou KNETTERGEK worden als mijn iPhone de hele tijd zou trillen met WhatsApp berichten en Snapchats. Ik word nu al gek als ik drie WhatsApp gesprekken tegelijk moet voeren. De pressure!
Maar wat heeft dit nu allemaal te maken met concurrentie (en de manier hoe ik daar mee omga).
Ja, er zijn op dit moment heel veel (veelal jonge) bloggers, maar vooral vloggers, die een stuk meer volgers hebben dan ik. Ja, op Instagram behoor ik absoluut niet tot de grootste van Nederland. Ja, ik heb ‘slechts’ 3000+ volgers op YouTube, terwijl je op YouTube eigenlijk pas meetelt als je boven de 100.000 zit. Maar ik moet zeggen dat ik hier verrassend weinig problemen mee heb.
Aller eerst is het belangrijk om te beseffen dat ik een andere doelgroep heb dan veel andere (veelal jonge) bloggers. Zoals ik net al aangaf, die jongere doelgroep is geboren op het internet. YouTube is hun televisie en tegen hen wordt opgekeken zoals ik vroeger tegen soapies opkeek. Klinkt fantastisch, maar ik weet van een aantal populaire YouTubers dat het ook niet altijd even leuk is. Als je niet eens meer een winkel in kan gaan zonder dat er complete hectiek ontstaat. Het lijkt mij persoonlijk afschuwelijk. Ik vind het super leuk als ik herkend wordt, ik heb het nog nooit als iets vervelends ervaren, maar als het ervoor zou zorgen dat ik niet meer in mijn eentje de stad in zou kunnen, dan weet ik niet of ik dat er voor over zou hebben.
Daarnaast wil ik ook even kwijt dat je op Instagram ontzettend groot kunt zijn in aantal volgers, maar dat dat niet altijd iets wil zeggen over de grootte van je blog. En dan wil ik ook nog even zeggen dat het aantal unieke bezoekers dat je blog maandelijks trekt, niets zegt over het aantal mensen dat je artikelen lezen. Ik ben zo blij met jullie. Het aantal mensen dat mijn blog maandelijks bezoekt groeit nog steeds een beetje, maar wat vooral zo fijn is, jullie lezen alles. Of nou ja, bijna alles. Jullie zijn ontzettend trouw en dat is misschien nog wel belangrijker dan een groot aantal unieke bezoekers.
Ja, soms denk ik weleens, hoe leuk zou het zijn om honderdduizend volgers op Instagram en YouTube te hebben. Natuurlijk. Maar lig ik er wakker van? Absoluut niet. Ga ik mijn blog-identiteit en mijn sociaal media strategie drastisch omgooien omdat ik meer volgers weer? Lijkt me geen sterk plan. De enige manier waarop ik nog (minstens) dertien jaar door kan gaan met bloggen en alles daaromheen is door dicht bij mezelf te blijven. Authenticiteit. Ze zeggen toch dat eerlijkheid het langst duurt, ik denk dat dat ook voor jezelf blijven geldt. En aangezien mijn blog voor een groot gedeelte op mij steunt lijkt me dat wel zo belangrijk. Natuurlijk speel ik in op de veranderingen die in het medialandschap gaande zijn, maar ik doe het wel op mijn eigen manier. Misschien levert die manier in eerste instantie niet meteen de meeste volgers op, maar het is wel het beste voor je houdbaarheidsdatum, denk ik.
Daarbij wil ik ook vermelden dat ik samenwerk met een aantal hele fijne adverteerders. Merken waar ik achtersta en die mijn blog en mijn volgers (jullie dus!) kunnen waarderen. Ik heb op dit moment niets te klagen.
Concurrentie is denk ik een goed iets. Het houdt je scherp en zorgt ervoor dat je altijd goed je best blijft doen om de beste content te maken. Ik zie mijn mede-bloggers dan ook als collega’s en niet als concurrenten. Ik ben blij voor ze als ze het goed doen. We leren veel van elkaar, niet alleen wat betreft het maken van content, maar ook om hoe je omgaat met adverteerders, succes en kritiek. Het leven van een blogger is soms best eenzaam, omdat je het grootste gedeelte van de tijd toch samen met je MacBook samen bent (in mijn geval in ieder geval), ik ben blij dat ik toch een aantal hele fijne collega’s heb, ook al werken we allemaal voor onszelf en regelmatig op afstand.
Voor concurrentie moet je niet bang zijn, je moet het omarmen, ermee samenwerken, dat is niet alleen een stuk gezelliger, daar wordt alles en iedereen beter van.
Liefs,
Annemerel
Heel interessant artikel! Ik denk ook zeker dat het waardevoller is om een hetzij wat kleinere followers base te hebben die heel committed is en daarmee echt een community vormt, dan per sé het aantal volgers an sich. Toch zorgt het er ook wel voor dat ik voor mezelf de lat héél erg hoog leg en me haast niet succesvol voel wanneer ik mezelf dus vergelijk met de groten in bloggers/youtube land. Een beetje een tweestrijd dus af en toe!
Ik heb het er vaak over. Dat het best moeilijk en ook benauwend kan zijn met zoveel bloggers/vloggers/instagrammers. Maar zolang je dichtbij jezelf blijft en datgene doet waar je blij van wordt, dan is het goed en leuk en is de concurrentie inderdaad alleen maar iets positief.
(en fijn dat je nog even benadrukt dat unieke bezoekers of aantal volgers echt niet alles zegt!)
Dat we alles lezen komt natuurlijk ook omdat jij zulke leuke artikelen/posts schrijft :)
Goed dat je hier zo mee omgaat, dat is inderdaad het beste! En ik vind persoonlijk ook dat authenticiteit het allerbelangrijkste is, bovendien houd je het anders ook niet lang vol, zoals je zelf ook zegt.
Ik zie andere bloggers totaal niet als concurrenten, maar als collega’s. Meiden met wie je een gezellige borrel zou kunnen drinken of een goede shopsessie mee kunt houden.
Natuurlijk zou ik ook meer volgers willen dan ik nu heb. Vergeleken met andere bloggers stel ik niks voor, maar ik ben maar wat trots dat ik al die 100 volgers op Bloglovin heb bereikt!
Zet ze maar eens in één kamer.
Ik zou er ook niets voor aanpassen. Ik vind bloggen leuk zoals ik het nu doe en dat is op mijn manier!
Liefs
Ik ben nogal een onzeker iemand op dat vlak. Ik vraag me dikwijls af, waarom kan ik dat niet. Maar ergens diep vanbinnen weet ‘k dat ‘k niet naar ’t aantal volgers of cijfers moet kijken, maar tevreden moet zijn met wie wel leest en reageert.
Leuk en interessant artikel! Ik ben van de jongere generatie (haha) en vind het soms wel lastig dat er idd nog duizend andere blogs zijn die ook over die lipstick geschreven hebben en hoe word je nou interessant genoeg. Maar gelukkig vind ik het ook leuk en daarom blijf ik het doen.
Heel leuk artikel! Ik denk alleen, dat zolang je jezelf blijft en blijft bloggen over dat wat jij echt leuk vindt en je dat op jouw manier doet, de concurrentie ook niet meer echt iets negatiefs is: niemand is namelijk zoals jij en dat maakt alle anderen geen concurrent maar collega. Zij doen het op hun eigen manier en dat is helemaal mooi.
Goed artikel en goed dat je zo dicht bij jezelf blijft. Daar kom je inderdaad het verst mee!